Η καταγωγή των Ελλήνων του Καυκάσου
Οι Έλληνες μετανάστευσαν στον Καύκασο απ΄τα τουρκικά Βιλαέτια του Ερζερούμ, Σιβάζ (Σεβάστειας), Τραπεζούντας και του υπόλοιπου Πόντου. Η αναγκαστική αυτή μετακίνηση συνέβη περιοδικά, ιδίως μετά τους ρωσοτουρκικούς πολέμους. Την εποχή της αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Μεγάλης στον πόλεμο του 1770 (εκστρατείες των Ορλώφ και Ρουμιαντσέφ) και μετά την προσάρτηση της Κριμαϊκής χερσονήσου κατά το 1783 (Ποτιεμκήν), οι Έλληνες που είχαν μεταναστεύσει απ την τουρκία μαζί με τους εκπατρισθέντες ομογενείς της υπόδουλης τότε Ελλάδος στη Ρωσία, κατοίκησαν στα βόρεια παράλια του Ευξείνου Πόντου απ’ την Οδησσό ως το Νοβόροσισκ σχηματίζοντας τις κοινότητες της Οδησσού, Νικολάεφ, Χερσώνος, Συμφερούπολης, Ταϊγανίου (Ταγανρόκ), Σεβαστούπολης, Κέρτζ και λοιπές γνωστές στο πανελλήνιο για τη μορφωτική και εθνική τους δράση.
Στην περιφέρεια Ντορούλ (Τορούλ) και σε τετράωρη απόσταση απ το Όρος Ζύγανα νοτιοδυτικά και σε τρίωρη απόσταση περίπου απ την Άρδασσα στα βορειοανατολικά βρίσκεται ο Παλλαδάντων (τώρα ερείπια). Ο Παλλαδάντων ήταν ένα απ τα κυριότερα χωριά της Μούζενας, περιφέρεια η οποία αποτελείτο από δέκα χωριά. Άρχιζε απ τα νοτιοδυτικά του χωρίου Σταυρίν και δυτικά των Μαντρίων και εκτεινόταν μέχρι και πέρα απ του Ντεμερτζή Κιοϊ δυτικά σε σχήμα παραλληλόγραμμου μήκους είκοσι χιλιομέτρων περίπου από ανατολικά προς δυτικά.
Εισήγηση Βασιλείου Β. Πολατίδη στο πρώτο συνέδριο για τα πνευστά του Πόντου το Σάββατο 21 Απριλίου 2018 στην Προσοτσάνη Δράμας με τίτλο : Ο ζουρνάς παρά τοις Έλλησιν του Πόντου. 
Το χωρίον Χάτς βρισκόταν ανατολικά της Τσιμεράς στην επαρχία της Χαλδίας του Πόντου στους πρόποδες του όρους της Ζύγανας, αποτελούμενο από τέσσερις ενορίες με συνολικά 83 οικογένειες. Αναλυτικά οι ενορίες ήταν : α) Ζουνάντων, με 20 οικογένειες, β) Βιαριανιάντων με 22 οικογένειες, γ) Βιαγιάντων ή Βιαλιάντων με 23 οικογένειες και δ) Λυπαρτάντων με 18 οικογένειες.
Το Καράκαγια ήταν ένα ελληνικό χωριό της επαρχίας Αργυρούπολης του νομού Τραπεζούντας. Είχε πενήντα ελληνικές οικογένειες και δύο εκκλησίες, του Αγίου Θεοδώρου και του Αγίου Γεωργίου. Είχε ακόμα και ένα παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Όλα τα παραπάνω προσκυνήματα τα λειτουργούσε ο μοναδικός εφημέριος του χωριού, ο παπα Γεώργιος. Το χωριό είχε τέσσερις μαχαλάδες με τις ονομασίες : Ουλού Γαλά Γενίκεη, Τεξενά, Κετσά Κιολσέ και Πιάκον.
Τα χωριά αυτά βρίσκονται ανατολικά του Καλοπόταμου σε απόσταση, η μεν Λαζού μίας ώρας ενώ η δε Κλητώ μίας ώρας πάνω απ’ τη Λαζού και στην περιφέρεια της επαρχία Ριζαίου (Ριζούντα). Αλλά επειδή τα χωριά αυτά γειτνιάζουν περισσότερο με την Όφη (Οφιούντα), σχεδόν αποτελούν ένα σύνολο μαζί με τα ελληνικά χωριά της Όφης.