Ο θάνατον τη ξενιτέα (Δημοτικό), Η ποίηση στη Σαντά (Σάντα) του Πόντου. Στ. Αθανασιάδη. Ποντιακή Εστία 1950
Ο θάνατον τη ξενιτέα (Δημοτικό)
Ξένος ‘ς τα ξένα ερώστεσεν, αρωστικά ψαλάφνεν,
αρωστικά ψαλάφανεν ντο ‘κ̆ είν’ ντο ‘κ̆ ευρισκούνταν
Ο θάνατον τη ξενιτέα (Δημοτικό)
Ξένος ‘ς τα ξένα ερώστεσεν, αρωστικά ψαλάφνεν,
αρωστικά ψαλάφανεν ντο ‘κ̆ είν’ ντο ‘κ̆ ευρισκούνταν
Η κόρ’ και το καράβ’ (δημοτικό τραγούδι)
Κάπου ΄ς στην άσπρη θάλασσαν καράβ’ αρματωμένον,
καράβιν χ̆ιλιαρμάτωτον, εχπάστεν ΄ς σην Φραγκίαν.
Ανάθεμα τη μάννα σου, τον κύρη και τ’ αδέλφα̤ σ΄,
τυραννίζ’νε τ’ εμόν την ψ̆ήν για να ευτάν’ τα κέφα̤ σ’.
Ανάθεμα και το ρακάν’ οθενγκέσ’ πάς θερίζεις,
και με τα τραβωδίας ι-σ’ την κάρδα̤ μ’ τυρα̤ννίζεις.
Για τέρ’ μάννα μ’ ντο λέγ’νε ‘με τη χώρας τα παιδία,
λέγ’νε ‘με μάννα μ’ λέγ’νε ‘με κάτ’ αποθάν’τς και χάσαι.
Τα χώματα μ’ σ’ ομμάτα̤ ‘τουν, γιατί να αποθάνης;