Έναν βούραν τσατσόπα, Εχ̌ονίγα εχ̌ονίγα - Δημώδες άσμα των Ελλήνων των Κοτυώρων (Ορτούς) του Πόντου
Έναν βούραν τσατσόπα λεφτοκαρί καντζόπα,
βάλλ' ατά σήν τσόπια̤ μου καντουρεύω κορτσόπα.
Ατός για τ' εμέν επλάστεν, κι' εγώ είμαι για τ' ατόν',
για τ' ατόν' τον τραγωδιά̤νον, τη γεράς–ίμ' τον γιατρόν.
Ούϊ ν' αηλί εμέν' ν' αηλί, ΄ς σο κιφάλι μ' κάτ' λαλεί,
έμορφον που θα φιλεί πάντα θα παρακαλεί.
Επωδός
Εχ̌ονίγα εχ̌ονίγα, κι' άρ' εγώ ν' επατουλίγα,
'ς ση Σιναλού την Παναγιάν τ' αρνόπο μ' ετυλίγα.
Έναν βούραν τσατσόπα, Εχ̌ονίγα εχ̌ονίγα - Δημώδες άσμα των Ελλήνων των Κοτυώρων (Ορτούς) του Πόντου
Λεξιλόγιο: βούρα = χούφτα (ως μονάδα μέτρησης) / τσατσόπα = κλαδάκια / καντζία, αρχ.κανθίον = ανθός φουντουκιού / τσόπια̤ = τσέπη / καντουρεύω, γαντουρεύω = πείθω-παραπείθω / γερά = πληγή (εδώ εννοεί τον έρωτα) / εχ̌ονίγα = χιονίστηκα, μ' έπιασε το χιόνι / επατουλίγα (πατούλια και χ̌ιονοπάτουλα = οι νυφάδες του χιονιού) / Σιναλού Παναγία = τοπωνύμιο της Ιεράς Μονής της Παναγίας στα Κοτύωρα. Αλλού γράφεται και Συνανλού.
Τραγούδι των Ελλήνων των Κοτυώρων (Ορντούς), τοποθετημένο πάνω στον στητό, όρθιο χορό Τίκ.
Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com