Νασάν που ξενιτεύκεται νασάν που πάει ΄ς σην Πόλιν
πάνε και παρεβγάλν’ατον οι γειτονάδες όλοι
Μαέρεψον το σύζωμαν και βάλ’ απάν τ’ ελάδι
πουλί μ’ εμείς εχπάσταμε αρ τ’ άλλον την Τετράδην
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο
Μακρύν Ματσούκας
Αν αποθάνω θάψτε μεν εμέναν σ’ έναν ψηλόν ραχ̆όπον
ν’ ακούγω τσ̆όπαν’ σύριζμαν γιαβρίκα μου
και κεμεντζές λαλόπον
Αν αποθάνω θάψτεν ΄μεν ν’ αηλί εμέναν
απέσ’ σην λαγκάναν
ν’ακούγω και τη Λιβεράς ν’ αηλί εμέναν
τ’ Αεργί την καμπάναν
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο
Τραγουδά ο Ανέστης Κοροσίδης – Αλωνάκια Κοζάνης
Πηγή : Ραδιοφωνικές εκπομπές Φάρου Ποντίων Θεσσαλονίκης - κ Στάθης Ευσταθιάδης
Αγγέλ να παραστέκ’νε ‘σε, ο Θεός ν’ αναμέν’τσε,
όσον ντ΄εχάρες ξάν με τ΄εμένα εκείνο ν’ απομέν’τσε
Σο κρεβατί σ’ ολόερα πουλόπα κελαηδούνε,
τσ΄ αγγέλτ’ς πα επαλάλωσες εκείν’ πα τραγωδούνε
Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο
Tραγούδι : Ανέστης Κοροσίδης – Αλωνάκια Κοζάνης.
Πηγή : Ραδιοφωνικές εκπομπές του συλλόγου Φάρος Ποντίων του κ Στάθη Ευσταθιάδη
Κόρασον εβοτάνιζεν αφκά σ’ εναυλοτόπιν, κι’ αποκουμπίγαν τα κουμπιά τσ’, κι εφάνθαν τα προσκάρδια̤ τσ’. Κι έρθεν ο Γιάννες να δια̤βαίν’ λιγοθυμά και ρούζει. Κι έρται η μάν’ ατ’ ερωτά ; Γιάννε μου, ντο πονεί ‘σε; -Μάνα, πονεί το κιφάλι μ’ ταράζει το καρδόπο μ’. Σάν τρομάζ’νε τα γόνατα μ’, φογούμαι εφαρμακώθα. -Υιέ μ’ λιάς έν’ τριφάρμακον άμον τη κόρτσ’ η αγάπη. -Μάνα, σ̆κίσον την κάρδια̤ μου και τέρ’ απέσ’ ντο έχει. Κι οφίδ’ αν έν’ σκοτώντσ’-ατο, κι αγάπ’ αν έν’ ας λάμπει, κι αν έν’ τη κόρτσ’ η καμονή, ας καίει και μανίζει.
Λεξιλόγιο:
Βοτάνιζε = θέριζε χόρτα. Εναυλοτόπιν = στην περιοχή του χωριού. Προσκάρδια̤ = στήθη. Εφαρμακώθα = δηλητηριάστηκα. Λιάς = είθε / μακάρι. Τριφάρμακον = πανάκεια. Μανίζει = μανέα / μουντζούρα. Καμονή = πόθος.
Πηγή : Γεώργιος Κανδηλάπτης, Ποντιqκά φύλλα τεύχος 11ον (1937)
Κι όντας έμνε μικρόν παιδίν
κι ωρίαζα τ’ αρνόπα,
σα ψηλά ψηλά βόσ̆κιζα
σα χαμηλά ελάλνα,
ωρίαζα και τον γιαγκάζ
ατού σα γονοκώλια.
Γιαγκάζ, θα γυκαικίζω σε
φορτού τα καλαμάνια.
Εσύ κόρη που κρύφκεσαι
κι αφκά σα καλαμάνια,
έρται ώρα και κρύφκεσαι
αφκά σο παλληκάρι.
Λιάσ’ αιματούτ’ η κάρδια̤ σου
κ’ ελιάς κι εμέν’ τον ξένον.
Ξένε μ’ σα ξένα αρρωστούν,
κανένας πέντ’ ημέρες.
Σ’ εσέναν πέντ’ ημέρες
έν’ σ’ εμέναν πέντε χρόνια̤.
Λεξιλόγιο:
Ωρίαζα = φύλαγα. Ελάλνα = λαλούσα (οδηγούσα). Γιαγκάζ = άτακτος, οχληρός. Καλαμάνια = είδος βρώσιμου χόρτου. Λιάς = είθε – μακάρι. Ελιάς = ελεείς.
Πηγή : Γεώργιος Κανδηλάπτης, Ποντιακά φύλλα τεύχος 11ον (1937)
Γνωρίστε τα χωρία της επαρχίας Χαλδίας - Α ΜΕΡΟΣ
