Δίστιχα περιοχής Σταυρίν. Συλλογή Δ. Κ. Π. Σταυριώτη. Ποντιακός Παραδοσιακός Στίχος. Χρονικά Πόντου τεύχος 4ο, 1943.
Αβαράς πάντα λάσ̆κουμαι και για τ’ εσέν’ νουνίζω,
κάθουμαι σ’κούμαι πορπατώ την κάρδα̤ μ’ τυραννίζω.
Αβάφτιγον και άπιστον ο τούρκον ο μαλέας,
επέρεν το βασιλοσκάμν’ κι εγέντον βασιλέας.
Παρακολουθείστε το αφιερωματικό μου βίντεο
Άβουλα τ’ εσόν ‘κ̆’ έρχουμαι, σ’ οσπίτι σ’ ‘κ̆ι’ σουμώνω,
γιάμ’ εγροικά το η μάννα σ’, εσέναν ντο κομπώνω.
Αβραμίτσ’ς εσ̆ύριζεν κι άρκον εμουδούλιζεν,
άφ’ς-ι με τα πρόατα, έναν-έναν τρώγ’ ατα.
Άβραστα ωβά φάϊσο ΄με πάντα να δυναμώνω,
να έρχουμαι κάθαν βραδύν, εσέν’ να ενταμώνω.
Άβραστον τσ̆άϊ επότσες ‘με και πονεί η κοιλία μ’,
το τσ̆άϊ σ’ λαζούμ’ ‘κ̆’ έτονε, εγέμ’ν κι ασ’ σην δουλεία μ’.
Αγάπα κόρ’, μ’ εντρέπεσαι, κι ας λέγ’νε επενθρώψεν,
μ’ εθαρρείς αμαρτία έν’ αγάπ’ πα για τ’ ανθρώπ’ς έν.
Αγάπα κόρ’, μ’ εντρέπεσαι και φόβον μη φοάσαι,
κι εσέν’ που έχ̆’ τη σ̆κύλλ’ ο υιέν ας κάθεται κι ερά̤η ‘σε.
Αγάπα ‘με, αγάπα ‘με άμον το αγαπώ ‘σε,
εσύ εμέναν ξάϊ ‘κ̆ι τσ̆ί’εις, άμα εγώ πονώ ‘σε.
Αγάπα ‘με, αγάπα ‘με και πέει μ’ ατ’ ανοιχά-ι,
κι αν θέλ’τς να ‘φχαριστείουμαι, φίλ’ ‘με κι άλλο σπιχτά-ι.
Αγάπα ‘με, αγάπα ‘με, τρυγόνα μ’ μη θυμώντς-ι,
για τ’ εσέν’ παγιλεύκουμαι, άρ’ άλλο ντο πεισμών’τς-ι ;
Αγάπα ‘με, μ’ εντρέπεσαι και νάζα̤ πα μ’ ευτάς-ι,
τα στράτας-ισ’ επίασα, ας τερώ που θα πάς-ι;
Αγάπα ‘με, τσούνας κουτάβ’, ντο λέγ’νε μη τερείς-ι,
κι έπαρ’ ‘με ‘ς σ’ εγκαλόπο σου πασ̆κεί το ‘κ̆’ επορείς-ι;
Αγάπα ‘με, Φεβρώνα μου μ’ ακούς ντο λέν’ η χώρα,
τα τσ̆εχελούκια ‘δέβανε έρθεν η γνώσ’ ατώρα.
Αγάπεμαν όλ’ αγαπούν, να παίρ’νε ‘κ̆’ επορούνε,
παίρ’ α̤τέν είνας δα̤βαίν’ πλάν, κι άλλ’ όλ’ σεϊρ’ τερούνε.
Αγάπη έν’ αρρώστεια εμπαίν’ και σην καρδίαν,
και άλλο ‘κ̆ι θέλ’ να εβγαίν’ χτίζ’ εκειαπέσ’ φωλέαν.
Αγάπη έν μεϊβά̤ γλυκύν που τρώγ’ν ατο γλυκίσκουν,
τρώει ατ’ς κι εκείνο αποπέσ’ κι άμον κερίν λυγίσκουν.
Αγάπη έν’ παράδεισος όλ’ θέλ’ν απέσ’ να ‘μπαίνε,
άλλ’ επορούν κι εμπαίν’ν απέσ’ κι άλλ’ οξ̆ωκά ‘πομέν’νε.
Αγάπη έν’ τρανόν μαράζ’ πιάν’ τα παλληκάρα̤,
δϊέχ̆’ ατ’ς ασ’ σ’ οσπίτα̤ ‘τουν, κλειδών’ παίρ’ τ’ ανοιγάρα̤.
Αγάπη θέλ’ καλόν τερτίπ και παλληκάρ’ καρδίαν,
να επορεί και ταενεύ’ τα νύχτας σην σκοτίαν.
Αγαπώ είναν κουτσ̆ήν, αγαπά την καλατσ̆ήν,
κανείς μη ταράεται, καν’νάν ‘κ̆ι έχω ταβατζ̆ήν.
Αγαπώ έναν παιδίν μικρόν άμα σεβταλήν,
λελεύω την ψ̆ήν εθε, ατό πότε θα τρανείν ;
Αγληγόρ’ και καγάνεψον, η πεθερά σ’ τερεί ‘σε,
ώσνα θα τελέν’τς το χωράφ’ εσύ πα θα τελείσαι.
Αγληγόρ’ και καγάνεψον, ποίσον περισσόν κόπον,
πέλκι γλιτών’τς κι άλλο ‘κ̆ι πάς ατού σο τσ̆όλ’ τον τόπον.
Αγληγογώ κι αχπάσκουμαι σην στράταν πόλλ’ αργίζω,
κρυφά ‘ρται βρήκ’ μ’ η κάλη μου κι ατέναν γαλενίζω.
Αγόρασον και στείλω ‘με έναν γομάρ’ χουρμάδας,
θα γαντουρεύω με τ’ ατά, τη χώρας τοι νυφάδας.
Αγρανεμία ‘φύσεσεν το λετσ̆έκ’ν ατ’ς ερρούξεν,
έσπιγξα κι εγκαλά̤στα ‘τεν, την μάνναν ατ’ς εκούξεν.
Άγρεν και ανημέρωτον έν’ το κορίτσι σ’ θεία,
πέει ατ’ ας έρται μετ’ εμέν’ πασ̆κείμ’ έν’ αμαρτία ;
Αγροίκιστος η μάννα σου κι άλλο πολλά ο κύρη σ’,
έγκανε ‘σε ατού σο χάλ’ και τερούν το σεϊρι σ’.
Αδά κανείς ‘κ̆’ ευρίεται να έρται παρ’γορά ‘με,
θα πάγω κι ακοινώνιγος, ο Θός να εσ’χωρά ‘με.
Αδά ραχ̆ίν κι ακεί ραχ̆ίν, σην μέσεν εγκλησίαν,
για έλα σο τερνά̤κ’ν εθε κι ας ενταμούμες μίαν.
Αδά ραχ̆ίν κι ακεί ραχ̆ίν, σην μέσεν έν’ το χάνι,
ώσνα επήγα εύρα ‘το, εγέμ’νε περισ̆άν-ι.
Δίστιχα Σταυρίν / Χρονικά Πόντου - Τεύχος 4ο - 1943 / Συλλογή Δ. Κ. Π. Σταυριώτη.
Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com
