Έτον ένας γέρος κι είχ̆εν έναν πετεινόν. Δημοτικό σατυρικό τραγούδι Πόντου
Έτον ένας γέρος κι είχ̆εν έναν πετεινόν,
π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και ο αλεπόν κι έφαγεν τον πετεινόν,
π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και ο σ̆κύλλον, έφαγεν τον αλεπόν,
π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και το ξύλον, εσκότωσεν τον σ̆κύλλον
π’ έφαγεν τον αλεπόν, π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν κι’ η φωτία, έκαψεν το ξύλον , π’ εσκότωσεν τον σ̆κύλλον,
π’ έφαγεν τον αλεπόν , π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν κι ο ποταμόν, έσβησεν την φωτίαν, π’ έκαψεν το ξύλον,
π’ εσκότωσεν τον σ̆κύλλον, π’ έφαγεν τον αλεπόν , π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και το χτήνον, έπιγεν τον ποταμόν, π’ έσβησεν την φωτίαν,
π’ έκαψεν το ξύλον, π’ εσκότωσεν τον σ̆κύλλον, π’ έφαγεν τον αλεπόν,
π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και ο λύκον, έφαγεν το χτήνον, π’ έπιγεν τον ποταμόν,
π’ έσβησεν την φωτίαν, π’ έκαψεν το ξύλον, π’ εσκότωσεν τον σ̆κύλλον, π’ έφαγεν τον αλεπόν,
π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν κι ο τσ̆οπάνον, εσκότωσεν τον λύκον, π’ έφαγεν το χτήνον,
π’ έπιγεν τον ποταμόν, π’ έσβησεν την φωτίαν, π’ έκαψεν το ξύλον, π’ εσκότωσεν τον σ̆κύλλον, π’ έφαγεν τον αλεπόν,
π’ έφαγεν τον πετεινόν, π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Έρθεν και ο γουρζουλάς, επήρεν τον τσ̆οπάνον, π’ εσκότωσεν τον λύκον, π’ έφαγεν το χτήνον, π’ έπιγεν τον ποταμόν, π’ έσβησεν την φωτίαν,
π’ έκαψεν το ξύλον, π’ εσκότωσεν τον σ̆κύλλον, π’ έφαγεν τον αλεπόν , π’ έφαγεν τον πετεινόν,
π’ εκούγιζεν παρώρας παρώρας κι’ εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον
Λεξιλόγιο:
*παρώρας = προώρας – παράκαιρα
*παραζάμανα = (ζαμάνι = χρόνος,εποχή,περίοδος) = εκτός καιρού. Μαζί με τη λέξη παρώρας, δηλαδή “παρώρας παραζάμα” σημαίνει ότι κάτι γίνεται παράκαιρα και εκτός της αναμενόμενης χρονικής στιγμής
*εκούγιζεν = λαλούσε - φώναζε
*εγνέφιζε = ξυπνούσε
*χτ̆ήνον = βόδι
*έπιγεν = έπινε
*γουρζουλάς = πανούκλα
*επήρεν = έχει την έννοια ότι τον τελείωσε η αρρώστια
Πηγή: Πάνος Λαμψίδης – Δημοτικά Τραγούδια Πόντου – Επιτροπή Ποντιακών Μελετών – Αρχείον Πόντου – Παράρτημα 4ον – Αθήναι 1960
Ποντιακή Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com