Αητένς επεριπέτανεν ψηλά ‘ς σα ηπουράνα̤ (δημοτικό άσμα). Η ποίηση στη Σαντά (Σάντα) του Πόντου. Στ. Αθανασιάδη. Ποντιακή Εστία 1950
Αητένς επεριπέτανεν ψηλά ‘ς σα ηπουράνα̤,
με τα τσαγγία τ’ κόκκινα και το τσ̆α̤ρκούλν ατ’ μαύρον,
εκράτεινεν ‘ς σα κάρτζια σ’ ατ’ πολληκαρί βραχ̆ό͜ναν
Αητέν για δός μ' ας το κρατείς, για πέ 'με όθεν κείται
Ας το κρατώ 'κ̆ι δίγω 'σε αρ' όθεν κείται λέγω.
Για ποίσον σίδερον ραβδίν και χάλκενα τσ̤̆αρούχ̆α̤
και έπαρε ‘ς σο χ̆έρι σου στράτας και μονοπάτα̤
Ακεί ‘ς σο πέραν το ραχ̆ίν ‘ς σ’ άλλο τ’ επεκεί μέρος,
τρισέλλενον εσκότωσαν και κείται σκοτωμένος,
μαύρα πουλία τρώγν’ ατόν και άσπρα τριυλίσκουν
και ‘κ̆ι έχ̆’ κανάν να κλαίη α̤τόν, κανάν να πονισκάται.
Η ποίηση στη Σαντά (Σάντα) του Πόντου. Στ. Αθανασιάδη Πηγή: Ποντιακή Εστία 1950
Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com