Πουθενά δεν έγινε συστηματικότερη σφαγή και εξόντωση, διότι πουθενά δεν υπήρχε τόσο πυκνός Ελληνισμός τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Η έκταση της καταστροφής και του ολέθρου είναι τόσο μεγάλη που αδυνατεί να τη συλλάβει η φαντασία. Η δημοσιευμένη έκθεση της εφημερίδας «Μεταρύθμιση» δίνει μία αμιδρή εικόνα της καταστροφής. «...την 5η Απριλίου του 1921 ο τουρκικός στρατός αποτελούμενος από 10.000 άνδρες, υποβοηθούμενος από τσετέδες και χωρικούς άρχισε την αιφνίδια επίθεση εναντίον όλης της περιφέρειας της Πάφρας.

Είμαστε ευτυχείς που οι Έλληνες ποντιακής καταγωγής εκπρόσωποί μας στην Ελληνική Βουλή, αλλά και οι συμπαθούντες τους Έλληνες Ποντίους, τόλμησαν να σηκώσουν φωνή διαμαρτυρίας, στιγματίζοντας έτσι την ένοχη αδιαφορία των εκάστοτε Ελληνικών Κυβερνήσεων για το έγκλημα που διαπράχθηκε στα αλησμόνητα εδάφη του Πόντου. 

Η Πάφρα που γράφεται και Μπάφρα, είναι μία απ τις πόλεις του Πόντου. Βρίσκεται στο νομό Σαμψούντας δίπλα στις εκβολές του ποταμού Άλυ και αριθμούσε περίπου οκτώ χιλιάδες κατοίκους. Οι κάτοικοι της ήταν Έλληνες καίτοι τουρκόφωνοι διακρίνονταν για το ζωηρό θρησκευτικό και εθνικό τους αίσθημα. Ονομαστά ήταν τα καπνά της Πάφρας για την ευωδία τους και αυτό δικαιολογούσε τη μεγάλη εμπορική κίνηση στη Μπάφρα με αποτέλεσμα την ύπαρξη πολλών πλουσίων καπνεμπόρων και τραπεζιτών. Δεν υστερούσαν διόλου στα γράμματα καθώς υπήρχαν δημοτικά σχολεία και πλήρης αστική σχολή.