Έναν έν’ και ‘ς όλα̤ εμπαίν΄ (όνομαν)
Όλον τον κόσμον κουρτά και καμία ‘κ̆ι χορτάζ’ (χαμαιλέτα̤)
Στένω ωβόν και κρύφκουμαι (θεμών’ )
‘Σ ση στράταν απάν’ το δίλαβον βράζ’ (μυρμήκας φωλέα)
‘Σ σο χ̆έρι μ’ εχωρεί και ‘ς σ’ αμπάρ’ ‘κ̆ εχωρεί (το βουρκιάντ’)
Αινίγματα για την Υφαντική, την Ενδυμασία, τα κοσμήματα :
Αραπίτσα κλώσκεται η κοιλία τ’ς’ πρέσκεται (τερσ̆ή)
Χαπαπία κλώσ̆κεται η κοιλία τ’ς’ πρέσ̆κεται (τερσ̆ή)
Πέντε αδέλφα̤ χτίζ’νε έναν γουϊν (τζουπία – ορτάρ’)
Μακρύν Ματσούκας
Αν αποθάνω θάψτε μεν εμέναν σ’ έναν ψηλόν ραχ̆όπον
ν’ ακούγω τσ̆όπαν’ σύριζμαν γιαβρίκα μου
και κεμεντζές λαλόπον
Αν αποθάνω θάψτεν ΄μεν ν’ αηλί εμέναν
απέσ’ σην λαγκάναν
ν’ακούγω και τη Λιβεράς ν’ αηλί εμέναν
τ’ Αεργί την καμπάναν
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο
Τραγουδά ο Ανέστης Κοροσίδης – Αλωνάκια Κοζάνης
Πηγή : Ραδιοφωνικές εκπομπές Φάρου Ποντίων Θεσσαλονίκης - κ Στάθης Ευσταθιάδης
Αγγέλ να παραστέκ’νε ‘σε, ο Θεός ν’ αναμέν’τσε,
όσον ντ΄εχάρες ξάν με τ΄εμένα εκείνο ν’ απομέν’τσε
Σο κρεβατί σ’ ολόερα πουλόπα κελαηδούνε,
τσ΄ αγγέλτ’ς πα επαλάλωσες εκείν’ πα τραγωδούνε
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο
Tραγούδι : Ανέστης Κοροσίδης – Αλωνάκια Κοζάνης.
Πηγή : Ραδιοφωνικές εκπομπές του συλλόγου Φάρος Ποντίων του κ Στάθη Ευσταθιάδη
Αναφορικά με τα αλλεπάλληλα σεμινάρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό πάνω στον Ποντιακό χορό, ζητήθηκε η άποψη μου από 2-3 διαφορετικές πλευρές. Προκειμένου να μην επαναλαμβάνομαι αλλά κι επειδή έχω εκφράσει προφορικώς παλιότερα δημοσίως την άποψη μου σχετικά με το φαινόμενο αυτό, θα την αποτυπώσω σε αυτό το μικρό σημείωμα. Όπως είναι ήδη γνωστό, ο παραδοσιακός χορός μεταδιδόταν μέσω μιας φυσικής διαδικασίας στην Ποντιακή ύπαιθρο από γενιά σε γενιά, δηλαδή απ’ τους μεγαλύτερους στους μικρότερους, τη στιγμή της πηγαίας έκφρασης του χορευτικού αισθήματος στις οικογενειακές χαρές, στα βαφτίσια, τους γάμους, τις θρησκευτικές πανηγύρεις κ.ο.κ.
Ένα απ’ τα σπουδαιότερα ζωντανά τεκμήρια περί της διαφορετικής προφοράς των φωνηέντων του ελληνικού αλφάβητου κατά την αρχαιότητα είναι η σημερινή προφορά του (η) στην ποντιακή διάλεκτο. Σε όλες σχεδόν τις λέξεις της ποντιακής διαλέκτου το (η) προφέρεται ως καθαρό (ε) πράγμα που επιβεβαιώνει εν μέρει τη θεωρία του Εράσμου. Παρακάτω παραθέτουμε μια μικρή συλλογή από λέξεις από την οποία μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες έχοντας αυτή την ορθογραφία με τα διάφορα ι, υ, η, ει, οι, και ε, αι, ή ο, ω, κλπ είχαν φυσικά και τους λόγους ύπαρξης τους.