Είναι αντάρτικος χορός πολύ ζωηρός και θεαματικός. Τον χόρευαν οι αντάρτες της Πάφρας συνήθως πριν από κάθε μάχη και σε ορισμένες περιπτώσεις μετά από τη μάχη εάν η έκβασή της ήταν νικηφόρα γιατί με αυτό τον τρόπο προσπαθούσαν να τονώσουν το ηθικό τους.
Με το χορό αυτό οι Έλληνες Παφραίοι του Πόντου καθώς και σχεδόν όλοι οι Έλληνες του Πόντου, τιμούν τη μεγάλη σιτοπαραγωγή την οποία ταυτίζουν με μια όμορφη ξανθή κοπέλα, η οποία όταν βλέπει γενικώς την παραγωγή των αγροτικών προϊόντων να αυξάνει, κυκλοφορεί χαρούμενη τραγουδώντας και χορεύοντας εύθυμους σκοπούς.
Είναι χορός με κινήσεις εμπρός και πίσω, δεξιά και αριστερά, άλλοτε εύθυμος κι άλλοτε απογοητευτικός, με το κεφάλι πάντα ψηλά. Οι Έλληνες Παφραίοι χορεύουν και τραγουδούν για τον Κωνσταντίν Σάββα ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ήταν στρατηγός του Βυζαντινού κράτους και φρούραρχος διοικητής της περιφέρειας Πάφρας – Αμισού.
Ο χορός αυτός σύμφωνα με την παράδοση είναι αφιερωμένος στον Πάφραλη αγωνιστή κατά των τούρκων την περίοδο 1821-1838 με το όνομα Τρύφωνα ο οποίος αν και ήταν ακαταμάχητο παλικάρι, εντούτοις ήταν και μεγάλος αντιρρησίας και σχεδόν ποτέ δεν συμφωνούσε με ότι έλεγαν οι άλλοι. Σε όλα σχεδόν έπαιρνε την αντίθεση θέση.
Ο χορός αυτός, αναφέρεται στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας κατά τα οποία οι τούρκοι παρακολουθούσαν συνεχώς τους Έλληνες της Πάφρας και ήθελαν να γνωρίζουν την κάθε τους κίνηση. Η ιστορία του χορού αυτού ξεκινά περίπου το 1630 οπόταν οι τερεμπέηδες με τους ανθρώπους τους προσπαθούσαν να εξισλαμίσουν τον χριστιανικό κόσμο της Πάφρας. Ντερεμπέηδες στην τουρκική γλώσσα ονομάζονταν οι Τιμαριούχοι.
