Οἱ νέοι τῆς Τραπεζοῦντος καθὼς καὶ τῶν ἄλλων παραλιακῶν πόλεων τοῦ Πόντου, ποὺ παρακολουθοῦσαν (ἀκολουθοῦσαν) στὸ ντύσιμο τους τὴ μόδα τῆς Πόλης (Κωνσταντινούπολης) καὶ τῆς Ἀθήνας, προκειμένου νὰ παραθερίσουν στὰ βουνὰ τῆς πατρίδος των, προτιμοῦσαν νὰ βάζουν τὴν τοπικὴ ἐνδυμασία τῶν παλληκαριῶν (τάς ζίπκας).

Η ανδρική και γυναικεία ενδυμασία στη Φάτσα του Πόντου. Στη συνέντευξη-καταγραφή αυτή του Σανταίου κ Σίμου Λιανίδη που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών στις 15 Ιουλίου του 1967, στα Αλώνια Κίτρους Κατερίνης.

Λαογραφικά Κοτυώρων Πόντου - Άκογλους Ξενοφώντας. Αρχείον Πόντου, Επιτροπής Ποντιακών Μελετών. Κοτυωρίτισσα κόρη με την τοπική της ενδυμασία, της ζουπούνας. Στο κεφάλι φέρει κουρσίν, δηλαδή φέσι με χρυσό σύρμα (σιρματερό κεντημένο). Μπροστά έχει στη σειρά από 40 ως 60 φλουριά των 10 γροσιών το καθένα.  Η γυναικεία ενδυμασία της ζουπούνας στα Κοτύωρα του Πόντου.

Ιστορικόν και Λαογραφικόν Σημείωμα.  Ενδυμασία: Οι γυναίκες για συνηθισμένη ενδυμασία είχαν το εντερί, φόρεμα μακρύ, σχιστό στα πλάγια. Από μέσα φορούσαν το καμίς (πουκάμισο), ολοκόκκινο οι νέες ενώ μπλέ (γερανέον) όπως το έλεγαν οι ηλικιωμένες.