Το Καράπουνάρ είναι χωριό της περιοχής Πάφρας του Πόντου με επτά μικρούς συνοικισμούς γύρω του. Πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών , είχε Οκτακόσιους περίπου κατοίκους ενώ ήταν αμιγώς Ελληνικό χωριό. Το χωριό αυτό ανέδειξε περισσότερους από 30 Ιερείς και 8 δασκάλους. 

Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μου βίντεο

Οι χοροί και τα έθιμα της Πάφρας του Πόντου διασώθηκαν στην εποχή μας μέσα από τις προσπάθειες, τις ενέργειες και την έρευνα του αγαπητού μας κ Γιώργου Αντωνιάδη εκπαιδευτικού, από τη Νέα Μπάφρα Σερρών. Η γνωριμία μας ήταν τυχαία σε μια εκδήλωση σχετική με τον Πόντο μάλλον το 2006-2007 στη Θεσσαλονίκη. Είχα ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο και ήταν πόθος μου να τον γνωρίσω.

Ο Άγιος Αστέριος καταγόταν από την Καππαδοκία. Γεννήθηκε μεταξύ του 330 και 335 και πέθανε μεταξύ του 420 και 425. Αρχικά σπούδασε, κατά τα λεγόμενα του ιδίου, κοντά σε κάποιο Σκύθη, δηλαδή Γότθο, ο οποίος είχε πουληθεί αιχμάλωτος στην Αντιόχεια, αλλά χάρη στις γνώσεις του αναδείχθηκε διδάσκαλος της ελληνικής, της λατινικής και των νομικών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ο Αστέριος μελέτησε με αφοσίωση συγγράμματα αρχαίων φιλοσόφων και ρητόρων και ιδιαίτερα του Δημοσθένη.

Σε αυτή την ανάρτηση θα μιλήσουν περισσότερο τα έγγραφα και οι εικόνες παρά τα κείμενα. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα ζητήματα του προσφυγικού ελληνισμού, τη γενοκτονία που πεισματικά αρνείται η επίσημη τουρκική κυβέρνηση να αναγνωρίσει, την ανταλλαγή των πληθυσμών και μύρια προβλήματα που προκάλεσε αυτός ο βίαιος ξεριζωμός από τα πατρογονικά εδάφη χιλιετηρίδων, τα προβλήματα της εγκατάστασης, αποδοχής, επιβίωσης, μόρφωσης και Ανάστασης του ελληνισμού της Ανατολής στις νέες τους εστίες, αποδίδονται, μεταφέρονται στο σήμερα, απεικονίζονται και αποθανατίζονται μέσα από αυτές τις φωτογραφίες εγγράφων ενός πρόσφυγα από την Ανατολική Ρωμυλία της ελληνικότατης Θράκης.

Αγίου Μεγάλου Βασιλείου, Ομιλία στους Αγίους Τεσσαράκοντα (Σαράντα) Μάρτυρες*.
Το θαυμάσιο τούτο κείμενο δε ξέρουμε ποιο χρόνο γράφηκε. Εκφωνήθηκε όμως στη μνήμη (9 Μαρτίου) των 40 Μαρτύρων, που το 320 θανατώθηκαν κατά το διωγμό του Λικινίου. Τους ιερούς αυτούς αθλητές, επειδή γενναία ομολόγησαν πίστη στον Χριστό, τους σύναξαν και τους έστησαν στην παγωμένη λίμνη στο κέντρο της Σεβάστειας. Ο Μέγας Βασίλειος, χάρη στις άριστες ιατρικές του γνώσεις, περιγράφει με τρόπο εκπληκτικό τις διεργασίες που συντελούνται στον ανθρώπινο οργανισμό από το ψύχος και το πάγωμα και πώς επέρχεται ο θάνατος. Πέραν όμως τούτου έχουμε στα μάτια μας ένα πολύ αρρενωπό κείμενο, έξοχα δομημένο, που δίνει ανάγλυφη τη θεολογία του μαρτυρίου, τη σημασία που αυτό έχει για τον ίδιο το μάρτυρα, για τους λοιπούς πιστούς και για την Εκκλησία γενικά.