Σα πεϊλέ τα χρόνε, σην Μπάλτζαναν Τρουκ' ‘κ̆’ έταν. Τη Γενεκέντων ο Θόδωρον μίαν σιτέ επέϊνεν σο Τσαγράγιν κ' εξ', ερούξεν από πίσ'ατ' έναν τουρκικόν μωρόν. Δέκα χρονών έτον ‘κ̆’ έτον το μωρόν. Πεινασμένον έτον, εδέκεν-α ψωμίν έφαγεν και επ'εκεί ερώτσεν απόθεν εν' και τίνος εν'.
Ακλήρημα - Οι Ψωμάντ'
Το χωρίον Ψωμάντων έτον σουμά 'ς σην Χάραβαν, έναν ώραν με το ποδάρι͜α. Ατείν είχαν τούτι͜α πολλά φυτεμένα, τα παχτζ̆ά̤δας ατουν γομάτον. Και εξερίωναν τα τούτ͜ια , κι’ εξόν τ' εξερίωναν για το χοσ̆άφ' εποίν'ναν και παστίλας. Κι επειδής, όνταν εσέρευαν ατα κι' εποίν'ναν και πακμάζ͜ια , ελερούνταν πολλά, 'ίνουνταν άμον μανωμέν' ετραβώδ'ναμ' κι' έλεγαμε:
« Οι Ψωμαντέτ' λεροί και μανωμέν'
έναν σαπών' 'κ̆ι πλύν' ατ'ς, δύο 'κ̆ι κατινίζ' ατ'ς.»
1. - Το '63 με τη γιάγια μ' ας σο Καράματλι (Κοιλάδι) τη Κιλκιζί' επήγαμε ΄ς σο Πατέμ. Εθέλεινεν να θωρεί την αδελφήν ατ'ς, την Κανήν, ενενήντα τέσσερα χρονών, αδελφή ατ΄ς πα, η γιάγια μ' η Κελένα, έτον ενενήντα οχτώ.
Από Μεάλον Αλάνιν είμαι. Ας την Έρππαν ήτον έναν ώραν. Ας το Χερέρ με το ποδάριν τρία ώρας επάεναμεν. Η Λέτικα το λέομεν, με το ποδάριν έναν ώραν. Πάλι πολιτεία ήτον η λέτικα το λέομεν. Εψώνιζαμεν. Πολιτεία ήτονε.
Από τη Δεσπότ' το Τσιφλίκ'
Το χωρίον εμουν, τη Δεσπότ' το τσιφλίκ' έτον ας σην Κάβζαν δύμπσ' χιλιόμετρα μακρά. Έτον ας σην Πάφρας μερέαν. Είχεν ογδόντα οσπίτια. Είχεν σχολείον με έναν δάσκαλον.
Οι Πακαταράντ'
Εμάς λέγ'νε μας Πακαταράντ'. Γιατί;
Γιατί ο παππού μ' έτον κυνηγός. Οι Τρούκ' επέ(γ)ειναν ΄ς σο κυνήγιν, επέρειναν κ' επέ(γ)ειναν και τον παππού μ'. Εείνος πα καλά 'ρίχνεν, «έΐ ατάρ'» (καλά σύρ'), από κει έμεινεν Πακατάρ', Πακαταρίδης, κουρφιμένον.
Πηγή: Γιάννες Πακαρατίδης γεννηθείς το 1895 στο Καρακεβεζήτ Νικοπόλεως, κάτοικος Ελαιοχωρίου Καβάλας