Έτον ένας γέρος κι είχ̆εν έναν πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και ο αλεπόν κι έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Νασάν που σουμαδεύκεται σουμά ΄ς σην γειτονία
οσάν σκούται από πουρνού κι ελέπ’ ατέναν μίαν
Κορτσόπον γιατί κ̆ι λες ‘με τα τέρτα̤ σ’ τα χαλόπα σ’
έλα κάθ΄κα ΄ς σα γόνατα μ’ να πλέκω τα μαλλόπα σ’
Εγώ Αρταχαλής είμαι παιδίν ευλογημένον
΄ς ση Λάλογλης την Παναγίαν κερίν έχω ταγμένον
Τυραννίγουμαι και κλαίγω σε κάναν τιδέν κ̆ι λέγω
΄ς ση Λάλογλης την Παναγίαν τα τ̤ερτόπα μ’ θα λέγω
Και ΄ς σην Σαντά πα π’ έντρισεν μη λέει είμαι αντρισμέντ’σσα
ο πρόσωπος ατς κ̆ι γελά πάντα τυραννιμέντ’σσα
Τ’ αρνί μ’ επέρεν το χ̆έρι μ’ είπε ‘με αφήνω υείαν
και τα δάκρυα̤ ν-εστήλωναν και σ’ εμόν την καρδίαν
Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μας βίντεο
Καρσλίδικος σκοπός – Χορός γοργό Τίκ
Αγαπώ έναν κουτσήν π’ αγαπά την καλατσήν
κ̆ι επορώ να φέρ’ ατεν ‘ς σ’ οσπίτ’-ιμ’ έναν βραδύν
Αχ βαχ μάτια μου έφαγα για νιάτα μου
για τ’ εσέν τσούνας κουτάβ’ έφαγα τα νιάτα μου
