Οι ενορίες της Κρώμνης βρίσκονται στις κατωφέρειες του νότιου μέρους της ενώ στα βόρεια και ψηλότερα της μέρη βρίσκονται τα παρχάρια (λιβάδια-βοσκότοποι). Στα παρχάρια υπήρχαν οι καλύβες όπου κατά την περίοδο του θέρους διέμεναν οι ρωμάνες, οι γυναίκες εκείνες που αναλάμβαναν το άρμεγμα των προβάτων και των αγελάδων τα οποία έβοσκαν στους απέραντους βοσκότοπους των οροπεδίων.  Υπάρχουν μεγάλες ενορίες με πολλά σπίτια και μικρές με λιγότερα. Οι μεγαλύτερες ενορίες αποτελούνται από συνοικίες οι οποίες κατά το πλείστον παίρνουν τα ονόματα τους απ’ το όνομα κάποιας οικογένειας και βρίσκονται η μία κοντά στην άλλη. Οι ενορίες της Κρώμνης ήταν οι εξής :
1. Σιαμανάντων. Ήταν η μεγαλύτερη όλων και βρισκόταν κοντά στο ποτάμι της Κρώμνης. Συνοικίες της ενορίας Σιαμανάντων ήταν των : Σιαμανάντων, Γαραλάντων, Βαρτανάντων, Μωυσάντων, Τυρκάντων, Γοϊμψιάντων, Καλλιστράντων κλπ. Στην ενορία των Σιαμανάντων ανήκαν επίσης οι συνοικίες των Σεϊχάντων, Γεράντων, και τμήμα των Αλχαζάντων.

Μπροστά μου ανοίγεται η Λαραχανή. Μπορώ να βρώ και να εντοπίσω το σπίτι μου. Γνωρίζω τους μαχαλάδες. Εδώ κάτω είναι η συνοικία Χαντσουράντων. Το δικό σου σπίτι Λευτέρ μπέη ξέρεις που είναι ; Δύο σπίτια Χουρσ̌ίτ αγά. Ένα εδώθε από το ποτάμι και ένα πέρα απ το ποτάμι στον Χουλιαρά. Μα δεν διακρίνω τίποτα ! Που είναι το δάσος το δικό μου στον Χουλιαρά ; Τι έγιναν τα έλατα, οι οξυές, οι καρυδιές, οι βαλανιδιές, οι καστανιές και όλα τα άλλα ;
Τα ιδιόκτητα δάση και τα οπωροφόρα δέντρα των χριστιανών τα κόψαμε Λευτέρ μπέη, τα σπίτια τα χαλάσαμε για να μην έρχονται ξένοι πρόσφυγες εδώ στο χωριό μας. Αν υπήρχαν οι περιουσίες των χριστιανών άθικτες, και τα σπίτια κατοικήσιμα, θα ερχότανε ξένοι να τα πάρουν, θα τους έφερνε εδώ το χιοκουμέτ. Τώρα θα φυτρώσουν άλλα δέντρα και θα τα εκμεταλλευτεί το χωριό μας.

Προτού αναφερθώ στην Γάγγρα των τελευταίων χρόνων θα ήθελα να μεταφέρω εδώ μερικά ιστορικά στοιχεία ένα μέρος από τα οποία έχουν δημοσιευθεί απ’ τον αδερφό μου Ιωάννη Δορικίδη στην Σάλπιγγα της Ορθοδοξίας. Η Γάγγρα ή Γάγγραι ήταν στα αρχαία χρόνια πρωτεύουσα της Παφλαγονίας. Αργότερα κατακτήθηκε από τους βασιλείς του Πόντου, συνεχίζουσα να ακμάζει και σε όλη την διάρκεια της Βυζαντινής εποχής.

Κατεβαίνοντας τα περίφημα καγκέλια̤ τη Ζύγανας, δηλαδή τον φιδωτό αμαξιτό δρόμο του όρους Ζύγανα, από την κορυφή προς την ενδοχώρα, συναντούμε κοντά στους πρόποδες του όρους μια λίθινη γέφυρα Κιοπρού μπασί, επάνω στον ποταμό Κάνιν ή Χαρσιώτη «τη Κανί’ το ποτάμ’» στα τουρκικά Χαρσ̌ούτ - τσ̌αϊ.
Μετά από πορεία πλέον της μισής ώρας φτάνουμε στην Άρτασα ή Άρδασα. Η Άρτασα είναι έδρα της υποδιοίκησης Ντορούλ που υπάγεται στην διοίκηση Αργυρουπόλεως «Γκιουμουσχανά» του νομού Τραπεζούντας. Την υποδιοίκηση Ντορούλ, αποτελούσαν οι παρακάτω περιοχές ή ποτάμια̤, όπως λέγονταν συνήθως :