Επήγεν το πρόβατον σον Θεόν και επαραπονέθεν :
- Εμέν’ ( είπεν ), Αρμενάντ λέγνε με φάτς.
- Κι αμ εμέν λέγνε με ασφάτς ( είπεν ο Θεόν ) και ‘κ̆ι’ παραπονίουμε. Εσύ ντο παραπονίεσαι ;

Έναν ημέρα κάμποσ’ νομάτ’ Κοροξενοί επήγαν σην Άρτασσαν κές. Ση στράταν σίτια̤ επαίναν, επείνασαν. Αρ άμον ντο έρθαν σ΄έναν κρύον πεγάδ’ κεκά εκάτσαν κά και εξέγκαν τα ψωμία τουν και τα συφάγια τουν και ερχίνεσαν να τρώνε, χώρια είνας ασόν άλλον. Σίτια̤ έτρωγαν έρθεν να περάν επεκές ένας τούρκος, καβαλκιασμένος σ’ άλογον κι άμον ντο είδεν-ατς πως τρώγνε χώρια̤ είνας ασον άλλον, κάπως αγνόν έρθεν-ατον και εστάθεν και ερώτεσεν-ατς, απ’ είναν – είναν.

Σα χ̆ίλια̤ πεντακόσ̆ια̤ σερανταπέντε της χρονίας, πρωτού η σουλτάνα Μαρία Γκιούλ Μπαχάρ, η Λιβερίτσα να παίρ’ άντραν-ατς τον σουλτάνον Μουράτ το φερμέν ντο όριζεν, να μη πατούν ση Τραπεζούντας το βιλαγέτ Εβραίοι, ένας Εβραίος χαχάμς έρθεν σην Τραπεζούνταν για να πασ̆κίζ κι έρχουνταν εκεί Εβραίοι για εμπόριον, γιατί Εβραίοι έχνε όρκον, νιά αλέτρ να κρατούνε και νιά τσ̆ακούτσ̆. Τον χαχάμ σην Τραπεζούνταν έτυχαν-ατονα ο μολάς τση πολιτείας κι είνας ποπάς, κι άμον μαρκατάσ̆ηδες επροσκάλεσαν-ατονα κι εποίκαν-ατονα τραπέζ σ’ έναν μαειρείον.

Εκ της συλλογής Α. Σουμελίδη

Είνας χωρέτες, ση κρεατινής την εβδομάδαν, ευρέθεν σ’ έναν μοναστήρ. Εκείν’ την εβδομάδαν οι καλογέρ έτρωγαν κι έπιναν. Ο χωρέτες σον ουρανόν ντ’ εράγεβεν σην γήν εύρεν-ατο. Όλεν την εβδομάδαν με τοι καλογέρτς εντάμαν έτρωγεν κι έπινεν, κι άμον ντ΄ελογαρίασεν, ασο μοναστήρ και καλλίον πουθέν ‘κ̆’ επορεί να ευρίκ’, κι’αγέτς πα εσέγκεν σο νούν-ατ’ ν’ απομέν’ εκεί. Εθάρρεσεν οι καλογέρ άλλο τιδέν δουλίαν ‘κ̆’ έχνε και πάντα τρώγνε και πίνε. Εδέβαν τ’ εμπονέσ̆τα̤ κι έρθεν η μεγάλ’ Δευτέρα.