Αναθεμά ‘σε νε κουτσ̆ή διπλά ν-ανάθεμά ‘σε
χαράμ’ να έν’ χωρίς εμέν’ ο ύπνον ντο κ̆οιμάσαι
Αναθεμά ‘σε νε κουτσ̆ή Ομάλ’ Τραπεζούντας
Κι όσα καστρούς κι είδα και εγύρισα
σαν την ωραιάς τον κάστρον ‘κ̆’ έτονε
………………………………………….
Αναράντζ’, καταράντζ’ καταήμερον κεράσ̆,
να τσακούται το κιφάλ’ τς και να γίνεται λαλλάτζ’.
Αναστορώ και το Σταυρίν σον τόπον ντ’ εγεννέθα,
ναϊλλοί εμέν’ σην ξενιτά̤ν εγώ πως ετελέθα.
Αν αποθάν’ αρνόπο μου πίασον σο κανόνι μ’
παίρ’νε και πάνε θάφτ’νε ‘με, θ’ απομέντς μαναχόν-ι.
Το Νυφέπαρμαν
Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρ’ ημέρα,
σήμερον θα χωρίεται μάνα και θυα̤γατέρα,
οσήμερον το κόρασ̆ον δύο καρδόπα έχει,
