"Εφτά καράβ͜ια". Δημώδες άσμα Πόντου. Μαρία και Στάθης Ευσταθιάδης (Φάρος Ποντίων Θεσσαλονίκης).
Εφτά καράβι͜α έτανε ‘ς της πόλης το πογάζι,
εντάμαν όλα̤ εχπάστανε σα Πλάτανα να πάνε.
Εφτά καράβι͜α έτανε ‘ς της πόλης το πογάζι,
εντάμαν όλα̤ εχπάστανε σα Πλάτανα να πάνε.
Καλά ‘ποίκα κι εγάπεσα σουμά ‘ς σην γειτονία,
εμπαίν’ εβγαίν’ ελέπ’ ατό και χ̆αίρετ' η καρδία μ’.
Τρυγόνα μου ΄ς σην αύλ͜ια σου κείντανε ξερά ξύλα
και-ν ας σην εμορφάδα σου ανθούν και φέρ’νε φύλλα
Το ακόλουθον γαμήλιον άσμα, ούτινος το μέλος είναι αρχαιότατον Δώριον, άδεται υφ’ ομίλου ανδρών τε και γυναικών, προεξαρχόντων των μουσικών οργάνων κεμεντζέδων καλουμένων, όταν ο γαμβρός εξέρχεται της πατρικής του οικίας και μεταβαίνει προς παραλαβήν της νύμφης.
Το Νερόν
Κορτσόπον δωδεκάχρονον δός ‘με νερόν ας πίνω.
Αφέντη μ’ ‘κ̆’ έχω μαστραπάν, ‘κ̆’ έχω αργυροκαύκιν,
αν θέλ’τς και καταδέχεσαι πία ‘σο χαλκοστάμνιν.