Η Αγία Μάρτυς Δόμνα εκ της Νικομηδείας του Πόντου (Η Μνήμη της τιμάται στις 28 Δεκεμβρίου)
«Έκτην συνάπτω ταις φρονίμοις Παρθένοις,
Την ψευδόμωρον Δόμναν εκτετμημένην»
Η Αγία Μάρτυς Δόμνα ήταν και αυτή κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού.
(Ο Μαξιμιανός ή Μάρκος Αυρήλιος Βαλέριος Μαξιμιανός Ηρακλής, Marcus Aurelius Valerius Maximianus Herculius, 250 - Ιούλιος 310) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 285 έως το 305 μ.Χ.), καταγόμενη εκ της Νικομήδειας, ιέρεια του εν τω παλατίω ναού, ο οποίος έχων δώδεκα θεών είδωλα, ωνομάζετο Δωδεκάθεον.Η Αγία Μάρτυς Δόμνα εκ της Νικομηδείας του Πόντου. Επειδή δε έτυχε να εύρη τας Πράξεις των Αγίων Αποστόλων και τας Επιστολάς του Αποστόλου Παύλου, εφωτίσθη δι’ αυτών κατά την ψυχήν και μαθούσα την αληθινήν Πίστιν, επίστευσεν εις τον Χριστόν. Όθεν εβαπτίσθη από τον Επίσκοπο Νικομηδείας Κύριλλον μετά του ευνούχου Ίνδου, περί του οποίου αναφέραμε ανωτέρω και έκτοτε όσον μισθόν ελάμβανε η μακαρία από το παλάτιον, τον διένεμεν εις τους πτωχούς. Επειδή δε εγνωρίσθη από τον αρχιευνούχον, ότι είναι Χριστιανή και έπρεπε να τιμωρηθή, υπεκρίθη ότι είναι παράφρων και τρελή, όθεν απεστάλη εις τον Επίσκοπο των Χριστιανών ίνα ιατρευθή παρ’ εκείνου εκ της τρέλας. Ευρίσκετο λοιπόν η Αγία μετά των Χριστιανών, είτα εισαχθείσα έν τινι ασκητηρίω παρθένων, εκεί έμεινεν ησυχάζουσα. Ο δε Μαξιμιανός επανελθών νικητής εκ της κατά των Αιθιόπων εκδρομής του, εζήτει την Δόμναν, μαθών δε ότι ετρελάθη, ελυπήθη σφόδρα. Έπειτα εκ της μανίας του ελημνόνησε την τρέλαν της Δόμνας, όθεν πάλιν εζήτει αυτή, διό η Αγία φοβηθείσα μήπως την εύρη, ενεδύθη ανδρικά φορέματα από την Ηγουμένην του ασκητηρίου, εις το οποίο έμενε και συντροφευθείσα με τας ευχάς και δάκρυα των παρθένων έφυγε κρυφίως εις το ασκητήριον. Επειδή όμως ο αλιτήριος Μαξιμιανός εζήτησεν την Δόμναν και δεν την εύρεν, εμαίνετο εναντίον όλων των εκεί ευρισκομένων ασκητηρίων και κατεκρήμνιζεν αυτά και ηφάνιζεν. Όθεν ακολούθως και αι παρθένοι των ασκητηρίων παρεδίδοντο αισχρώς εις το να ατιμασθώσι τα σώματα των αυτώ αφιερωμένων , αλλ’ ελύτρωσεν αυτάς δια θαύματος από των χειρών των ακολάστων. Επειδή δε επρόσταξεν ο τύραννος και έκαυσαν τας εν τη Εκκλησία είκοσι χιλιάδας (20.000) Χριστιανών (αναφέρεται εις τους Αγίου Δισμύριους Μάρτυρας των οποίων η Ιερά Μνήμη τιμάται στις 28 Δεκεμβρίου ομού μετά της Αγίας Μάρτυρος Δόμνας), οι δε μη καέντες επρόσταξε να βασανισθώσι δια διαφόρων βασάνων ως ανωτέρω είπομεν. Ταύτα μαθούσα η Αγία Δόμνα εχάρη και παρεκινήθη να μιμηθεί και αυτή εκείνους τους Αγίους Μάρτυρας. Όθεν καταβαίνει εκ του όρους εις την παραλίαν με ανδρικόν σχήμα και βλέπουσα ότι τινές αλιείς έφεραν έξω τα λείψανα των Αγίων των εν τη θαλάσση ριφθέντων, ήτοι του Ίνδου, και Γοργονίου και Πέτρου, έλαβεν αυτά ομού με τους κληρικούς και τα έκρυψε εντός του τείχους της Νικομηδείας, φανερωθείσα δε διεβλήθη εις τον Μαξιμιανόν και κατά την προσταγή εκείνου πρώτον μεν απεκεφαλίσθη η μακαρία, έπειτα δε κατεκάη το σώμα της υπό πυρός. (Όρα περί τούτων εις το Εκλόγιον).
"Η Αγία Μάρτυς Δόμνα εκ της Νικομηδείας του Πόντου". Η μνήμη της τιμάται στις 28 Δεκεμβρίου εκάστου έτους. Πηγή: Μέγας Συναξαριστής του εν Αγίοις Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου
Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com
