Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί θησαυρό του λαογραφικού πλούτου της περιοχής της Φάτσας και αναφέρεται στη γυναικεία ενδυμασία μέσα απ το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα. Καταγραφή Δέσποινας (Δεσποίνης) Παντελίδου το γένος Τοπαλίδη, ετών 67, το 1967.
Η Ζιπούνα ή Ζουπούνα. Είναι όμοια με ρόμπα, με τη διαφορά ότι είναι εφαρμοστή στο κορμί και τα μανίκια, γαϊτανοκέντητα και στενά, φθάνουν μέχρι τον καρπό. Ποδήρης χιτώνας για το ακριβέστερο του όρου και της περιγραφής.
Το Φέσ'. Το φέσι ήταν καμωμένο από πεπιεσμένη ειδική κόκκινη τσόχα, σιδερωμένο σε κολουροκωνικό σχήμα, με τη μεγάλη βάση ελεύθερη να καθίσει στο κεφάλι ψηλότερα από τα αυτιά, μέχρι τα μηνίγγια.
Καμίσ' (πουκάμισο)
Σώβρακο. (Το καμίσ' και το σώβρακο μαζί ονομάζονταν καμισόβρακα).
Κετσέ̤ (κάλυμμα κεφαλής)
Καλπάκ' (ομοίως, κάλυμμα κεφαλής). Απο τα παραπάνω προέκυψαν οι ονομασίες των κετσετζήδων και καλπακτζήδων.
Η ενδυμασία ως ένα κύριο συνθετικό στοιχείο της παράδοσης των Ελλήνων Ποντίων δεν εξαιρέθηκε απο τις μοντέρνες τάσεις της κάθε εποχής, και αυτό δυσχεραίνει την ακριβή τοποθέτηση πάνω στο θέμα της ενδυμασίας απο το ξεκίνημά της, αλλά και πως καθιερώθηκε να φοριέται έως και τις αρχές του περασμένου αιώνα στις διάφορες περιοχές του Ελληνικού Εύξεινου Πόντου.
