Σε έγγραφο του 1589 που βρίσκεται στο Βατικανό, κάποιοι έγκριτοι Μανιάτες, απευθυνόμενοι στον πάπα Γρηγόριο ΙΓ’, του ζητούν τη βοήθεια του κατά των τούρκων (απαρχές διαπραγματεύσεων για εξοικισμό = έξωση-εκδίωξη) γιατί η δουλεία ήταν βαρειά και ανυπόφορη.
Σ’ εκείνα που έγραψε ο Π. Λορεντζάτος για το αλατούρκα και το αλαφράγκα, προσθέτω και τα παρακάτω, από την Οινόη του Πόντου. Λεγόταν: τρώμε αλατούρκα, το οποίο σήμαινε όχι μόνο ότι καθόμαστε κάτω (κατά γης) αλλά κι από το ίδιο σκεύος (πιάτο).
• Αϊλιάνης – haile, αραβική λέξη = φοβερός, τρομερός, τραγικός
• Αλιμάλης – alimallah, αραβική λέξη = μάρτυς ο Θεός
• Αρζού – arzu, περσική λέξη = επιθυμία
• Ασ̆ικτάς̆ - Ασ̆ικτάτσ̆ογλους, τουρκική λέξη = αγάπη, έρωτας
Απαρδάλ’. Πολύς λόγος έγινε για την ετυμολογία αυτής της λέξης. Η σημασία της είναι όπως το: άκλερον, αστόχ̆, εγκατατελειμμένον, έρημον, παραπεταμένον. Το κορίτσι στον ύπνο του βλέπει ότι κοιμάται με έναν νέο.
Όλοι σύρ'νε το γιλάρ κι η Πηνή τη σ̆κύλ' τ' ουράδ'. (Παροιμία)
Ωραία παροιμία την οποία άκουσα προ ημερών από Σουρμενίτην. Ελέγετο για απρόκοπη και οκνηρή γυναίκα που δεν κατάφερνε να αποκτήσει ζώα κι έτσι όλοι τραβούσαν τα ηνία (γιλάρα̤) των ζώων τους, ενώ η Πηνή έμεινε να τραβάει την ουρά του σκύλου.
