Χωριό γεωργοκτηνοτροφικό το Παντζάρ, βρισκόταν στον Καύκασο και υπαγόταν στην επαρχία του Όλτη του νομού του Κάρς. Είχε 75 ελληνικές οικογένειες, μια εκκλησία (ναό) προς τιμή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου με εφημέριο τον παπα Γεώργη Μιχαηλίδη καθώς και ένα τετρατάξιο σχολείο με 80 μαθητές και έναν δάσκαλο τον Τεμουρτζέν.
Το χωριό ήταν χωρισμένο σε τρείς μαχαλάδες, στον επάνω, στον κάτω και στον πέρα μαχαλά. Υπήρχαν τρείς βρύσες, τις δύο απ’ αυτές τις λέγαμε : “τη χήρας η βρύση” και την τρίτη “τη Βιτά η βρύση”. Υπήρχε μόνο ένα μπακάλικο το οποίο ανήκε στον Νικόλα Πυλωρίδη. Οι ιδιοκτησίες των χωρικών ήταν γύρω στα πενήντα στρέμματα η κάθε μια κι εκτός από αυτές η κάθε οικογένεια έτρεφε και 15 με 20 ζώα. Βέβαια όλες οι αγροτικές δουλειές γίνονταν με τα μέσα της εποχής εκείνης, ξύλινα αλέτρια και με τοκάνια που τα έσερναν με τα βόδια.

Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μας βίντεο στο χωρίον Παντζαρότ του Κάρς

Το Πελκιπάς ήταν αμιγώς Ελληνικό χωριό με τριακόσιες οικογένειες και υπαγόταν στην επαρχία Κάρς του νομού Κάρς. Στο χωριό υπήρχαν τρία μπακάλικα τα οποία τα χρησιμοποιούσαν και ως καφενεία και τα οποία ανήκαν στους : Χαρπαντίδη Εμμανουήλ, Ασλανίδη Κωνσταντίνο και Μαυρόπουλο Πέτρο. Είχαν μια εκκλησία (ναό) του Αγίου Προφήτη Ηλία με εφημέριο τον παπα Γιάννη, ένα παρεκκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου και ένα ελληνικό σχολείο με 150 μαθητές περίπου. Οι δάσκαλοι του χωριού ήταν οι : Θεόδωρος Χιτσιρικλής, Λάζαρος Τουτουνής και Αλέξανδρος Τσιπλαχλής. Οι προύχοντες του χωριού ήταν οι : Λάζαρος Μαυρόπουλος και Ιορδάνης Μαυρόπουλος, Περικλής Καγιαλίδης, Αλέξανδρος Γιαλαμάς, Θεόδωρος Πολατίδης, Βασίλειος Σολωμονίδης, Κλήμης Μαυροκεφαλίδης, Κωνσταντίνος Ασλανίδης και Χαράλαμπος Ασλανίδης, Ισαάκ Παυλίδης και ο πρόεδρος του χωριού Σπυρίδων Αλεξιάδης.

Η Γαλλίανα ήταν μια περιοχή του Νομού Τραπεζούντας, στην επαρχία Ροδοπόλεως, με 18 χωριά από τα οποία τα 14 ήταν ελληνικά και 4 τουρκικά. Τα ελληνικά χωριά που βρίσκονταν στ’ αριστερά του ποταμού Γαλανού (παραποτάμου του Πυξίτη) ήταν : Του Τσαγκάρ ή Ρωμανού, του Μαντρανού, του Μισαηλάντων, η Ζαβρία, του Αρμενή, του Σεϊτανάντων, τα Κοτύλια, τα Λιβάδια, ενώ στα δεξιά του ποταμού κείτονταν τα χωριά : Κουταλά, Τεμιρτζάντων, Βάλαινα, Ζίλμα και Τσουπανού. Το τελευταίο χωριό της Γαλλίανας επ’ ονόματι Κουστουλάντων, βρισκόταν στην άλλη πλευρά της Γαλλίανας απέναντι από το μοναστήρι τ’ Αγεργί’ του Περιστερά, στον παραπόταμο του Γαλανού (του Κουστουλάντων το Ποτάμ’) που ενώνονταν με τον Γαλανό ποταμό, στον Διπόταμο, λίγο πιο κάτω από το χωριό Όλασσα. Ενωμένα πλέον τα δύο ποτάμια ως “Διπόταμον”, χύνονταν στον Πυξίτη ή της Παναγίας το ποτάμ’ ή του Μιχιρτζή και μαζί από κει και πέρα ως Πυξίτης χύνονται στην Μαύρη θάλασσα αριστερά της Τραπεζούντας.
Το όρος Γουδούλ’, πάνω στο οποίο βρισκόταν του Γουδουλά ο Κάστρον, χώριζε την Γαλλίανα από την Ματσούκα ανάμεσα στα χωριά Βάλαινα απ’ την πλευρά της Γαλλίανας και Σκαλίτα απ΄την πλευρά της Ματσούκας.
Του Σκαλίτα (το χωρίον) ήταν πατρίδα του ξακουστού καθηγητή και συγγραφέα Περικλή Τριανταφυλλίδη που έχει αφήσει σημαντικά έργα : τα «Ποντικά» και τους «Φυγάδες».

Αγαπητή Εστία,
Είμαι κι εγώ Πόντιος, γέρος στο σώμα, νέος όμως στην καρδιά και στους πατριωτικούς μου πόθους. Τα 74 χρόνια της ζωής μου τα επέρασα ως εξής : Τα 11 πρώτα παιδικά μου χρόνια τα επέρασα εις το χωρίον Σεμέν της περιφέρειας Κερασούντος. Τα 35 χρόνια νεανικής και ανδρικής μου ηλικίας τα επέρασα εις τα Κοτύωρα (Ορδού) και τα τελευταία 28 μου χρόνια τα επέρασα εδώ εις την Κατερίνη. Παρακολουθώ τον τύπον μας με μέγα δε σέβας και ευλάβεια για όσα γράφονται και εκδίδονται δια τον αλησμόνητο μας Πόντον.
Κατά τα έτη 1740 και πρίν, την εποχή των Γενιτσάρων στο χωρίον Δέσμενα κοντά στον Καζά της Αρδάσσης (περιφέρεια Αργυρούπολης) οι χριστιανοί καταπιέζονταν αγρίως από τους τούρκους. Ήταν η μαύρη εποχή που ο αγάς ή ο μπέης του χωριού είχε το δικαίωμα να κοιμηθεί με την νεόνυμφη χριστιανή την πρώτη νύχτα του γάμου και που οι διωκόμενοι έλληνες χριστιανοί μηχανεύονταν απειράριθμα τεχνάσματα προκειμένου να αποφύγουν την απαίτηση αυτή. Το πλέον σύνηθες ήταν η στέψη των κοριτσιών σε μικρή παιδική ηλικία και η απομάκρυνση των νεονύμφων.