Κι όντας έμνε μικρόν παιδίν
κι ωρίαζα τ’ αρνόπα,
σα ψηλά ψηλά βόσ̆κιζα
σα χαμηλά ελάλνα,
ωρίαζα και τον γιαγκάζ
ατού σα γονοκώλια.
Γιαγκάζ, θα γυκαικίζω σε
φορτού τα καλαμάνια.

Αγάπη σ’ κοφτερόν μαχ̆αίρ’ και σίδερον ξαμμένον, ναϊλλοί εκείνο την καρδά̤ν, όθεν έν’ καρφωμένον.

Αούτο ο κόσμος ψεύτικον καμμίαν κ̆ι τελείται, που τρώει και πίν’ και χ̆αίρεται καμμίαν ΄κ̆ι κομπούται.

Αροθυμία σ’ θα τρώει ‘με εγάπη σ’ θα τελό̤̤ν ‘με, έναν πουλλίν για στείλον ‘με τιδέν ας έρται λέει ΄με.

Ασπρήμερον κεράσ’ είσαι νασάν που αγαπά ‘σε, και άμον μάλαμαν σταυρόν πάει κι έρται προσκυνά ‘σε.

Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο

Μαρούλα επαρχάρευεν Κουντούρ σα Λειβαδία, σου Μύρημ’ και σου Κοβλακά και σ’ άσπρα τα Πλακία.
Σεράντα χτήνια̤ έλμεγεν χτήνια̤ κωδω̤νωμένα κι άλλα σεράντα βόσ̆κιζεν μουσκάρια̤ αμόν ζουρκάδια̤, κι άλλα σερανταδώδεκα καπίτσια̤ γαστρωμένα.

Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο

Σεβτάν το λέτε παιδία, ΄ς σην παξ̆αν ‘κ̆ι’ φυτρούται, ΄ς ση πεκιαρίων την καρδιάν άμουν καρφίν καρφούται

Εσέν’ π’ εποίνεν η μάνα έτονε αβαράσσα, εποίκε ‘σε πεντάμορφον, κι εγώ το νού μ’ εχάσα

Η αγάπη σ΄εποίκε ‘με ζαντόν και δαιμονέαν, και ‘ς σα ραχ̆ία λάσκουμα και ‘ς σα κοιλάδα̤ μένω

Εφόρεσεν και ενέλλαξεν το κοντόν το φιστάν άτ’ς, με το μολύβ΄ θα κρούγ’ ατον πη θα κείται ‘ς σο γιάν’ ατ΄ς