Σα πεϊλέ τα χρόνε, σην Μπάλτζαναν Τρουκ' ‘κ̆’ έταν.  Τη Γενεκέντων ο Θόδωρον μίαν σιτέ επέϊνεν σο Τσαγράγιν κ' εξ', ερούξεν από πίσ'ατ' έναν τουρκικόν μωρόν. Δέκα χρονών έτον ‘κ̆’ έτον το μωρόν. Πεινασμένον έτον, εδέκεν-α ψωμίν έφαγεν και επ'εκεί ερώτσεν απόθεν εν' και τίνος εν'. Γετίμιν είμεν, είπεν το μωρόν, κάναν ‘κ̆’  έχω και τη χωρί'μ' τ' όνομαν ενέσπαλά 'το.  Ο Θόδωρον πα πολλά ανάγκεν εχ̆ίεν ας τη ζώων τ' ερίαμαν. Αθάρεσεν κελεπούριν ηύρεν. Μπρε, είπεν-α, έρχ̆εσαι μετ' εμέν';  Θα σφάζω σε, θα ποτίζω σε, τα λώματα'ς τα τσαρούχα 'σ ούλα μετά σωστά να ποίγωσ 'ατά. Εσύ πα να ερέζης τα ζα' μουν. Έρχ̆εσαι;   -Έρχουμ', είπεν το μωρόν, Ίσεϊν έκουεν.  Ήγκεν α χάσιλι σο σπίτιν' ατ' και εποίκεν-α τσοπάνον τη ζου.

Ακλήρημα
Οι ψωμάντ'

Το χωρίον Ψωμάντων έτον σουμά 'ς σην Χάραβαν, έναν ώραν με το ποδάρια . Ατείν είχαν τούτια πολλά φυτεμένα, τα παχτ ζ άδας ατουν γομάτον.
Και εξερίωναν τα τούτια , κ' εξόν τ' εξερίωναν για το χο σ άφ' εποίν'ναν και παστίλας. Κ' επειδής, όνταν εσέρευαν ατα κ' εποίν'ναν και πακμάζια , ελερούνταν πολλά, 'ίνουνταν άμον μανωμέν' ετραβώδ'ναμ' κ' έλεγαμε :
« Οι Ψωμαντέτ' λεροί και μανωμέν'
Έναν σαπών' 'κι πλύν' ατ'ς
Δύο 'κι κατινίζ' ατ'ς.»

1.-
Το '63 με τη γιάγια μ' ας σο Καράματλι (Κοιλάδι) τη Κιλκιζί' επήγαμε ΄ς σο Πατέμ.
Εθέλεινεν να θωρεί την αδελφήν ατ'ς, την Κανήν, ενενήντα τέσσερα χρονών, αδελφή ατ΄ς πα, η γιάγια μ' η Κελένα, έτον ενενήντα οχτώ. Αστ' εκατήβαμ' ας τ' αυτοκίνητον γαρ σ ού, η Κανή εκράτενεν 'ς σην εμποδέαν ατ'ς τ' ωβά.
Ας το είδε μας, εκούκ'σεν : « Ιστάϊτεν χαλά , ιστάϊτεν κουτσέ, ποίος έν' π' έχ' κ' έρται απεκειέξ, τίναν θωρούν τ' ομμάτα μ', Φωτίκα ! .Φωτίκα !..., αδελφίτσα μ' !...»

Κιλκιζί = του Κιλκίς
Πατέμ = Αμυγδαλεώνας Καβάλας
Ιστάϊτεν = σταθείτε
Χαλά = εδώ σημαίνει μά, από τα αράβικα ( hale )
Κουτσέ = κορίτσι
Απεκειέξ = από εκεί έξω

Από Μεάλον Αλάνιν είμαι. Ας την Έρππαν ήτον έναν ώραν. Ας το Χερέρ με το ποδάριν τρία ώρας επάεναμεν. Η Λέτικα το λέομεν, με το ποδάριν έναν ώραν. Πάλι πολιτεία ήτον η λέτικα το λέομεν. Εψώνιζαμεν .Πολιτεία ήτονε. Ακούς, γιάβρουμ; Ναι. Ύστερα ας σο Χερέριν' απάν', το Νιξάριν. Ας το Νιξάριν απάν' Τοχάτιν. Ανάμεσα 'τουν έναν ώραν ήτον; Έναν ημ'σόν ώραν ήτον; Χαρ - αβού.

'Σ σο Σαμψόνιν με τα πουδάρια̤ μας κατηβαίνισκαμ', τέσσερα ώρες κατηβαίνισκαμ'. Εκεί ΄ς σα χωρία 'τουν πα εθέρ'σαμεν, το καλοκαίριν επάεναμεν, κοκκία θέριζαμεν ΄ς σα χωρία. Ναι.΄Σ ση Σαμψονί ΄ς σα χωρία ολόερα. Ας το Σαμψόνιν ψώνιζαμεν, ας τη Λετίκαν ψώνιζαμεν - Λετίκα πολιτεία ήτον - και ας το Σαμψόνιν ψώνιζαμεν το πολλά.