Written by Πολατίδης Βασίλειος. Posted in Πόλεις - Περιοχές - Οικισμοί - Χωριά
Το χωρίον Τσένκερι ή Τζάγκερι υπαγόταν στην επαρχία Θέρμης του Νομού Σαμψούντας (Αμισού). Ήταν χωριό αμιγώς Ελληνικό που το κατοικούσαν 160 οικογένειες. Είχε μια εκκλησία (ναό) της Παναγίας και δύο εφημέριους, τον Παπα Ευστάθιο Παπαδόπουλο και τον Παπα Γεώργη Τραπεζανλίδη. Επίσης είχε ένα δημοτικό σχολείο στο οποίο φοιτούσαν διακόσιοι μαθητές περίπου. Οι δάσκαλοι του σχολείου ήταν οι : Παντιαψής, Γαβριήλ, Τσιχριτζής, Συμεωνίδης Γεώργιος, Παπαδόπουλος Λάζαρος και τέσσερις ακόμη των οποίων τα ονόματα δεν θυμάμαι.
Οι κυριότεροι μαχαλάδες του χωριού ήταν : «τη Πάσιαμα» και «τη Άτζιαρα». Σε αυτούς τους δύο μαχαλάδες υπήρχαν τρείς βρύσες από τις οποίες προμηθεύονταν το νερό. Από το χωριό περνούσε ένα μικρό ποτάμι το οποίο λεγόταν Τσαλγάν. Είχαμε κι ένα μικρό βουνό γύρω στα 150 μέτρα ύψος που το λέγαμε Γιλτούζ Τεπεσίν.
Print
Written by Πολατίδης Βασίλειος. Posted in Πόλεις - Περιοχές - Οικισμοί - Χωριά
Χωριό γεωργοκτηνοτροφικό το Παντζάρ, βρισκόταν στον Καύκασο και υπαγόταν στην επαρχία του Όλτη του νομού του Κάρς. Είχε 75 ελληνικές οικογένειες, μια εκκλησία (ναό) προς τιμή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου με εφημέριο τον παπα Γεώργη Μιχαηλίδη καθώς και ένα τετρατάξιο σχολείο με 80 μαθητές και έναν δάσκαλο τον Τεμουρτζέν.
Το χωριό ήταν χωρισμένο σε τρείς μαχαλάδες, στον επάνω, στον κάτω και στον πέρα μαχαλά. Υπήρχαν τρείς βρύσες, τις δύο απ’ αυτές τις λέγαμε : “τη χήρας η βρύση” και την τρίτη “τη Βιτά η βρύση”. Υπήρχε μόνο ένα μπακάλικο το οποίο ανήκε στον Νικόλα Πυλωρίδη. Οι ιδιοκτησίες των χωρικών ήταν γύρω στα πενήντα στρέμματα η κάθε μια κι εκτός από αυτές η κάθε οικογένεια έτρεφε και 15 με 20 ζώα. Βέβαια όλες οι αγροτικές δουλειές γίνονταν με τα μέσα της εποχής εκείνης, ξύλινα αλέτρια και με τοκάνια που τα έσερναν με τα βόδια.
Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μας βίντεο στο χωρίον Παντζαρότ του Κάρς
Print