Κερασούς, Κερασούντα η Ελληνικότατη πόλις του Πόντου - Ιστορικό σημείωμα

Ξενοφώντας,φιλιππιάδα,ηπείρου,κερασούντα,μύριοι,μιθριδάτες,σινώπη,φαρνακία,πολεμωνιακός,πόντος,αλέξιος,κομνηνός,τουρκομάνοι,κουστογιάν,καβασίτης,γενουάτες Ο Ξενοφώντας πρώτος έγραψε για την Κερασούντα εκθειάζοντας την φιλοξενία των Κερασουντίων προς τους Μύριους. Η Κερασούς, πόλις Ελληνικοτάτη του Πόντου, ιδρυθείσα τον Ζ’ αιώνα π.Χ. από τους Σινωπείς, υπήρξεν ανεξάρτητος πόλις όπως και άλλες πόλεις του Πόντου, μέχρι της ιδρύσεως του βασιλείου του Πόντου υπό των Μιθριδατών. Ο βασιλεύς Φαρνάκης μετωνόμασε την πόλη σε Φαρνακία και εγκατέστησε στον τόπο αυτό κι άλλους κατοίκους από τα γειτονικά μέρη. Το όνομα Φαρνακία διατηρήθηκε μέχρι της καταλύσεως του βασιλείου του Πόντου υπό των Ρωμαίων. Υπο την ρωμαϊκή κυριαρχία η πόλις διετήρησε την αυτονομίαν της καθώς και το αρχαίον όνομα Κερασούς. Τούτο κατά μία τινά εκδοχή παράγεται εκ του : Κέρας-ούς (ως κέρατο) λόγω του σχήματός της, κατά άλλην δε εκδοχή, εκ του δέντρου κέρασος (κερασιά).

Print

Το μυστικό του Γιακούπ - αγά

γιακούπαγά,ματσούκα,ατσαμπάτ,τόνγιας,καραπτάλ,χωνευτέρ,περσίας,χοσρόης,βαζελώνα,χαψίκιοϊ,χαμουρί,χαμονή,κούνακα,θέρσα,παναγία,σουμελά,σαλέχ,μπαϊρακτάρης,αυγουστιάσματα,ρωμάνες Μεταξύ Ματσούκας, Ατσαμπάτ και Τόνγιας και στον κάμπο που εκτείνεται κάτω από ένα βουνό, σώζονται τα ερείπια δύο μοναστηριών με τα ονόματα “Καραπτάλ” και “Χωνευτέρ”. Κάθε χρόνο οι τούρκοι αγάδες κι από τις τρείς επαρχίες, επικεφαλής ομάδων αποτελούμενων από νέους οπλισμένους και με τα όργανα, πήγαιναν εκεί και πανηγύριζαν. Την 1η Αυγούστου πήγαιναν στο Καραπτάλ και στις 7 Αυγούστου στο Χωνευτέρ’. Κάθε ομάδα διασκέδασε ξεχωριστά και οι συγκρούσεις μεταξύ τους δεν ήταν σπάνιες. Στις πανηγύρεις αυτές δεν πήγαιναν οι χριστιανοί. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να ρωτήσω μια ημέρα έναν τούρκο συγχωριανό μας τον Γιακούμπ – αγά, άνθρωπο μέθυσο αλλά γνωστικό για την ιστορία των μοναστηριών αυτών. Ο τούρκος δέχτηκε να μου αφηγηθεί την ιστορία αυτή υπό τον όρο να μην την ανακοινώσω προτού πεθάνει. Ιδού αυτή η ιστορία και τα λεγόμενά του :

Print

Η μεγάλη αλυσίδα της φυλής και το ιστορικό της Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους Άθω

ελληνική,φυλή,ιστορία,πόντος,τραπεζούντα,ιερά,μονή,διονυσίου,αγίου,όρους,άθω,χρυσόβουλο,αλεξίου,κομνηνού,αυτοκράτορος Μοναχός Τραπεζούντιος, μονάζων εις «Την Μονήν Του Μεγάλου Κομνηνού»*, ιδρυθείσα το 1370, συνεργάτης της Ποντιακής εστίας (1950).
Ο απ’ το χωρίον Κορυσσός της Δυτικής Μακεδονίας κοντά στην Καστοριά καταγόμενος Άγιος Διονύσιος, ασκήσας στην περιφέρεια του μικρού Άθωνος όπου βρισκόταν το ερημητήριο του στην τοποθεσία που ως σήμερα καλείται Παλαιός Πρόδρομος, οικοδόμησε όπως μπορούσε στον βράχο, λίγο πριν το 1366 κατόπιν θείας οπτασίας ένα μικρό φρούριο. Επειδή τα μέσα και οι πόροι δεν επαρκούσαν για την ίδρυση της μονής, ο ιερός του ζήλος τον έφερε ως την Τραπεζούντα για οικονομική ενίσχυση. Αφορμή στάθηκε το εξής γεγονός :

Print

Xρυσόβουλλον του Aυτοκράτορος Τραπεζούντος Αλεξίου του Γ΄ Μεγάλου Κομνηνού υπέρ της βασιλικής, πατριαρχικής και σταυροπηγιακής ανδρικής μονής Αγίου Γεωργίου Χουτουράς

Xρυσόβουλλον του Aυτοκράτορος Τραπεζούντος Αλεξίου του Γ΄ Μεγάλου Κομνηνού υπέρ της βασιλικής, πατριαρχικής και σταυροπηγιακής ανδρικής μονής Αγίου Γεωργίου Χουτουράς Ελέω Θεού εν Χριστώ τω Θεώ πιστός Βασιλεύς και Αυτοκράτορ της Ανατολής Αλέξιος ο Μέγας Κομνηνός, νικητής, τροπαιούχος, πιστός, αεισέβαστος. Του Κυρίου δια του Ευαγγελίου λέγοντος : «…μακάριοι οι ελεήμονες» και άλλως «εν φυλακή ήμην και ήλθατε προς με», ήγα τοις εν όρεσι και σπηλαίοις οικούσι μοναχοίς, μαθώς ( μαθούσα ) η βασιλεία μου, ότι οι εν τω όρει του Κάνεως των Χουτουρών οικούσι μοναχοίμ έρως μοι ήλθε του ανελθείν εις προσκύνησιν του τοιούτου τόπου, ως δή ανελθόντος μου, ευρών τον τόπον παντελώς έρημον και θαυμάσας την των μοναχών κατοίκησιν και ένδειαν, τω Θεώ δόξαν ανέπεμψα, τω διατρέφοντι τοις επικαλουμένοις το όνομα αυτού, το Άγιον, και δή έδοξε τη βασιλεία μου μικράν τινά παρηγορίαν τοις τοιούτοις παραμυθήσασθαι.

Print

Η κατάληψη του Πόντου απ' τον ρωσικό στρατό

παγκόσμια,σύρραξη,καύκασος,μέτωπο,εύξεινος,πόντος,στρατηγός,λιάχωβ,πλάτανα,τραπεζούντα,κάπντάγ,τουρκεστάν,μπαϊμπούρτ,κελκίτ,χεριάνα,τσιμένντάγ,εσιακιάρντάς,σαρίκαμις,ερζερούμΈνα κομμάτι απ’ το ανέκδοτο και περισπούδαστο έργο του άλλοτε ταγματάρχη του ρωσικού στρατού και τώρα δημοδιδασκάλου στην Ελασσόνα Τσέρτικ, με τίτλο : «Προ Δεκαετίας απ’ την παγκόσμια σύρραξη».
Οι τελευταίες επιχειρήσεις των ρώσων στο μέτωπο του Καυκάσου άρχισαν από τον Μάρτιο του 1916. Στην παραθαλάσσια κατεύθυνση του Εύξεινου Πόντου, ο στρατηγός Λιάχωβ αρχηγός της δεξιάς πτέρυγας της Στρατιάς, προελαύνοντας νικηφόρα, κατέλαβε τις κυριότερες πόλεις του Ελληνικού Πόντου. Στις 6 Απριλίου κατέλαβε την Αργυρούπολη και στις 14 του ίδιου μήνα την Τραπεζούντα και έφτασε ως τα Πλάτανα.
Αργότερα, τον Μάιο του 1916, το Σώμα του Τουρκεστάν, μετά από τις λυσσώδεις μάχες πάνω στο Κάπ-ντάγ και στο «2400» (μου διαφεύγει η ονομασία του βουνού, κατέλαβε το οχυρωμένο Μπαϊμπούρτ και προχώρησε πέρα απ’ την κοιλάδα Κελκίτ και Χεριάνας στον μεσημβρινό Πόντο.

Print

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ