Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος. Βίος - Μαρτύριο & η λατρεία του στον Πόντο

Ο ένδοξος μεγαλομάρτυς του Χριστού Γεώργιος καταγόταν από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, ο οποίος βασίλευσε από το 284 μέχρι το 305 μ.Χ. Είχε το προνόμιο ο Άγιος να γεννηθεί από γονείς όχι μόνο αριστοκράτες και επιφανείς κατά κόσμο, αλλά και πολύ ευσεβείς και βαθιά πιστούς χριστιανούς.

Γι' αυτό και ευτύχησε να διδαχθεί από βρέφους τα ιερά γράμματα. Έτσι έπεσε μέσα στη ψυχή του, σαν άλλη αγαθή γη ο σπόρος της αρετής και της σωτηρίας , ο οποίος και απέδωσε καρπό εκατoνταπλασίονα. Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος. Βίος - Μαρτύριο & η λατρεία του στον Πόντο. Σε πολύ νεαρή ηλικία ο Άγιος κατατάχθηκε στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού, στη λεγεώνα των «Ανίκητων»,και ανήλθε πολύ νωρίς στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας, αφού έγινε διοικητής της λεγεώνας, δηλαδή στρατιωτικού σώματος αποτελούμενου από έξι έως επτά χιλιάδες στρατιώτες. Αναδείχθηκε ένας από τους καλύτερους αξιωματικούς του ρωμαϊκού στρατού, δυνατός και ανδρείος, διακρινόμενος για τον αδαμάντινο χαρακτήρα και τη φωτεινή και ελκυστική προσωπικότητα του. Παρά το γεγονός ότι ο Γεώργιος, μέσα στις τάξεις του στρατού, περιστοιχιζόταν από ανθρώπους με ειδωλολατρικές συνήθειες, δεν επηρεάστηκε καθόλου απ' αυτούς. Έμενε άκαμπτος και ανυποχώρητος στις χριστιανικές αρχές και στη σεμνή ζωή. Πραγματικά άγιος στην καθημερινή του ζωή, αγωνιζόταν τον καλόν αγώνα, ευφραινόταν με τον λόγο του Θεού και τρεφόταν με το ουράνιο μάννα. Υλικά αγαθά και πλούτη τον άφηναν ασυγκίνητο. Γι' αυτό και όλα τα χρήματα και τα πλούτη, που κληρονόμησε από τους πολύ εύπορους γονείς του, τα μοίρασε με πολύ αγάπη στους φτωχούς. Το τραγούδι του ΑεΓεργί (Αγίου Γεωργίου) απ' τη Γαλλίανα Τραπεζούντας του Πόντου. Έφτασε όμως και η στιγμή να λάμψει και η αξία του Γεωργίου ως καλού στρατιώτου Ιησού Χριστού, μέσα στον αδυσώπητο πόλεμο που κήρυξε κατά του χριστιανισμού ο ειδωλομανής Διοκλητιανός. Τότε, το παλικάρι του Χριστού δεν υπολόγισε αξιώματα και πλούτη, ούτε το κάλλος και τη νεότητα του, ούτε τη φρίκη των επαπειλούμενων βασανιστηρίων. Προχώρησε με ρωμαλέο το φρόνημα και ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στο Χριστό. Κατ' εντολή του Διοκλητιανού υπέστη τα φρικτότερα των βασανιστηρίων. Το μαρτύριο, σύμφωνα με την παράδοση, το υπέστη στη Διόσπολη (Λύδδα) της Παλαιστίνης. Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέλαβε τον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 284 μ. Χ., η Χριστιανική Εκκλησία επειδή είχε ειρήνη αυξήθηκε πάρα πολύ. Οι Χριστιανοί είχαν πάρει πολλές δημόσιες θέσεις, είχαν κτίσει πολλούς και μεγάλους ναούς, είχαν κτίσει σχολεία και είχαν οργανώσει και την διοίκηση και την διαχείριση των εκκλησιών και της Φιλανθρωπίας. Ο Διοκλητιανός όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του εργάσθηκε στην αρχή για την οργάνωση του αχανούς Κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς ως βοηθούς του και τους ονόμασε αυτοκράτορας και Καίσαρας και αφού επέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του Κράτους του, και να σταθεροποιήσει τα σύνορά του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής θρησκείας για ν' ανορθώσει την ειδωλολατρία και θεοποιήσει την ιδέα του αυτοκράτορα. Γι΄ αυτό λοιπόν τον λόγο κάλεσε τους βοηθούς του Καίσαρα το 303 μ. Χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Μεταξύ τους βρισκόταν και ο Γεώργιος που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.  Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της χριστιανικής πίστεως. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σ' όλους ν' αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική θρησκεία από το Ρωμαϊκό Κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος στάθηκε στον μέσον του συνεδρίου και είπε: Γιατί, βασιλεύ και άρχοντες, θέλετε να χύσετε αίμα δίκαιον και άγιον και να εξαναγκάσετε τους χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.  Μόλις τελείωσε, συγχύστηκαν όλοι με την ομολογία του αυτή, και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε για να καταπραϋνθεί και ο Διοκλητιανός. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυττε την χριστιανική πίστη του. Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή και να του περισφίξουν τα πόδια του στο ξύλο και πάνω στο στήθος του να του βάλουν μεγάλη και βαρεία πέτρα, αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα.  Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο, για να τον ανακρίνει. Και πάλιν ο Γεώργιος έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του, και παρ' όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις που του έδωσε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Τότε, αφού οργίσθηκε ο Διοκλητιανός, διέταξε τους δημίους να δέσουν τον Άγιον σ' ένα μεγάλο τροχό για να κομματιασθεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύθηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Άγιος Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμασθεί και δέχθηκε με ευχαρίστηση να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, με το οποίον θα κομματιαζόταν σε μικρά και λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω - γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που έμοιαζαν με μαχαίρια. Πράγματι μόλις ο τροχός κινήθηκε, τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. Τότε ακούσθηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Μη φοβάσαι Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον άγιον, αφού τον έλυσε από τον τροχό και θεράπευσε όλο το καταπληγωμένο σώμα του. Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημά του και με αγγελική όψη παρουσιάστηκε στο Διοκλητιανό που με άλλους είχε πάει να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν, έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μάλιστα μερικοί ισχυρίζονταν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει, και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Όπως σχολίαζαν το γεγονός εμφανίσθηκαν μπροστά στο βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολεών και ο Ανατόλιος με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε. Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και να ρίξουν μέσα τον Γεώργιο και να τον αφήσουν τρεις ημέρες και τρεις νύκτες, έτσι που να διαλυθούν και αυτά τα κόκαλά του. Οι δήμιοι πράγματι έριξαν τον Άγιο στο ζεματιστό ασβέστη και έκλεισαν και το στόμιο του λάκκου. Ύστερα από τρεις ημέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες ν' ανοίξουν τον λάκκο, οπότε βρήκαν τον Άγιον Γεώργιο όρθιο μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό που φώναζε ότι «ο Θεός του Γεωργίου είναι Μεγάλος». Και ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, πού έμαθε τις μαντικές τέχνες και πώς τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι ήταν τα γεγονότα αποτελέσματα της Θείας Χάριτος και Δυνάμεως και όχι έργα μαγείας και γοητείας.  Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και να τον εξαναγκάζουν να περπατήσει. Και ο άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφθηκε να συγκαλέσει τους άρχοντες, για να συσκεφθούν τι έπρεπε να κάνουν στον Γεώργιο. Και αφού τον έδειραν τόσον πολύ με μαστίγια και κατεπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, ο οποίος έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφθηκε λοιπόν, ότι αυτό το φαινόμενο γίνεται με τις μαγείες. Γι' αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο, για να λύση τα μάγια του Γεωργίου. Ήλθε πράγματι ο μάγος Αθανάσιος και κρατούσε στα χέρια του δυο πήλινα αγγεία, στα οποία υπήρχε δηλητήριο. Μάλιστα στο πρώτον υπήρχε το δηλητήριο που αν το έπινε κανείς θα τρελαινόταν και στο δεύτερο, τέτοιο, ώστε πίνοντας το να πεθάνει. Πράγματι οδήγησαν τον άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλεύς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτον δηλητήριο. Και ο άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου αφού προηγουμένως προσευχήθηκε λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμόν τε πίωσιν ου μη αυτούς βλάψη θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε τίποτα απολύτως. Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε τίποτα, ο βασιλεύς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερον το θανάσιμο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι μόλις είδαν το θαύμα αυτό. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επιμένει ότι για να μην πεθαίνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια που έδωσε στον Άγιο Γεώργιο αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα και ομολόγησε την πίστη του στον Αληθινό Θεόν. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν αμέσως τον Αθανάσιο. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα, η οποία ομολόγησε την πίστη της στον Αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη ημέρα να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού. Ο άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στο όνειρό του τον Χριστό, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχθηκαν οι στρατιώτες να παρουσιάσουν μπροστά του τον άγιον. Πράγματι ο Άγιος Γεώργιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή γνώριζε ότι έφθασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός του πρότεινε να πάνε στο ναό του Απόλλωνος για να θυσιάσει στο είδωλό του. Αφού μπήκε ο Γεώργιος στο ναό σήκωσε το χέρι του και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως το είδωλο έπεσε και κομματιάστηκε. Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσον πολύ θύμωσαν που φώναζαν στον Βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός εξέδωσε τότε διαταγή, και ο δήμιος του έκοψε την κεφαλήν. Ο άγιος Γεώργιος επιτέλεσε και επιτελεί σωρεία θαυμάτων τόσο κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, όσο και μετά τα μαρτύρια και την αγία και θριαμβευτική του τελευτή. Η πόλη αυτή Διόσπολη (Λύδδα) της Παλαιστίνης έγινε το κέντρο της τιμής προς τον Μάρτυρα, γιατί εκεί αρχικά φυλασσόταν το τίμιο λείψανο του και γιατί εκεί ανοικοδομήθηκε πολύ νωρίς ιερός ναός έπ' ονόματι του. Η καρτερία του μάρτυρα, το αδούλωτο φρόνημα, η εμμονή στην πίστη του, καθώς και τα θαύματα που επιτέλεσε ο Θεός κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων του, προκάλεσαν την έκπληξη σε πολλούς ειδωλολάτρες, οι οποίοι και προσήλθαν στον Χριστό. Ακόμα και αυτή η σύζυγος του Διοκλητιανού, η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, με τρεις θεραπαινίδες της, πίστευσε στο Χριστό και ομολόγησε με παρρησία την πίστη της. Αναφέρεται χαρακτηριστικά επί τούτου ένα τροπάριο του κανόνος του όρθρου : " Ὡς ὑπερήλασε τὴν πρίν, Νότου βασίλισσαν σοφέ, νῦν ἡ βασιλίς, Ἀλεξάνδρα, εἰς τὴν σὴν γὰρ σύνεσιν, ἐκθαμβηθεῖσα ἔδραμεν, ὅθεν σοι συμπαρίστασαι Μάρτυς, ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ὥσπερ βασίλισσα".  Έτσι ο ένδοξος μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος Γεώργιος, με την ζωή του, την αρετή του, τη βαθύτατη πίστη του στο Χριστό, την αρτιότητα και σταθερότητα του χαρακτήρα του, την καρτερική υπομονή του στα μαρτύρια και, τελικά, τη θυσία της ζωής του για το Χριστό, αποτελεί για όλους μας, και ιδιαίτερα για τους νέους, αληθινό οδοδείκτη και άξιο πρότυπο προς μίμηση. Γιατί σήμερα καλούμαστε να μαρτυρήσουμε, ζώντας αληθινά το Ευαγγέλιο στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς συμβιβασμούς, βαδίζοντας με πίστη κι ελπίδα την τεθλιμμένην του βίου οδόν και προσδοκώντας την ουράνια ασάλευτη Βασιλεία. Αμήν. 

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος κατέχει την πρώτη θέση μετά την Κυρία Θεοτόκο στη λατρεία των Ελλήνων του Πόντου. Έτσι δικαιολογούνται τα εκατοντάδες ιερά προσκυνήματα, ναοί, παρεκκλήσια και ιερές μονές προς τιμήν του. Κορυφαία μονή και πασίγνωστη σε όλο τον Πόντο ήταν η Ιερά Μεγίστη Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα στη Γαλλίανα της Ματσούκας.Το δημώδες άσμα στον Άγιο Γεώργιο τον Περιστερεώτα αναφέρει σχετικώς :
Να ποδεδίζω τον Αέρ’ και τον Περιστερώνη, ατόν θα βάλω μάρτυρα, θ’ εφτάγω ‘σε τ’ εμόν-ι.
Αέρη μ’ κι Άε-γλήγορε μ΄, δέκα οκτώ χρονών-ι, έλα τέρεν και λάρωσον την εγάπην τ’ εμόν-ι.
Άς έμ’ πουλίν κι’ επέτανα, άς έμνε χ̌ελιδόνι, επέγνα σην Γαλίαναν και σον Περιστερώνι.
Άς έμ’ και στην Γαλίαναν κι ας έτον άμον πρώτα, επέγνα και στο πανοϋρ’ του Περιστερεώτα.
Παρακαλώ, παρακαλώ, Θεού παρακαλίας, παρακαλώ και τον Αέρ’ να δί με παργορίαν.

Η ευλάβεια στον Άγιο Γεώργιο τον Μεγαλομάρτυρα απ τους Έλληνες του Πόντου είναι παροιμιώδης. Δεν υπήρχε χωριό, κώμη, πόλις, ή περιοχή που να μην υπάρχει τουλάχιστον μονή, ναός, παρεκκλήσι, ή προσκύνημα αφιερωμένο στο όνομά του. Δεκάδες τραγούδια της λαϊκής μούσας ύμνησαν και υμνούν τη χάρη και τις πρεσβείες του αγίου. Άλλες μονές αφιερωμένες στον Μέγιστο Άγιο της Χριστιανικής εκκλησίας ήταν:

• Ζανταέρτς (ή Αερομούχον ή Λερμούχον μοναστήρ' Μούζενα)
• Άγιος Γεώργιος Χαλιναράς (περιοχή Αργυρούπολης)
• Άγιος Γεώργιος Χάρχερας (Χάρχερας μονή, κοντά στο χωριό Χάρχερα)
• Άγιος Γεώργιος Κερασούντας

Διαβάστε και τις παρούσες αναρτήσεις μας που αναφέρονται στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο: Αέρ' ιμ' κι Άε γρήγορε - Δημώδες άσμα Γαλίανας Ματσούκας Πόντου &  Η Γαλίανα της Ματσούκας και η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου του Περιστερά & Χρυσόβουλον του Αυτοκράτορος Αλεξίου Γ' του Κομνηνού για την Ιερά Μονή Χουτουρά (του Αγίου Γεωργίου) & Ιερές Μονές του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στον Πόντο. Για τον Αϊ-Γιώργη και τον Προφήτη Ηλία. Ποικίλα γλωσσικά εξ Οινόης Πόντου.

Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com 

Add comment