Ο Γεώργιος Β΄ ο Ξιφιλίνος εξελέγη Πατριάρχης το 1191, μετά την παύση του προκατόχου του Δοσιθέου . Καταγόταν απο αρχοντική οικογένεια της Τραπεζούντας , απο την οποία προερχόταν και ο πατριάρχης Ιωάννης Η΄. Πριν γίνει πατριάρχης είχε υπηρετήσει ως μέγας σκευοφύλακας . Δεν είναι πολλά πράγματα γνωστά για τη ζωή του και την Πατριαρχία του, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1198 . Κατά τη διάρκειά της ιδρύθηκε στο Άγιο Όρος η Μονή Χιλανδαρίου από τους Σέρβους ηγεμόνες Σάββα και Συμεών. Επίσης, την εποχή εκείνη ξεκίνησε η θεολογική έριδα για το εάν το μεταλαμβανόμενο σώμα του Χριστού είναι φθαρτό ή άφθαρτο. Τέλος, ο Ισαάκιος Άγγελος αναφέρει ότι ο Γεώργιος Ξιφιλίνος παραχώρησε « τόπον εις στάσιν » σε κλίτος του ναού της Αγίας Σοφίας για να τελείται η λατρεία κατά το λατινικό τυπικό

Ο Ιωσήφ Λαζαρόπουλος γεννήθηκε στην Τραπεζούντα περί το 1310. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Ιωάννης. Ήταν νυμφευμένος και πατέρας δύο παιδιών, του Θεοφάνη και του Κωνσταντίνου. Λίγο πριν από το 1340 τιμήθηκε με το αξίωμα του σκευοφύλακος στο ναό της μονής της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντος. Το 1340, μετά το θάνατο του αυτοκράτορα της ΤραπεζούνταςΒασιλείου Μεγάλου Κομνηνού και την άνοδο στο θρόνο της πρώτης συζύγου του, της Ειρήνης Παλαιολογίνας, ο Λαζαρόπουλος αναγκάσθηκε εξαιτίας των εμφύλιων συγκρούσεων να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και να ακολουθήσει στην Κωνσταντινούπολη την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Τραπεζουντία, χήρα του Βασιλείου Μεγάλου Κομνηνού, και τα δύο ανήλικα τέκνα της κατά την περίοδο της εξορίας τους. Τον συνόδευε ο μεγαλύτερος γιος του Κωνσταντίνος, ενώ η σύζυγός του και ο μικρότερος γιος του παρέμειναν στην Τραπεζούντα.

Μανουήλ ιερέας: κληρικός και λόγιος. Έζησε στην Τραπεζούντα γύρω στα τέλη του 13ου και τις αρχές του 14ου αιώνα. Ασχολήθηκε και δίδαξε μαθηματικά, φυσική, αστρονομία, ιατρική, ενώ ήταν και γνώστης της περσικής γλώσσας.

Ο Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης γεννήθηκε το 1192 στο Διδυμότειχο. Ο πατέρας του Βασίλειος Δούκας Βατάτζης διετέλεσε δομέστικος της Ανατολής. Η μητέρα του Αγγελίνα ήταν κόρη του Ισαακίου, γιου του Κωνσταντίνου Αγγέλου, και της Θεοδώρας Κομνηνής, κόρης του Αλεξίου Α' Κομνηνού. Οι Βατάτζηδες υπήρξαν μεγάλη στρατιωτική οικογένεια στη Θράκη με αντιπροσώπους στη σύγκλητο και συνδέονταν συγγενικά με επιφανείς οικογένειες, όπως τους Δούκες, τους Αγγέλους και τους Λασκαρίδες. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης μετέβη στο Νυμφαίον, όπου ο Θεόδωρος Α' Λάσκαρις (1207/8-1222) είχε μεταφέρει την έδρα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Εκεί, με τη μεσολάβηση κάποιου θείου του που υπηρετούσε ως ιερέας στο παλάτι και ήταν συνεργάτης του αυτοκράτορα, ο Ιωάννης Βατάτζης προσλήφθηκε στην αυτοκρατορική υπηρεσία. Ο αυτοκράτορας, εκτιμώντας τα προσόντα και το ήθος του, του απένειμε τον τίτλο του πρωτοβεστιαρίου. Στη συνέχεια, το 1212, του έδωσε σύζυγο την πρωτότοκη κόρη του Ειρήνη και, καθώς δεν είχε ενήλικους άρρενες απογόνους, τον ανέδειξε διάδοχό του. Τον Ιανουάριο του 1222, μετά το θάνατο του Θεοδώρου, ο Ιωάννης Βατάτζης στέφθηκε από τον πατριάρχη Μανουήλ Α' Χαριτόπουλο αυτοκράτορας. Η σύζυγός του, η λόγια Ειρήνη, γέννησε έναν και μοναδικό γιο, το 1222, το διάδοχο Θεόδωρο (Β' Λάσκαρι), και πέθανε το 1241. Το 1244 ο Βατάτζης έλαβε δεύτερη σύζυγο την κόρη του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' Χοχενστάουφεν Κωνσταντία-Άννα. Το 1253, μετά την εκστρατεία του κατά του ηγεμόνα της Ηπείρου Μιχαήλ Β', η κατάσταση της υγείας του αυτοκράτορα, ο οποίος έπασχε από επιληψία, επιδεινώθηκε. Πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 1254 στο Νυμφαίον και θάφτηκε στη μονή του Χριστού Σωτήρος (Σωσάνδρας) κοντά στη Μαγνησία, στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης.