Αναλυτικότερα, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των χορών των Ελλήνων στον Πόντο είναι τα κατατέρω :

Μικρά βήματα, μικρή κάλυψη εδάφους
Πέλματα κρατημένα κοντά, κάτω απο το σώμα, γενικώς λίγο ή πολύ περιορισμένα
Πέλματα κοντά στο έδαφος, το πιέζουν
Δεν υπάρχουν παραλλαγές με αρχηγό-κορυφαίο, όλοι χορεύουν στο ίδιο μοτίβο, και οι χορευτές σχηματίζουν κλειστό κύκλο
Τα βήματα των χορών είναι γενικά περίπλοκα και μπερδεμένα, συχνά ο ρυθμός είναι γρήγορος
Οι χορευτές δεν χτυπούν το σώμα ή τα πόδια ή το δάπεδο με τα χέρια τους
Οι κινήσεις του κορμού είναι εμφατικές, ειδικά το κούνημα των ώμων
Σε πολλούς χορούς συνηθίζονται τα λυγίσματα και οι περιστροφές του κορμού
Το κράτημα των χεριών μπορεί να αλλάξει στη διάρκεια του ίδιου χορού, ανάλογα με το ρυθμό. Τα χέρια δεν περιορίζονται για να μπορούν να κινούνται ελεύθερα μπρος και πίσω
Τα χέρια ακόμα και κρατημένα, βρίσκονται κοντά στο σώμα και έτσι ο χώρος ανάμεσα στους χορευτές περιορίζεται, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι.
Συνήθως οι κινήσεις των χοερευτών γίνονται προς τα δεξιά, ωστόσο υπάρχουν κινήσεις ορισμένων χορών προς τα εμπρός, πίσω αλλά και πρός τ' αριστερά
Μαλάκες και νευρικές κινήσεις μπορούν να γίνονται στον ίδιο χορό την ίδια στιγμή απο διαφορετικούς χορευτές.

Δείτε το σχετικό βίντεο για τα χαρακτηριστικά των Ποντιακών Χορών ή άλλως, των Χορών των Ελλήνων του Πόντου

Νικοπολίτικον Ομάλ' - Γαρεσαρέτ'κον Ομάλ' - Κουνιχτόν  - Σιπρτού

Το Κουνιχτόν είναι ομαλός μικτός χορός της περιφέρειας Νικοπόλεως, Κολωνίας του Νομού Κερασούντας. Είχε αργή συνήθως χρονική αγωγή και χορευόταν από άντρες και γυναίκες. Το δέσιμο των χεριών γίνεται στις παλάμες με λυγισμένους τους αγκώνες. Δεν αποτελεί ξένη εικόνα να δένουν τα χέρια των χορευτών όχι μόνο στις παλάμες αλλά και στα τελευταία μικρά δάχτυλα των χεριών ή και με λυγισμένους τους αγκώνες ελαφρώς κάτω. Τα βήματα του χορού είναι δέκα. Η κίνηση στους ώμους και τις πλάτες είναι εμφατική, ηπίως τρομαχτή.

Δείτε το σχετικό βίντεο για το χορό Κουνιχτόν, τον Ομαλό χορό της Νικόπολης του Πόντου

Το Κότσ̌αρι είναι ένας από τους γνωστότερους Ποντιακούς χορούς και ίσως ο περισσότερο φημισμένος μαζί με το "Λάζικον" το Σέρρα χορό. Εντάσσεται στην ομάδα των ζωηρών κυκλικών αγροτικών μεικτών ίσιων χορών με κουτσά βήματα και χορευόταν σε σύντομο αλλά όχι πολύ γρήγορο δίσημο ρυθμό (2/4) με τα χέρια δεμένα στους ώμους.

Τα βήματα-μέτρα του χορού είναι οκτώ και χωρίζονται σε δύο χορευτικές ομάδες. Η πρώτη χαρακτηρίζεται από τα τέσσερα πρώτα μέτρα, στα οποία εκτελούνται δυο κουτσά "κοτσά" βήματα και δύο επιτόπιες αναπηδήσεις πάνω στην αριστερή φτέρνα. Τα επόμενα τέσσερα είναι απλά και μεταφέρουν το χορό προς τα δεξιά. Ο τρόπος απόδοσης του χορού είναι τρομαχτός με ζωηρά σπασίματα-λυγίσματα στα γόνατα.

Για το όνομα του χορού υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Δεν τις αναφέρουμε όμως για την αποφυγή ανακύκλωσης και μετάδοσης πληροφόρησης και σχολιασμών που δεν ευσταθούν. Κυρίαρχη είναι ότι ο χορός παίρνει το όνομα του απ τρόπο που χορεύεται δηλαδή στο Κότς (φτέρνα). Οι χορευτές της πρώτης γενιάς είχαν ελευθερία να εκφράζονται πάνω στο χορό Κότσ̌αριν και γι αυτό το λόγο υπάρχουν καταγραφές με διαφορετικές κατά τόπους απόδοσης του χορού, με τσαλίμια που πάντοτε εντάσσονταν μέσα στα πλαίσια των βημάτων του χορού.

Δείτε το σχετικό βίντεο για το χορό Τη Κότσ̌αρι

Το Κοτσαγκέλ' χορεύεται απο άνδρες και γυναίκες και συνοδεύεται απο τραγούδι. Χορεύεται κατά τα ξημερώματα και σηματοδοτεί την τελευτή του γάμου. O ρυθμός του είναι δίσημος.

Παρομοιάζεται με το χορό Γέρανο, των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο χορός αυτός αποδίδεται στον Θησέα, ο οποίος αφού σκότωσε τον Μινώταυρο, με τη βοήθεια της Αριάδνης, φεύγοντας απ' την Κνωσό σταμάτησε στη Δήλο. Εκεί αφού έστησε ένα ομοίωμα της Αφροδίτης που του είχε δώσει η Αριάδνη, χόρεψε με τους νέους και τις νέες που έσωσε απ' τον Μινώταυρο ένα χορό, γύρω απο τον Κερασφόρο βωμό. Ο χορός αυτός περιελάμβανε κυματισμούς, αναδιπλώσεις, αναπτύξεις, στροφές ελικοειδείς και μπορούσε να θεωρηθεί σαν μία αναπαράσταση των κινήσεων του Θησέα στον λαβύρινθο της Κνωσού. Ο Πλούταρχος αναφέρει ακόμη ότι επι των ημερών του οι κάτοικοι της Δήλου εξακολουθούσαν να χορεύουν τον Γέρανο. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει για τον χορό, ότι ίσως πήρε το όνομά του από τους σχηματισμούς των χορευτών που έμοιαζαν με τους σχηματισμούς των γερανών (πουλιών) όταν αντιμετωπίζουν μία ξαφνική καταιγίδα.

Η χαρά ετελείωσε πουλόπα κελαηδήστε, ανατολή εχάραξεν 'ς σ' οσπίτια̤ σουν' γυρίστεν

Δείτε το σχετικό βίντεο για τον γαμήλιο χορό Κοτσαγκέλ'