Χουτούρ Άϊος
'Σ σο Παζάρ'- Σουϊν τη Κερασούντας, τα ταφία τα παλαιά, τ' έλεγαν Βυζαντινά έταν, έταν θαματουργά. Εκεικά έτονε εγκλεσία τ' Ά-Γιαννί' και ήνταν χαϊβάν έδεναν απέσ' 'ς σα ταφία, κάποιος και εκοιμούτουν εκεικά, Ά-Γιάννες έρχουτουν 'ς σον ύπνον ατ' και έλεεν ατόν «σούκ έπαρ' το χαϊβάνι σ' κι οφύγον, εσέν πα 'ά χάνω και το χαϊβάνι σ' πα».
Σατυρικά στιχουργήματα:
Ανάθεμα το Γιάχουσην, τη Λίανας τον Γιάνν', Εποίκεν το ποπά-Γέρ' και πάει απάν' 'ς γιάν'. Επήγα 'ς σο Βερισάν, όλ' έσανε περισάν' Επήγα και 'ς σ' Αρταχάν, το βρακίν ατ'ς ταρταγάν'. Επήγα και 'ς σο Παρτούζ', είδα γάϊδαρον κουτούζ.
Μιχ. Γιακουστίδης, γενν 1889, - Δάσκαλος, αξιωμ. Ρωσικού στρατού - Παρτούζ - Λευκώνας, Σερρών
Το εξωπάτ'
Η μάνα μ' Πουλαντζαχλούσα έτον και έλεεν: «Ας σο στεφάνωμα κ' ύστερα οι γειτονάδες εποίν'ναν το εξωπάτ' 'ς σην νύφεν και ΄ς σόν γαμπρόν. 'Σ σην εξώπορταν κεικά της αυλής, απάν' 'ς σην στράταν, έστεναν τραπέζ' με το ούζον και τα μεζέδες κ' εκέραζαν τον κόσμον π' έρχουνταν 'ς σην χαράν. Μετ' ατό εποίν'ναν τιμήν 'ς σοί νεόνυφους.
Έπαιζαν τα βιολιά και το ούτι και καλημέριζαμεν τα Χριστούγεννα και τον Αη Βασίλη. Καλημέριζαμ' και λέαμε: "Άρκισε, γλώσσα μ' άρκισε να γλυκοτραγουδήσεις. Να τους επείς παινέματα, να τους ευχαριστήσεις. Αρκιμηνιά κι' αρκιχρονιά κι αρκή καλός μας χρόνος. Κι' αρκή που επερπάτησε ήτον Άγιος Βασίλης. Βασίλη, πούσουν έρκεσαι και πούσουν κατεβαίνεις;
Τραγούδι
Απόψε ετραγώδησε καρδιά μου, καρδιά μου. Ανάμεσα 'ς σο κάστρον, έχω καρδιά καημένον. Εξύπνησε τ' εφτά χωρία, καρδιά μου, καρδιά μου. Τ' εξήντα μαχαλάδες, έχω καρδιάν καημένον. Για κλέφτες έν', για πόρνος έν', καρδιά μου, καρδιά μου, για καστροπαραδότες. Απόψε ετραγώδησε καρδιά μου, Θύμιγμα Σουρμένων Πόντου
