Χοροί των Ελλήνων Παφραίων - Χορός Τρύφωνας ή Τυφρών

Μαύρηβρύση,ΚαράΠουνάρ,Στενάδρομάκια,Ταρατσού,Σοκακλάρ,Τρύφ ωνας,τυρφών,ΣάββαςτουΚωνσταντίνου,Σαρούκούζ,Σαρίκούζ,Σαρούγούζ,Ξανθήκοπέλα,Μονόςχορός,τέκκαϊτέ,αντάρτικος,χορός,Κοριτσιών,Κουτούζογλου,αβραάμ,αβράμης,γιώργος,τσαπανίδης,αντωνιάδης,νέα,μπάφρα,σερρώνΟ χορός αυτός σύμφωνα με την παράδοση είναι αφιερωμένος στον Πάφραλη αγωνιστή κατά των τούρκων την περίοδο 1821-1838 με το όνομα Τρύφωνα ο οποίος αν και ήταν ακαταμάχητο παλικάρι, εντούτοις ήταν και μεγάλος αντιρρησίας και σχεδόν ποτέ δεν συμφωνούσε με ότι έλεγαν οι άλλοι. Σε όλα σχεδόν έπαιρνε την αντίθεση θέση.

Παρακολουθείστε το βίντεο μου για το χορό Τρύφωνα ή Τυφρών των Ελλήνων Παφραίων

Αναφέρεται ότι σε κάποια εκδήλωση ενώ όλοι οι Πάφραληδες χόρευαν κανονικά, μπήκε ο Τρύφωνας τελευταίος στο χορό και άρχισε να χορεύει ανάποδα προς την αντίθετη φορά του χορού, χωρίς να ακολουθεί τους υπόλοιπους. Κάπως έτσι καθιερώθηκε να χορεύουν προς τα πίσω αντί για προς τα εμπρός. Οι Παφραίοι στον Πόντο διηγούντο ένα περιστατικό κατά το οποίο η γυναίκα του Τρύφωνα είχε παρασυρθεί από τον ποταμό Άλυ κοντά στο χωριό Παπασούν Ατά της Πάφρας. Όλοι έτρεξαν να τη σώσουν αρχίζοντας να ψάχνουν στο κανονικό ρου του ποταμού προς τη θάλασσα. Ήρθε κι ο Τρύφωνας κι άρχισε να ψάχνει την άτυχη γυναίκα του προς την αντίθετη κατεύθυνση, φύσει και θέση αντίθετος σε όλα του. Ο χορός αυτός είναι ζωηρός αλλά και λεβέντικος όπως ήταν και ο Τρύφωνας, γενναίος και ζωηρός νέος πολεμιστής. Πηγή Ιστορικού-λαογραφικού υλικού : Γεώργιος Θ. Αντωνιάδης – Νέα Μπάφρα Σερρών.

Ο Χορός Τρύφωνας ή Τυφρών είναι ο γνωστός σε όλο τον Πόντο ανάποδος χορός της Τρυγόνας ή της Τρυγονίτσας. Ο χορός αυτός στο Δυτικό Πόντο έφερε την ονομασία Τέρς που σημαίνει ανάποδος, λόγω της αριστερόστροφης φοράς (κατεύθυνσης) του. Είναι μεικτός χορός, δηλαδή χορεύεται ταυτόχρονα από άντρες και γυναίκες. Συνήθιζαν να κρατούν μαντήλι στο χέρι κατά την απόδοση του χορού. Το χορευτικό μοτίβο του χορού ολοκληρώνεται σε 8 βήματα, 4 προς τα αριστερά με τα χέρια ψηλά και τέσσερα στατικά με φορά προς το κέντρο του κύκλου ενώ τα χέρια κινούνται με κατεύθυνση από πίσω προς τα εμπρός. Ποντιακή Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com

Μαύρηβρύση,ΚαράΠουνάρ,Στενάδρομάκια,Ταρατσού,Σοκακλάρ,Τρύφ ωνας,τυρφών,ΣάββαςτουΚωνσταντίνου,Σαρούκούζ,Σαρίκούζ,Σαρούγούζ,Ξανθήκοπέλα,Μονόςχορός,τέκκαϊτέ,αντάρτικος,χορός,Κοριτσιών,Κουτούζογλου,αβραάμ,αβράμης,γιώργος,τσαπανίδης,αντωνιάδης,νέα,μπάφρα,σερρώνΛίγα λόγια για τον αγωνιστή της Ποντιακής Ιδέας.
Ο κ. Γεώργιος Αντωνιάδης υπήρξε σημαντική και πολυσχιδής προσωπικότητα του Ποντιακού Ελληνισμού. Γεννήθηκε το 1926 στη Νέα Μπάφρα Σερρών και οι γονείς του Θεόδωρος και Γεσθημανή ήταν πρόσφυγες από την περιοχή της Πάφρας του Πόντου. Ήταν ο άνθρωπος που έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα των ομαδικών τάφων των εκτελεσθέντων συμπατριωτών μας στα γεγονότα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού καθώς και το αντάρτικο στον Πόντο. Μεταξύ των βιβλίων που έγραψε είναι το «Αντάρτικο στον Πόντο» (με τον αείμνηστο Παναγιώτη Τανιμανίδη), «Οι Γενναίοι του Βορρά», «Οι Άγιοι της Πάφρας του Πόντου», «Γυναίκες καπετάνισσες στο Αντάρτικο τούτου σπουδές στη Δράμα διέκοψε το 1940 ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Με την εισβολή των Βουλγάρων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη το 1941 κατέφυγε με τον πατέρα του και άλλους συγχωριανούς του στο βουνό. Συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση ενάντια στον Βούλγαρο κατακτητή. Με τη λήξη του πολέμου συνεχίζει τις γυμνασιακές σπουδές του στη Δράμα και στη συνέχεια εγγράφεται στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Το 1948 διορίστηκε δάσκαλος, αρχικά στη Δράμα και έπειτα στη Νέα Μπάφρα έως το 1952. Στο στρατό υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός. Μετά το στρατό δίνει εξετάσεις και περνά στην σχολή οικονομικών και νομικών επιστημών του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από την οποία αποφοιτά. Το 1961 νυμφεύεται την Άννα Σαράφογλου και αποκτά δύο παιδιά, τη Σεβαστή και τον Θεόδωρο. Στο μεταξύ έχει λάβει και το πτυχίο της Νομικής και μετά την άσκηση σε νομικό γραφείο εισέρχεται στο δημοσιοϋπαλληλικό χώρο. Το 1971 προάγεται σε διευθυντή ΟΑΕΔ νομού Θεσσαλονίκης και το 1975 σε περιφερειακό διευθυντή ΟΑΕΔ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ενώ το 1978 μετατίθεται στην περιφερειακή διεύθυνση ΟΑΕΔ Κεντρικής Ελλάδος στη Λάρισα. Μετά τη συνταξιοδότησή του το 1986 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Από το 1948 ασχολήθηκε με την ιστορία, τη λαογραφία και τον πολιτισμό του Πόντου ιδιαιτέρως δε του λησμονημένου Δυτικού Πόντου. Στο προσωπικό του αρχείο σώζονται πάνω από 1000 αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα της γενοκτονίας και της προσφυγιάς. Πόντου. Τιμήθηκε από τον πρόεδρο της Ελληνικής δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Από τη Διεθνή ακαδημία Επιστημών και Τεχνών με το Α ́ Βραβείο. Από την κριτική επιτροπή του «Παναθήναια 2004» με χρυσούν κότινο. Έλαβε χρυσή πλακέτα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αλλά και από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας για το έργο του «Η δημοσιονομική πολιτική στην αρχαιότητα και το Βυζάντιο». Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών και έλαβε μέρος στη σύνταξη της ποντιακής εγκυκλοπαίδειας Μαλλιάρης – Παιδεία. Για τη σπουδαία και πολυσχιδή δράση του τιμήθηκε με εύφημους μνείες, παράσημα και μετάλλια από πολλούς φορείς. Ανάμεσά τους η Ακαδημία Αθηνών, η Βουλή των Ελλήνων, η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, το Β ́ και Ε ́ Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού, το Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά», ο Δήμος Δράμας, το Αμερικανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης και πολλοί Ποντιακοί Σύλλογοι. Ως αναγνωρισμένος αγωνιστής της εθνικής αντιστάσεως παρασημοφορήθηκε με πλήθος παράσημων και μεταλλίων. Αποβίωσε στις 26 Απριλίου 2014 στη Θεσσαλονίκη.

Pin It

Print

Add comment


Security code
Refresh

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ