Εμφανίσεις και θαύματα του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ευγενίου του Τραπεζουντίου (Α)

Ένας νέος από την Τραπεζούντα, ο Μιχαήλ, αρρώστησε κάποτε βαριά από αρρώστια ύπουλη. Αφού απελπίστηκε από γιατρούς και φάρμακα προστρέχει με πίστη στο ιαματικό λείψανο του Αγίου Ευγενίου με δάκρυα παρακαλεί τον άγιο να τον λυπηθεί και να τον γιατρέψει.

Εμφανίσεις και θαύματα του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ευγενίου του Τραπεζουντίου.Αποφασίζει μάλιστα να μην απομακρυνθεί από το τίμιο μαρτυρικό σώμα ώσπου να βρει την υγεία του. Κατέλυσε λοιπόν κάπου εκεί κοντά. Τη δεύτερη νύχτα βλέπει στον ύπνο του ένα μεγαλόσωμο νέο. Στάθηκε πάνω από το κεφάλι του και του είπε: Με έστειλαν εδώ στο ναό του Αγίου Ευγενίου για να σε κάνω καλά. Μόλις ξύπνησε ο Μιχαήλ σκέφτηκε πως ο νέος εκείνος θα ήταν ένας από τους συναθλητές του Αγίου Ευγενίου. Αυτός όμως ήθελε να τον θεραπεύσει ο ίδιος ο Άγιος. Γι' αυτό προσευχήθηκε πάλι θερμά, ελπίζοντας πως θα εισακουστεί. Πραγματικά την τρίτη νύχτα του παρουσιάζεται σε όραμα ο μάρτυρας και του λέει: Πώς και δεν σε γιάτρεψε ο Ακύλας, αφού γι’ αυτό ακριβώς τον στείλαμε; Γιατί θέλω να με θεραπεύσεις εσύ. Αποκρίθηκε με απλότητα ο Μιχαήλ. Καλά λοιπόν. Τι είναι αυτό που σε κάνει να υποφέρεις και να πονάς; Ψήνομαι συνεχώς στον πυρετό, τα μέλη μου έχουν παραλύσει και με βασανίζει μια μεγάλη ανορεξία. Βάλε στο κεφάλι σου τον Τίμιο Σταυρό, έτσι θα πέσει ο πυρετός και θα δυναμώσεις. Ύστερα να πάρεις λάδι από το καντήλι μου, να το ρίξεις στο φαγητό σου και να το φας. Έτσι θα ξαναβρείς την όρεξη σου. Αυτά είπε ο μάρτυρας και εξαφανίστηκε. Το πρωί ο νέος έκανε ότι του είπε. Αμέσως ένιωσε να θεραπεύεται και να δυναμώνει. Ξεκίνησε με τα πόδια για το σπίτι δοξολογώντας τον Θεό και τον δούλο Του. Μα ο φθονερός δαίμονας δεν άντεξε να βλέπει τα θαυμάσια του Αγίου. Χρησιμοποιώντας λοιπόν σαν όργανα του μερικούς γιατρούς, συμβουλεύει τον Μιχαήλ να κάνει θερμά λουτρά για να δυναμώσει τάχα και να συνέλθει εντελώς. Ο πραγματικός σκοπός του βέβαια ήταν να του προξενήσει πάλι αρρώστια και το πέτυχε. Ο Μιχαήλ έκανε θερμά λουτρά και μάλιστα πολλά. Ήταν όμως χειμώνας και τον ταλαιπωρούσε κάθε φορά η απότομη επαφή του με τον κρύο αέρα. Κάποτε άρπαξε ένα βαρύ κρυολόγημα που τον έριξε στο κρεβάτι. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε ραγδαία. Έλιωνε από τον πυρετό και δεν μπορούσε να κουνηθεί. Έτσι όπως ήταν τον πήραν σηκωτό και τον έφεραν πάλι στο ναό του Αγίου Ευγενίου. Τον ξάπλωσαν στη θέση που ήταν και την προηγούμενη φορά. Και επειδή ίσως ο άγιος θέλησε να δοκιμάσει την πίστη του, τον άφησε αθεράπευτο για πολλές ημέρες. Ο Μιχαήλ άρχισε ν’ αδημονεί και να ζητάει τη βοήθεια των γιατρών, δυσπιστώντας στην αποτελεσματικότητα της βοήθειας του Αγίου που τον είχε πριν γιατρέψει. Ήταν λοιπόν πεσμένος κάτω σαν νεκρός, παραλυμένος από το κεφάλι ως τα πόδια μόνο να αναπνέει και να μιλάει λίγο μπορούσε ούτε να φάει, ούτε να πιει, ούτε να κοιμηθεί και τόσο πολύ πονούσε σε ολόκληρο το Σώμα που θεωρούσε τον θάνατο σαν λύτρωση. Ο Μιχαήλ είχε μια χήρα, μητέρα στολισμένη με πολλά χαρίσματα και αρετές. Τώρα έμενε και αυτή στο ναό του Αγίου Ευγενίου για να συμπαραστέκεται στο άρρωστο παιδί της και σε κάποια στιγμή που δεν ήταν κανείς μέσα στην εκκλησία, βρήκε την ευκαιρία να γονατίσει μπροστά στο τίμιο λείψανο και να ξεσπάσει σε δάκρυα και ικεσίες: Εσύ Άγιε έλεγε μέσα στα αναφιλητά της, που έχυσες το αίμα σου για το Δεσπότη Χριστό μπορείς με τη μεσιτεία σου να κινήσεις την ευσπλαχνία Του. Εσύ με τη δύναμη Του μπορείς και νεκρούς ν’ αναστήσεις όπως Εκείνος ανέστησε τον τετραήμερο Λάζαρο. Μην αφήσεις να στερηθώ το παιδί μου. Από τότε που έχασα τον άντρα μου, αυτό μονάχα έχω παρηγοριά στη συμφορά μου. Για χάρη του βλέπω το φως του ήλιου, μα να που τώρα κινδυνεύω να το χάσω. Βλέπεις πώς καίγομαι σε δεύτερο καμίνι. Μην αδιαφορήσεις. Τόσα δάκρυα έχυσα για τον άνδρα μου και ακόμα τον κλαίω. Σώσε τουλάχιστον το ορφανό παιδί μου, λυπήσου μας και τους δύο Άγιε μου. Γιάτρεψε τον Μιχαήλ. Λύτρωσέ με και μένα από το θρήνο και το μαράζι. Αυτά και άλλα παρόμοια έλεγε και ξανά έλεγε κλαίγοντας η δύστυχη μάνα, γιατί ο πόνος ξέρει να βρίσκει και λόγια και δάκρυα πολλά. Εκείνες τις ημέρες φρόντιζε το ναό κάποιος μοναχός ενάρετος και αγωνιστής, εργάτης δόκιμος της προσευχής και της ασκήσεως. Βλέποντας λοιπόν τη γυναίκα να κλαίει και να οδύρεται, τη λυπήθηκε κατάκαρδα και άρχισε να προσεύχεται θερμά στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα, ζητώντας του να θεραπεύσει το παιδί. Προσευχήθηκε πολύ ο μοναχός και όταν αργότερα αποκοιμήθηκε του φάνηκε πως άκουσε μελωδική ψαλμωδία. «Ιδού καιρός ήγγικε της σωτηρίας ημών. Ω, του σωτηριώδους θαύματος! Ω, του παραδόξου τερατουργήματος!». Την ίδια ώρα αποκοιμήθηκε ο Μιχαήλ. Ήταν ήρεμος τώρα μόνο τα χείλη του ψέλλιζαν λόγια σωτήρια. Αυτό ήταν. Το θαύμα, το δεύτερο και μεγαλύτερο είχε γίνει. Ο νέος εντελώς υγιής σηκώθηκε αμέσως όρθιος και ξεκίνησε χαρούμενος για το σπίτι του, δοξάζοντας τον Πανάγαθο Θεό και τον Μεγαλομάρτυρα Ευγένιο.

Εμφανίσεις και θαύματα του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ευγενίου του Τραπεζουντίου. Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου -:- Ωρωπός Αττικής, 2008.

Αγιολόγιον Πόντου - Ιστορία & Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com