Επί αιώνες τα μεταλλεία στυπτηρίας, αργύρου, χαλκού και χρυσού αποτελούσαν τον κύριο βιοποριστικό πόρο της ζωής των Γαρασαρλίδων. Οι κατακτητές οθωμανοί έχοντας όλο αυτό τον υπόγειο θησαυρό αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν τους Έλληνες για την εκμετάλλευση των μεταλλείων διότι οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση να κάνουν κάτι τέτοιο λόγω της αμαθείας αλλά και της ανικανότητάς των.
Η Νικόπολις (Σιαπίν Καρά Χισάρ ή Σιαπίν Καρά Χισάρ Σαρκί Şebinkarahisar ), του Πόντου βρίσκεται προς τα Νότια της Κερασούντας με την οποία συνδέεται με δημόσια οδό από την οποία απέχει περί τα 90 χιλιόμετρα. Αφορμή της κτίσεως της είναι η μάχη η οποία δόθηκε το 66 π.Χ. με τις ακόλουθες συνθήκες.
Τα μέλη της Φιλαρμονικής του Συλλόγου Ορφεύς της Αμισού με τον μαέστρο Καρακάση φωτογραφίζονται με τα μέλη της Φιλαρμονικής του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας και τον μαέστρο του Αν. Ξύνδαν.
«Αι προσφυγικαί εγκαταστάσεις εν τη περιοχή Θεσσαλονίκης»
Πανόραμα Θεσσαλονίκης
148 Οικογένειες, 107 εκ Πόντου και 41 εκ Καυκάσου. Ο παραπάνω διαχωρισμός των προσφυγικών οικογενειών που πραγματοποιήθηκε από τον Εποικισμό δεν είναι ακριβής, διότι όπως διαπιστώσαμε από την επιτόπια μας έρευνα το 1926 ήταν εγκαταστημένοι στο συνοικισμό του Πανοράματος 138 οικογένειες από τον Πόντο και 10 από τον Καύκασο. Η σύνθεση των οικογενειών αυτών σύμφωνα με τον τόπο προέλευσης τους είναι η εξής:
Η φιλόπτωχος αδελφότης Τραπεζούντος. Το 1915, την εποχή που η τουρκική κυβέρνηση των νεοτούρκων με πρόγραμμα την εξόντωση του χριστιανικού στοιχείου, άρχισε με το απάνθρωπο έργο της ομαδικής εκτόπισης και της καθ’ οδόν σφαγής των Αρμενίων, η Φιλόπτωχος Αδελφότης με επικεφαλής τον αοίδιμο Μητροπολίτη Χρύσανθο, ανέπτυξε υπεράνθρωπη δραστηριότητα, για να διασώσει ότι μπορούσε από εκείνους τους ατυχείς Αρμενίους της Τραπεζούντας, προ παντός τα ανήλικα παιδιά τους.
