Έμνοστος είσ’ ά̤μον μόρ’, τη τσ̆ίτι σ’ το χρώμα ‘χώρ’
η μάνα σ’ στέκ’ κι ερά̤ει ‘σε ολύχτα άμον χοχόρ’
Τραγώδ’ νε πουλί μ’ τραγώδ’ κι ας έρ’ται η λαλία σ’,
τραγώδ’ τα τα̤ρτόπα σ’ πέ’, λάφρυνον την καρδία σ’.

Έμνοστος είσ’ ά̤μον μόρ’ - Χοροντικόν Τίκ & Σέρα - Η Κερασούντα των Ελλήνων

Βαρέα φογούντανε το ποράν’ τα κορτσόπα,
κι άμον πουλόπα κρύφκουν σα σούχα τα φυλλόπα.

Χατζαπασ̆λάρ, χατζαπασ̆λάρ, κιόκ ιουστιού τιβάν καρτασ̆λάρ,
Σίζτα Χριστιάν καρτασ̆λάρ, κέλιν κιοκτέ τα κιό̤ριουν νουρί,
Νουρί, νουρί, αζίζ νουρί, Χριστοσούν τογτουγού γερι.

Αναθεμά ‘σε νε κουτσ̆ή διπλά ν-ανάθεμά ‘σε
χαράμ’ να έν’ χωρίς εμέν’ ο ύπνον ντο κ̆οιμάσαι