Βίος Αγίου Μοδέστου Πατριάρχου Ιεροσολύμων εκ της Σεβαστείας του Πόντου.
Βίος Ἁγίου Μοδέστου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων ἐκ Σεβαστείας τοῦ Πόντου. Πηγή: Μέγας Συναξαριστής, τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
Φέρει Μόδεστε παμμάκαρ καὶ σὸν τάφον,
ἡ τὸν τάφον φέρουσα γῆ τοῦ Κυρίου. Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μου βίντεο στο βίο και τα θαύματα του Αγίου Μοδέστου
Οὗτος ἐγεννήθῃ ἀπὸ ὀρθοδόξους γονεῖς, Εὐσέβιον καὶ Θεοδούλην ὀνομαζομένους, ἐν τῇ πόλει Σεβαστείας ἐν ἔτει σyὴ (298), ἐπειδὴ δὲ ἡ μήτηρ τοῦ ῆτον στείρα δια προσευχῆς τῶν γονέων του ἐδόθῃ εἰς αὐτοὺς υἱὸς ὁ μέγας οὗτος πατὴρ τεσσαράκοντα ἔτη μετὰ τὸν γάμον των. Ἀφ' οὖ δὲ οὗτος ἐγεννήθῃ διεβλήθῃ ὁ πατήρ του εἰς τὸν Μαξιμιανὸν ὡς χριστιανός, καὶ δεθεὶς ἐκλείσθῃ εἰς φυλακήν, τοῦτε δὲ μαθοῦσα ἡ γυνὴ τοῦ Θεοδούλη, ὑπῆγε καὶ αὐτὴ εἰς τὴν φυλακὴν ὁμοῦ μὲ τὸν υἱόν της τοῦτον, ἐκεῖ δὲ εἰς τὴν φυλακὴν εὑρισκόμενοι παρεκάλεσαν καὶ οἱ δύω τὸν Θεόν, καὶ οὕτῳ παρέδωκαν τὰς ψυχὰς τῶν εἰς χεῖρας ἁγίων ἀγγέλων, γενόμενοι μάρτυρες κατὰ τὴ γνώμην καὶ προαίρεσιν. Οἱ δὲ δεσμοφύλακες εὑρόντες αὐτοὺς ἀποθαμένους, τὸ δὲ παιδίον ζωντανὸν εἰς τὸ μέσον αὐτῶν, τὸ ἔλαβον καὶ τὸ ἔφερον εἰς τὸν Μαξιμιανόν, ἦτο δὲ τότε πέντε μηνῶν. Ὁ δὲ βασιλεὺς βλέπων τὸ παιδίον νόστιμον καὶ χαριέστατον, παρέδωκεν αὐτὸ εἰς ἕνα Συγκλητικὸν δια νὰ τὸ ἀναθρέψῃ ἐπιμελλώς, ἶνα μὲ τὸν καιρὸν γείνη ἄξιον νὰ ὑπηρετεῖ τὸν ψευδώνυμον θεὸν Δία. Τρεφόμενος λοιπὸν παρὰ τῷ συγκλητικῷ ὁ μακάριος Μόδεστος, ἔμαθε πὼς οἱ γονεῖς του μακαρίων ἀπέθανον εἰς τὴν φυλακὴν δια τὸν Χριστόν, ὅθεν ὅτε ἔφθασεν εἰς τοὺς δεκατρεῖς χρόνους τῆς ἡλικίας του, εὑρῶν ἕνα χριστιανόν, ἐδιδάχθῃ παρ' αὐτοῦ τὴν εὐσέβειαν, καὶ ὅλος αὐτῆς οἰκεῖος καὶ ἔκδοτος γενόμενος, ἐλυπεῖτο διότι συνανεστρέφετο μὲ τοὺς Ἕλληνας. Ὅτε δὲ ὁ Μαξιμιανὸς ἐκήρυξε ποτὲ ὅτι ὅλος ὁ λαὸς νὰ προσφέρῃ θυσίας εἰς τοὺς θεούς, τότε ὁ ἅγιος εὑρὼν ἄδειαν, ὑπῆγεν εἰς τὸν τάφον τῶν γονέων του καὶ παρεκάλει αὐτοὺς νὰ τὸν ἐλευθερώσωσιν ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν Ἑλλήνων, ἶνα,ἵνα ἀξιωθῇ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος. Ὅθεν εὑρὼν αὐτὸν χρυσοχόος τίς καταγόμενος ἐξ Ἀθηνῶν, παρέλαβεν καὶ τὸν ἔφερεν στὶς Ἀθήνας, ἀφοῦ ἔκαμε καθ' ὁδὸν διάφορα θαύματα. Φθάσας δ' ἐκεῖ παρέστησε τὸν ἅγιον εἰς τὸν ἀρχιερέα καὶ ἔκαμεν αὐτὸν νὰ διδαχθῇ τὴν πίστιν τελειώτερον καὶ νὰ βαπτισθῇ. Ὅτε δὲ ἐβαπτίζετο ὁ ἅγιος συνέβῃ θαῦμα παράδοξον, ἐφάνῃ δηλαδὴ στῦλος πυρὸς ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καταβαίνων, ὁ ὁποῖος ἐστηρίζετο ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ βαπτιζομένου. Ἀφ' οὐ,οὗ δὲ ἐβαπτίσθῃ ἰάτρευσε μὲ μόνη τὴν προσευχὴ καὶ τὸ ψαύσιμον τῆς χειρός του, τὸν ἀδελφὸ τοῦ χρυσοχόου ὅστις ἔπασχεν ἀπὸ θανατηφόρον ἀσθένειαν, ὁμοίως ἐθεράπευσε καὶ ἕνα δαιμονισμένον. Εἶτα, ἐπειδὴ ὁ χρυσοχόος καὶ ἡ γυνή του ἀπέθανον, ἐγράφῃ ὁμοῦ μὲ τοὺς υἱούς των καὶ ὁ ἅγιος οὗτος εἰς τα διαθήκας των κληρονόμος τῆς περιουσίας των, ἀλλ' αὐτὸς χαρίσας τὸ μερίδιον τῆς κληρονομίας του εἰς τοὺς υἱοὺς ἐκείνων, ἀνεχώρησεν εἰς τοὺς ἐρημικωτέρους τόπους καὶ ἐκεῖ διήνυε τὴν ζωήν του ἀσκητικῶς. Οἱ δὲ τοῦ χρυσοχόου υἱοὶ μὴ ὑποφέροντες ἀπὸ φθόνον νὰ βλέπωσι τὸν ἅγιον τιμώμενον ἀπὸ ὅλους, τί κάμνουσι; Ἐπειδὴ ἔμελλον νὰ ὑπάγωσιν εἰς Αἴγυπτον χάριν ἐμπορίου, κατέπεισαν καὶ τὸν μακάριον Μόδεστον νὰ ὑπάγῃ μεθ' αὐτῶν. Ἐκεῖ δὲ ἐλθόντες ἐπώλησαν ὡς δοῦλον τὸν ἅγιον εἰς ἕνα ἄπιστον ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔλαβε πολλὰ δεινὰ ὁ τρισόλβιος εἰς διάστημα ἑπτὰ ὁλοκλήρων χρόνων, ἀλλ' ὁ ἅγιος δια θερμῆς καὶ ἐπιμόνου προσευχῆς ἠλευθέρωσε τὸν αὐθέντην του ἐκεῖνον ἀπὸ τὴν πλάνην τῆς ἀπιστίας καὶ ἐκατάπεισεν αὐτὸν νὰ πιστεύσῃ καὶ νὰ βαπτισθῇ ἀλλὰ καὶ πάσχοντα ἀπὸ δεινὴ ἀσθένειαν, ὑγιῆ τὸν ἀποκατέστησε. Ἀφ' οὖ δὲ ἐκεῖνος ἀπέθανεν, ὑπῆγεν ὁ ἅγιος εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα χάριν προσκυνήσεως τοῦ ζωοδόχου Τάφου ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα δὲ ἦλθεν εἰς τὸ Σίναιον Ὄρος καὶ ἐκεῖ ἡσυχάζων καὶ εἰς μόνον προσέχων τὸν Θεόν, πολλὰ ἐποίησε θαύματα. Ἐπειδὴ δὲ τότε ἀπέθανεν ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων, δια τοῦτο ἐκ θείας ἀποκαλύψεως χειροτονεῖται πατριάρχης Ἱεροσολύμων ὁ ἅγιος Μόδεστος, ὧν τότε χρόνων πεντήκοντα ἐννέα. Θαυματουργεὶ δὲ καὶ τότε ὁ ἅγιος πολλὰ θαύματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἔν εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς ρηθησόμενον: ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰεροσολυμίτου ἀπέθνησκον τὰ ζῶα, ἐπειδὴ ἡ πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔπινον ἐφαρμακεύθη ἀπὸ ἔν ὀφίδιον κατὰ συνεργία τοῦ δαίμονος. Εἰς τὴν πηγὴν λοιπὸν ταύτην ὑπῆγεν ὁ ἅγιος καί τα μὲν νεκρωθέντα ζῶα ἀνέστησε, τὸ δὲ ὀφίδιον ἐθανάτωσε καὶ τὸν δαίμονα ἔκαμε νὰ φανῇ ἔμπροσθεν εἰς τοὺς ἐκεῖ παρεστώτας, ὁ ὁποῖος ὤμνυε τὸ φοβερὸν ὄνομα τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ πλησιάσῃ ποτὲ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, ὅπου ἤθελεν ἐπικαλεσθῇ τὸ τοῦ ἁγίου Μοδέστου ὄνομα. Αὐτὸς ὁ ἅγιος ἦτο παντελῶς ἀμνησίκακος, καθὼς ἀπέδειξε τοῦτο ἡ κάτωθεν περίστασις. Οἱ υἱοὶ δηλαδὴ τοῦ χρυσοχόου οἱ πωλήσαντες τὸν ἅγιον εἰς τὴν Αἴγυπτον ἦλθον ποτὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα χωρὶς νὰ ἠξεύρωσιν ὅτι ὁ παρ' αὐτῶν πωληθεὶς εἶναι ἐκεῖ πατριάρχης, ὁ δὲ ἀμνησίκακος Μόδεστος ὄχι μόνον δὲν τοὺς ἐτιμώρησεν εἰς ἐκδίκησιν τοῦ κακοῦ ὅπερ εἰς αὐτὸν ἔπραξαν, ἀλλὰ καὶ ἐδέχθῃ αὐτοὺς ἀσπασίως καὶ ἐφιλοξένησε φιλοφρόνως καὶ εὐηργέτησε μεγαλοπρεπῶς. Οὕτῳ λοιπὸν ὁσίως πολιτευσάμενος ὁ ἀοίδιμος καὶ ζήσας μὲν ἐν ὅλῳ χρόνους ἐννενηκονταεπτά, πατριαρχεύσας δὲ χρόνους τριανταοκτώ, ἀπῆλθεν εἰς τὰς αἰωνίους μονάς. (Τὸν κατὰ πλάτος βίον τοῦ ἁγίου ὅρα εἰς τὸν Ἐφραίμ). Νὰ σημειώσουμε ἐνταῦθα ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ Μοδεστος οὗτος ἀπὸ τὸν Μόδεστον τον κατὰ τοὺς χρόνους Ἡρακλείου τοῦ βασιλέως ὅστις ἐξελέχθῃ ἐπιτροπικὼς εἰς τὸ νὰ κυβερνήσῃ τὴν ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, ὅτε ἀπήχθῃ εἰς Περσίαν αἰχμάλωτος ὑπὸ τοῦ Χορσόου Ζαχαρίας ὁ Ἱεροσολύμων. Ὁ δὲ Μόδεστος ἐκεῖνος ῆτον ἀρχιμανδρίτης τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου κατὰ τὸν Θεοφάνη λίαν καλὸς καὶ ἐνάρετος καὶ δεύτερος Ζοροβάβελ φανεὶς εἰς τὴν ἀνακαίνισιν τῶν κατακαυθέντων μοναστηρίων. Δὲν ἔγεινε Πατριάρχης τότε ὁ Μόδεστος διότι ἔζῃ ὁ νόμιμος Πατριάρχης Ζαχαρίας ἀλλὰ μόνο πεοσεκλήσθη προεστὼς καὶ πρόεδρος τῶν Ἱεροσολύμων ὁ ἔργῳ καὶ λόγῳ Μόδεστος. Μόδεστος δὲ λατινιστὶ ἑρμηνεύεται κόσμιος καὶ εὔτακτος, κοσμῶν καὶ καλλοπίζων τὰ ἐκεῖσε σεμνεία καὶ οὔτε τοὺς Ἰουδαίους φοβούμενος οὔτε τοὺς Πέρσας ὅρα σὲλ 536 της Δωδεκαβίβλου). Ὁ Μόδεστος δὲ οὗτος ὁ δεύτερος ἀναφέρεται κατὰ τὴν κγ' Ἰανουαρίου εἰς τὸ Συναξάριον τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου τοῦ Πέρσου τοῦ ἐπὶ Ἡρακλείου τοῦ Βασιλέως. Σημείωσαι ὅτι ἡ ἐμὴ ἀδυναμία ἐσύνθεσε μιὰν εὐχὴν ἐκ προσώπου τοῦ ἁγίου Μοδέστου λεγομένην εἰς πᾶσαν θανατηφόρον ἀσθένειαν τῶν ζώων κατ' αἴτησιν τινῶν πατέρων τὴν ὁποίαν ὅρα εἰς τὸ τέλος το παρόντος Δεκεμβρίου. Ὁ δὲ Ἑλληνικὸς βίος τούτου βρίσκεται ἐν τῇ μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις οὗ ἡ ἀρχή: «Ὁ Θαυμαστὸς Μόδεστος...»
Αγιολόγιον Πόντου - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com