Τη πόρτας-ισ’ τα ξύλα έτερα είν’ έτερα
τον Θεό σ’ αν αγαπάς κόρ’ έλα σ’ εμέτερα
Ακεί πέραν έστεκεν την κάλτσαν ατς έπλεκεν
είπα ατέν έλα αδακά η λαλία μ’ χαμελά
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο
Προσπάθεια διάσωσης του σκοπού (μουσικής - μελωδίας) καθώς ο στίχος ανήκει στον Χρύσανθο Θεοδωρίδη και περιγράφει την προσωπική του οικογενειακή απώλεια.
Ν’ αηλί π’ ορφανί(ου)μαι για ‘σόν κύρ’ για τη μάνα μ’
για τ’ ατόν χάται η χαρά και απομέν’ το κλάμαν
Έπαρ’ με κόρη έπαρ’ με βαρέα γέρος κ̆ι είμαι
σην χαμαιλέτεν έμενα τα γένια̤ μ’ ελευρώθαν
΄ς σα χάρκια ξημερούμε εγώ κι αφκά σον ελεπόν-ι
για τ’ ατό επερίσσεψαν σον πρόσωπο μ’ τα σούφρας
Ερωτικό τραγούδι της αγροτικής ζωής τοποθετημένο πάνω στο χορό Ομάλ’ της περιφέρειας Όφεως του Πόντου
Παίζει λύρα και τραγουδά ο Στάθης Ευσταθιάδης με τον Ηλία Αραβίδη γεννημένο το 1888.
Απέσ’-ιμ’ έχω μάστορα μαθίζ’ ‘με τραγωδίας
απ’ έναν-έναν λέγ’ ατά και καίγω την καρδία σ’
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο για το εν λόγω δημώδες άσμα
Όντες φορείς και ν’ αναλλάεις τα σοκάκια γελούνε
΄ς σην στράταν π’ απαντούνε ‘σε κλώσ̆κουνταν και τερούνε
Ας άσπρα κι α-σα κόκκινα είσαι ζωγραφισμέντ’σα
και με τα χάρις τη Θεού είσαι τονατεμέντ’σα
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο για το εν λόγω δημώδες άσμα
