Ντού Στέπ (Ευρωπαϊκός χορός) - Χορός των Ελληνοποντίων στο Καρς του Αντικαυκάσου
Ντού Στέπ (Ευρωπαϊκός χορός)
Χορευόταν κατά κόρον απ΄τους Ελληνοπόντιους του Κάρς και του Καυκάσου, αλλά κι εδώ στην Ελλάδα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αν και δεν είναι Ελληνικός Παραδοσιακός (Ποντιακός) χορός, παρόλα ταύτα, ανήκει σ΄εκείνη την ομάδα (δάνειων) χορών που υιοθετήθηκαν απ' τους προγόνους μας και εντάχθηκαν στους χορούς που χόρευαν στις λαϊκές τους διασκεδάσεις. Ποντιακή Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com
Παρακολουθείστε τους Αχιλλέα Βασιλειάδη & Κώστα Τσιλίκα να αποδίδουν τον χορό Ντού Στέπ
Παρακολουθείστε τους Ευρωπαϊκούς χορούς απο τον Καλλιτεχνικό Χορευτικό Όμιλο Πύρριχο
Add new comment
Η Μητερίτσα. Χορός κατ’ εξοχήν Τραπεζουντιακός, πιθανώς παραμόρφωσις των ευρωπαϊκών λανσιέδων διότι είναι παρεμφερής προς εκείνους, παρείσακτος εν Πόντω ως φαίνεται και εκ του συνοδεύοντος τον χορόν τούτον άσματος του οποίου η φρασεολογία είναι ξένη προς το Ποντιακόν ιδίωμα. Κατ’ αυτόν ο κύκλος των χορευτών έκαμνε βήματα προς τα δεξιά και αριστερά όπως γίνεται εις τους λανσιέδες, οδηγούμενος υπο τινός εν μέσω του κύκλου ιστάμενου χορευτού (καβαλλιέρου) κτυπώντος τας χείρας και άδοντος το ακόλουθον άσμα : 
Οι κάτοικοι της Παλαγίας Αλεξανδρούπολης είχαν έρθει πρόσφυγες από την Παλα(γ)ία του Πόντου (Μητρόπολη Χαλδίας) το 1924. Ενημερωτικά, κοντά στην Παλα(γ)ία και δεξιότερα, όπως μπορούμε να δούμε στον χάρτη, υπάρχει το χωριό Θέμπεδα. Εκεί υπήρξε δάσκαλος (1905-1907) ο δικός μας Γεώργιος Κανδηλάπτης - Κάνις, ενώ στην Αργυρούπολη τέλεσε τους γάμους του με την Αγγελική Λουκά στις 27 Ιουλίου 1908 (από το βιβλίο της Μαρίας Βεργέτη "Η ζωή μου, ήτοι αυτοβιογραφία του εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου Γεωργίου Θ. Κανδηλάπτου - Κάνεως").
Χορός των Ελλήνων της περιφέρειας του Άκ Δάγ Μαδέν (Νομός Άγκυρας) καθώς και της Πάφρας (Νομός Αμισού). Yuvarlandim (τουρκική λέξη) = περιστροφή–κατρακύλισμα. Ο ίδιος χορός με πολύ μικρές παραλλαγές στη μουσική εκτέλεση και στη ρυθμική του αγωγή χορεύεται και από τους Έλληνες της Καππαδοκίας. Σε όλη την επικράτεια του Πόντου χορευόταν απ’ τους Έλληνες σε παραλλαγές. Τα ίδια βήματα εκτελούνταν κάτω από άλλο μουσικό μέλος και άλλη ρυθμική αγωγή.
Ο χορός Τίκ παίζεται τόσο σε αργό όσο και σε γοργό ρυθμό. Όταν παίζεται σε αργό ρυθμό έχει σκοπό να καλύψει την ανάγκη των ανθρώπων για το τραγούδι. Τότε ο σκοπός γίνεται καθιστικός (οτουράγ χαβασί) όπου οι απλοί άνθρωποι τραγουδούν με συγκίνηση τις χαρές και τους καημούς τους. Ο χορός Τίκ στην περιφέρεια της Νικόπολης του Πόντου (Γαρέσαρης – Sebin Karahisar) είναι γνωστός με το όνομα Τίκιν. Είναι λάθος να τοποθετείται ο χορός αυτός μόνο στο χωρίον Μπάλτσ̆ανα (Πάλτσ̆ανα) της Νικόπολης και μάλιστα να ονομάζεται ως Παλτσ̆ανέτ’κον Τίκιν.
