Οὐ τοῖς ἀποφατικοῖς καὶ δογματικοῖς μόνον θεσπίσμασιν ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ σωτὴρ παιδεύει τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε μισεῖν κακίαν καὶ ἀγαπᾶν ἀρετήν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐναργέσι τῶν ὑποδειγμάτων σαφῆ παραδίδωσι τὰ τῆς ἀγαθῆς πολιτείας μαθήματα, ἔργοις ὅμου καὶ λόγοις προσβιβάζων ἡμᾶς τῇ καταλήψει τῆς ἀγαθῆς καὶ φιλοθέου ζωῆς. Οὕτω τοι καὶ νῦν πολλαχοῦ προειρηκὼς ἡμῖν διά τε προφητικῶν καὶ εὐαγγελικῶν στομάτων, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ διὰ οἰκείας φωνῆς, ἀποστρέφεσθαι μὲν τὸν ὑπερήφανον καὶ ὑψαύχενα πλοῦτον, ἀγαπᾶν δὲ γνώμην φιλάνθρωπον καὶ τὴν μετὰ δικαιοσύνης πενίαν, ἵνα τὴν τοῦ καλοῦ συμβουλὴν βεβαιοτέραν ἐργάσηται, τεκμηριοῖ τὸν λόγον πρακτικοῖς ὑποδείγμασι καὶ γράφει τῇ διηγήσει τὸν πλούσιον καὶ τὸν πένητα, καὶ τοῦ μὲν τὴν φιλότιμον ἀπόλαυσιν, τοῦ δὲ τὴν τεθλιμμένην ζωὴν ὑποδείκνυσι καὶ τὸ τέλος ἀμφοτέρων τοῦ βίου εἰς ὅ τι κατέληξεν, ἵνα τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιτηδεύμασι σκεψάμενοι τὴν ἀλήθειαν σώφρονες γενώμεθα τῶν ἰδίων κριταί. «Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον».

Μόλις ακούσαμε τον υιό της βροντής, τον Ιωάννη, ή μάλλον το Άγιον Πνεύμα που από ψαρά και χειροτέχνη τον έκαμε συγγραφέα και κήρυκα πραγματικά θείων και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτει το θαύμα της σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως του εκ γενετής τυφλού. Στο προηγούμενο κεφάλαιο ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξη του Κυρίου, με την οποία καθοδηγούσε τον απειθή και δύστροπο εβραϊκό λαό στην θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας το νου τους από την έννοια του μονοθεϊσμού· τους άνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοση στη χάρη, οδηγώντας τους ομαλά από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από τήν έρημο προς την πλούσια και εύφορη γη.

Ένα σπάνιο εύρημα (Υπόμνημα), Εις την άχραντον εικόνα της Παναμώμου Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας Της Σουμελιωτίσσης

Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μου βίντεο

Προλήψεις, Δοξασίες, Έθιμα Τραπεζούντος

Την 1η Σεπτεμβρίου άρχιζε το εκκλησιαστικό έτος (αρχή της Ινδίκτου). Οι γυναίκες απ’ την προηγούμενη νύχτα είχαν μεγάλα καρδιοχτύπια μην τύχει κι έρθει κανείς στο σπίτι τους πρωϊ – πρωϊ πρίν την έλευση του ιερέα. Ήταν αυστηρό έθιμο και πολύ καλά ριζωμένο στην μακροχρόνια πρόληψη, να μην μπεί κανείς στο σπίτι πριν ο ιερέας τελέσει τον αγιασμό. Έτσι, ειδοποιούσαν τον ιερέα να έρθει νωρίς το πρωϊ πολλές φορές ακόμα και πριν φέξει. Άλλοι για παν ενδεχόμενο, πολύ πρωϊ έμπαζαν στο σπίτι τους ένα μικρό αθώο παιδάκι (αγοράκι ή κοριτσάκι της γειτονιάς) και το γυρνούσαν μέσα σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού, κι έπειτα το έβγαζαν απ΄ το σπίτι. Με αυτό τον τρόπο ησύχαζαν από κάθε απρόοπτη επίσκεψη πριν την έλευση του ιερέα. Σε άλλες περιφέρειες, όπως λ.χ. στην Χαλδία, συνήθιζαν να κρεμούν ένα κλαδί από τσουρανέα (αγκαθωτό θάμνο) στην εξώπορτα, όπως έκαναν και την Πρωτομαγιά.
Στην Τρίπολη πάλι κάποιος οικείος του σπιτιού πήγαινε από βραδύς σε ένα άλλο γειτονικό φιλικό ή συγγενικό σπίτι μαζί με μία ιερή εικόνα και νωρίς το πρωϊ μαζί με την εικόνα ξαναγύριζε στο σπίτι κι’ ελευθέρωνε την είσοδο του σπιτιού.
Η λαϊκή αυτή συνήθεια τηρείται ως τις ημέρες μας σε πολλές επαρχίες της Ελλάδας όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες του Πόντου μετά την καταστροφή της Ανατολής και την γενοκτονία των Χριστιανών.

Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μας βίντεο στο ημερολόγιο και τους Αγίου του Πόντου