Ήταν Παρασκευή 11 Αυγούστου του 1917. Απ' τα χαράματα ακόμα φαινόταν μακριά στο βάθος μια μαυρίλα που σε λίγο όλο και μεγάλωνε. Δεν αργήσαμε να διακρίνουμε καθαρά πια τα καπνισμένα φουγάρα του ρωσικού στόλου ο οποίος σε λίγη ώρα έφτασε στ' ανοιχτά του λιμανιού κι αμέσως άρχισε να βομβαρδίζει.
Πουθενά δεν έγινε συστηματικότερη σφαγή και εξόντωση, διότι πουθενά δεν υπήρχε τόσο πυκνός Ελληνισμός τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Η έκταση της καταστροφής και του ολέθρου είναι τόσο μεγάλη που αδυνατεί να τη συλλάβει η φαντασία. Η δημοσιευμένη έκθεση της εφημερίδας «Μεταρύθμιση» δίνει μία αμιδρή εικόνα της καταστροφής:
Είμαστε ευτυχείς που οι Έλληνες ποντιακής καταγωγής εκπρόσωποί μας στην Ελληνική Βουλή, αλλά και οι συμπαθούντες τους Έλληνες Ποντίους, τόλμησαν να σηκώσουν φωνή διαμαρτυρίας, στιγματίζοντας έτσι την ένοχη αδιαφορία των εκάστοτε Ελληνικών Κυβερνήσεων για το έγκλημα που διαπράχθηκε στα αλησμόνητα εδάφη του Πόντου.
Η Πάφρα που γράφεται και Μπάφρα, είναι μία απ τις πόλεις του Πόντου. Βρίσκεται στο νομό Σαμψούντας δίπλα στις εκβολές του ποταμού Άλυ και αριθμούσε περίπου οκτώ χιλιάδες κατοίκους. Οι κάτοικοι της ήταν Έλληνες καίτοι τουρκόφωνοι διακρίνονταν για το ζωηρό θρησκευτικό και εθνικό τους αίσθημα.