Την παραμονή των Φώτων, τα παιδιά γύριζαν στα σπίτια και έψαλλαν το: “Σήμερον τα Φώτα και φωτισμός...”. Η νοικοκυρά ετοίμαζε το τραπέζι, όπως και τα Χριστούγεννα. Τα κορίτσια έκαμναν “τ’ αλυκόν την πίταν”, δηλαδή έψηναν αλμυρή πίτα που έτρωγαν το βράδυ, κι όποιον άντρα έβλεπαν στον ύπνο τους ότι τους έδινε νερό, εκείνος θα ήταν ο μελλούμενος σύζυγός τους.

Το Σάββατο του Λαζάρου γύριζαν τα παιδιά για τα κάλαντα αλλά δεν τους έδιναν χρήματα παρά ρόκες ψημένες ή τσίρα̤. Την Κυριακή των Βαϊων έψαλλαν “Θεία, θεία των Βαϊων, δός κερκέλ’ κι εμέν ωβόν” δηλαδή σήμερα που είναι γιορτή των Βαϊων στους άλλους δώσε κερκέλ (κουλούρι σπιτικό), και σε μένα δώσε αυγό.  Λαογραφικά Σάντας : Σάββατο του Λαζάρου, Πάσχα, Πεντηκοστή, Αε-Λουτρουπί, Κουσκουρσούραν (Παρακολουθείστε το βίντεο)

ΚΑΛΑΝΤΑ – ΝΕΟΧΡΟΝΟΣ
Τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς ήταν πολλά και οι δοξασίες του λαού πιο πολλές. Πίστευαν ότι κάποια γεγονότα που συνέβαιναν την Πρωτοχρονιά, μπορούσαν να επιδράσουν πάνω στη ζωή των ανθρώπων σε όλη την υπόλοιπη χρονιά. Η Πρωτοχρονιά θεωρείτο πολύ μεγάλη εορτή και γι’ αυτό εορταζόταν πανηγυρικά και μεγαλόπρεπα.

Το θέμα “Έθιμα και δοξασίες” κάθε τόπου και περιοχής είναι ανεξάντλητο σε ποικιλίες και παραλλαγές. Εδώ θα ασχοληθώ για μερικά έθιμα και λαϊκές δοξασίες της ιδιαίτερης πατρίδας μου Σταυρίν, σχετικά με τις μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης κατά το Δωδεκαήμερον. Δωδεκαήμενον είναι το σύνολο των ημερών από την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και την 6η Ιανουαρίου, δηλαδή από τα Χριστούγεννα έως και τα Φώτα.  Έθιμα & δοξασίες του Δωδεκαημέρου στο Σταυρίν του Πόντου (Χριστούγεννα ως Φώτα)