Έπαιζαν τα βιολιά και το ούτι και καλημέριζαμεν τα Χριστούγεννα και τον Αη Βασίλη. Καλημέριζαμ' και λέαμε: "Άρκισε, γλώσσα μ' άρκισε να γλυκοτραγουδήσεις. Να τους επείς παινέματα, να τους ευχαριστήσεις. Αρκιμηνιά κι' αρκιχρονιά κι αρκή καλός μας χρόνος. Κι' αρκή που επερπάτησε ήτον Άγιος Βασίλης. Βασίλη, πούσουν έρκεσαι και πούσουν κατεβαίνεις;
Τραγούδι
Απόψε ετραγώδησε καρδιά μου, καρδιά μου. Ανάμεσα 'ς σο κάστρον, έχω καρδιά καημένον. Εξύπνησε τ' εφτά χωρία, καρδιά μου, καρδιά μου. Τ' εξήντα μαχαλάδες, έχω καρδιάν καημένον. Για κλέφτες έν', για πόρνος έν', καρδιά μου, καρδιά μου, για καστροπαραδότες. Απόψε ετραγώδησε καρδιά μου, Θύμιγμα Σουρμένων Πόντου
Άλλ' εφόρ'ναν παπούτσια, άλλ' εφόρ'ναν τσαρούχια. Τα παπούτσια έλεγαν 'ατα γεμενία, τσάπουλας, και κουντούρας. Τα γεμενία έσανε χωρίς κότζια και τα κουντούρας είχανε κότζια. Επεκεί απάν' εφόρ'ναν ορτάρια.
Παροιμίες
-Τέρεν την ούγιαν και πάρε το πανί, τέρεν τη μάνναν και πάρε την κόρ' - Κοίτα την ούγια (μάρκα) και πάρε το πανί, κοίτα τη μάνα και πάρε το κορίτσι
-Πή 'κ̆ι’ νουνίζ' και κάθεται θαμάσκεται να σ'κούται (επί απερίσκεπτου ενέργειας) - Όποιος δε σκέφτεται όταν κάθεται, θαυμάζει όταν θα σηκωθεί
Ένας γέρος κι' είνας γραία είχαν έναν παιδίν και μαναχόν, άμα εκείν' επαραγέρασαν κι' εσέβεν άνεμον 'ς σα μέσα 'τουν κι άλλο 'κ̌' επόρ'ναν να συγκλίσκουνταν. Αέτσ' πα εγυναίκ'σαν το παιδίν ατουν μικρόν μικρόν ν' ευτάει η νύφε τα δουλείας.
