Εἶναι ὁ σπαρακτικὸς ἐκεῖνος σκοπὸς μὲ τὸν ὁποῖο κατὰ τὸ ἔθος, ἀποχαιρετοῦσε ἡ νύφη τοὺς οἰκείους της, πατέρα, μητέρα καὶ τ' ἀδέλφια. Μὲ δάκρυα καὶ πόνο ψυχῆς γέμιζαν τους πάντες οἱ στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ ἀποχωρισμοῦ.
Γνωστοί είναι οι Μωμόγεροι, οι μίμοι που επαίζοντο κατά την παραμονή των Χριστουγέννων και του νέου έτους εν Πόντω. Περί αυτών εγράφησαν αρκετά εις τα λαογραφικά περιοδικά μας (Πιζίαλα ελέγετο το δεκαπενθήμερο από των Χριστουγέννων έως τις 7 Ιανουαρίου / Θεοφάνεια).
Ο αείμνηστος Νικόλαος Πολίτης στη μελέτη του «Λαογραφία» στο Δελτίο της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας τόμος Α΄, σελίδες 3-18, καθορίζοντας τα αντικείμενα τα οποία εξετάζει η λαογραφία, καταλήγει μεταξύ αυτών και τον στρατιωτικόν βίον.
Παραμονή τη Χριστού σο χωρίον. Νύχτα. Σκοτία πίσσα. Τα παιδία επέρασαν ας σα πόρτας τ οσπιτίων με τα φενερόπα σα χ̆έρι͜α τουν κι έψαλαν το «Χριστός γεννάται σήμερον» με τ’ έμορφα λαλόπα ‘τουν.
Οι αρραβώνες γίνονταν στο σπίτι της μνηστής όπου συγκεντρώνονταν συγγενείς του γαμπρού και της νύφης. Η τελετή άρχιζε με σχετική εισήγηση εκ μέρους του πατέρα ή του αδελφού ή άλλου πρεσβυτέρου συγγενούς του γαμπρού για το σκοπό της συγκέντρωσης και εζητείτο η συγκατάθεση του πατέρα ή της μητέρας της νύφης.
