Μακρύν Ματσουκάτ'κον - Δημώδες βουκολικό άσμα Πόντου - Ανέστης Κοροσίδης
Αν αποθάνω θάψτε ΄μεν ν' αηλί εμέναν, ΄ς έναν ψηλόν ραχ̌όπον,
ν' ακού(γ)ω τσ̌οπάν' σ̌ύριζμαν γιαβρίκα μου και κεμεντζές λαλόπον.
Αν αποθάνω θάψτε ΄μεν ν' αηλί εμέναν, ΄ς έναν ψηλόν ραχ̌όπον,
ν' ακού(γ)ω τσ̌οπάν' σ̌ύριζμαν γιαβρίκα μου και κεμεντζές λαλόπον.
Σίτ' επέγνα ομάλια ομάλια είδα ορμάνια και λιβάδια και σην άκραν τρέχ̌' πεγάδι,
Και ση πεγαδί την άκραν έστεκεν δέντρον και μέγαν.
Καλώς την κυρά-νύφη μας τώρα που 'ρθε στο σπίτι μας,
Κόρη τίμα την πεθερά σ' σαν να 'ναι μάνα και κυρά σ'.
Την πιπιλομάτενα οϋι ανάθεμά 'τενα,
κι αν κ̌ι δείτε μ' ατένα, φυγαδάζομ' ατένα.
Αητέν'τς επαραπέτανεν ψηλά 'ς σα επουράνια,
είχ̌εν τσαγγία κόκκινα και το κουδούκ' νατ' μαύρον.