Ιωάννης ο νεοφανής και χαριτώνυμος Μάρτυρας του Χριστού, η καλή απαρχή όλων των Νεομαρτύρων, καταγόταν από τὴν Τραπεζούντα και ήταν έμπορος. Μία φορά επιβιβάσθηκε σε ένα μεγάλο πλοίο με πολλά εμπορεύματα. Βλέποντάς τον ο πλοίαρχος να προσεύχεται, να νηστεύει και να ευσπλαγχνίζεται τους φτωχούς, οι οποίοι συνταξίδευαν μαζί τους, τον φθόνησε και άρχισε να τον προκαλεί περιπαίζοντάς τον για την ορθόδοξη πίστη του. Κατά τη διάρκεια λοιπόν του ταξιδιού φιλονικούσε πολύ έντονα μαζί του για την Ορθοδοξία. Ο Ιωάννης όμως επειδή είχε σύνεση και ήταν πολύ μορφωμένος όσον αφορά την Αγία Γραφή, πάντοτε τον νικούσε με επιχειρήματα και του αποδείκνυε ότι οι απόψεις του ήταν πέρα για πέρα λανθασμένες και στρεβλές.

Ο τι­μώ­με­νος ὡς τοπικός Ἅ­γιος ἀ­πό τούς Πο­ντί­ους, π. Ἰ­ω­άν­νης Τρι­αν­τα­φυλ­λί­δης[1] γεν­νή­θη­κε στίς 10 Φε­βρου­α­ρί­ου 1836 στό χω­ριό Λω­ρί­α (Μού­ζε­να) τοῦ νο­μοῦ Τρα­πε­ζοῦ­ντος, ἀ­πό εὐ­λα­βεῖς γο­νεῖς τόν Τρι­αν­τά­φυλ­λο καί τήν Κυ­ρια­κή. Ἐ­πει­δή δέν ὑ­πῆρ­χε σχο­λεῖ­ο στήν πα­τρί­δα του ἔ­μα­θε ἀπό ἕναν ἐγγράμματο τά κοι­νά γράμ­μα­τα σέ ἕξι μῆ­νες, ὄντας πο­λύ εὐ­φυ­ής. Σέ ἡ­λι­κί­α δε­κα­τεσ­σά­ρων ἐ­τῶν ἔ­μει­νε ὀρ­φα­νός ἀ­πό πα­τέ­ρα γι᾿ αὐ­τό ἀ­ναγ­κά­στη­κε πρός ἐ­ξεύ­ρε­ση ἐρ­γα­σί­ας νά ξε­νι­τευ­θῆ στά πα­ρά­λια τοῦ Πόν­του, ὅ­που ἐρ­γα­ζό­ταν τόν χει­μῶ­να σέ ἀρ­το­ποι­εῖ­ο καί τό κα­λο­καί­ρι σέ γε­ωρ­γι­κές ἐρ­γα­σί­ες. Ἐ­νυμ­φεύ­θη δέ­κα ἑ­πτά ἐ­τῶν κά­ποι­α σε­μνή καί εὐ­λα­βῆ νέ­α, ὀ­νό­μα­τι Ἑ­λέ­νη, μέ τήν ὁ­ποί­α ἀ­πέ­κτη­σε ἕ­ναν υἱ­ό καί θυ­γα­τέ­ρες. Κά­ποι­ο κα­λο­καί­ρι μέ τήν σύ­ζυ­γό του πή­γαι­ναν στό χω­ριό του μέ τά πό­δια. Στόν δρό­μο τούς συ­νάν­τη­σαν τρεῖς Ἄγ­γε­λοι μέ μορφή ἀν­θρώ­πων.

"Tο γαρ καλόν, καλόν ένι και πάντες επαινούν το".  Ένας Άγιος που τον διεκδικούσαν Έλληνες και Τούρκοι

Η Ματσερά ήταν ένα μικρό χωριό της περιφέρειας Ντορούλ (Άρδασσας) της εκκλησιαστικής επαρχίας Χαλδίας με 40 ελληνικές οικογένειες και 30 τουρκικές. Πιστεύεται ότι αποικίστηκε κατά τον διωγμό των Ελλήνων απ’ την Τραπεζούντα το 1680 από το χωριό Ματσερά πλησίον των Πλατάνων. Χωριό Ματσερά υπήρχε και στον Καύκασο κοντά στο Σοχούμ. Οι τούρκοι της Ματσεράς του Ντορούλ ήταν Έλληνες που εξισλαμίστηκαν δια της βίας. Οι κάτοικοι της Ματσεράς ήταν έξυπνοι, φιλόμουσοι και προοδευτικοί και διακρίθηκαν ως καλοί κτίστες και έμποροι.

Από την Θρησκευτική παράδοση των Ελλήνων του Πόντου.

“Τη ΚΑ’ (21η) Ιανουαρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες Κάνδιδος ή Κανίδιος, Ευγένιος, Ουαλεριανός και Ακύλας οι εκ Τραπεζούντος, ξίφει τελειούνται. Ούτοι οι άγιοι μαρτύρησαν κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού και Λυσίου Δουκός εν έτει 292, διότι κρυπτόμενοι ούτοι εις τα όρη της Τραπεζούντος συνελήφθησαν οι τρείς εξ’ αυτών ως Χριστιανοί υπό του Λυσίου και ομολογήσαντες τον Χριστόν, εξορίζονται εν τίνι στενώ φρουρίω της χώρας των Λαζών, Πιτνούς ονομαζομένω. Εκείθεν δε φέρονται εις την Τραπεζούντα και παρασταθέντες εις τον Δούκαν Λυσίαν, καταξεσχίζονται εις τας σάρκας και βούνευρα. Έπειτα κρεμασθέντες, ξεσχίζονται με σιδηρά ονύχια και κατακαίονται με ανημμένας λαμπάδας. Επειδή δε οι τιμωρούντες τους Αγίους δήμιοι έπεσον πρηνείς εις την γήν, εταράχθη ο Λυσίας και επρόσταξεν να φυλακισθώσι οι Άγιοι. Μετ’ ολίγας ημέρας ευρέθη ο Άγιος Ευγένιος, συλλαμβάνεται και ομολογήσας τον Χριστόν δέρεται ασπλάχνως, είτα επήγεν μετά του Λυσίου εις τον ναόν των ειδώλων και προσευχηθείς κατέρριψεν όλα τα είδωλα καταστήσας αυτά κόνι. Όθεν εξαπλωθείς με σχοινία, εδάρη δια χοντρών ράβδων, έπειτα δε εκρεμάσθη και εξεσχίσθη δυνατά εις τας πλευράς με σιδηρά ονύχια και εφλογίσθη με αναμμένας λαμπάδας. Ύστερον δε έτριψαν τας πληγάς του με άλας και όξος δριμύτατον. Μετά ταύτα έβαλαν ομού και τους τέσσαρας Αγίους εντός αναμμένης καμίνου και επειδή έμειναν αβλαβείς, απεκεφαλίσθησαν και έλαβον οι μακάριοι τους στέφους του Μαρτυρίου”.  Αυτά αναφέρονται στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον 1ο τόμο, στις σελίδες 540-541.

Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μας βίντεο προς τιμή του αγίου Κανιδίου, συναθλητού του Αγίου Ευγενίου του Τραπεζουντίου