Αν ‘κ̌ι’ θέλω να ζουμώνω, δέκα ημέρας κοσ̌κινίζω. Διήγησις χωριού Ποπαεράντων Σαμψούντας
Σ’ σο χωρίον 'μουν έτον είνας γάρη, έξυπνεσα και καματερέσα. Έρθανε ας σο Γαρέπερτσιν τη Σαμψούντας, ελίγον πιο μακρά ας σα χωρία π’ έρθανε τ’ εμετέρ. Πάντα εδούλευεν άμον την μάνα μ’ και αφορισμενίας ‘κ̆’ έσκωνεν ας σην καν’νάν. Έναν ημέραν είδεν η πρωτάρα σο μαντρίν ατούν θα γεννά, έρθαν τα νερά τη χτηνί και το μουσκάρ’ θα γεννίεται.
-Νέπρε Τάκη, είπεν σον υιόν-ατ’ς, έπαρ τη γάρη σ’ και δεβάτε σο χωράφ’, τα σύννεφα ‘υροκλώσ̌κουνταν και θα ‘νεβράεται το τρυφίλ’, εγώ στέκω ελευθερώνω την πρωτάραν, βάλω ολίγον άλας σο κιφάλ τη μουσκαρί, να γλύφτ’ ατό το χτήνον, και όταν σκούται το μουσκάρ’ και βυζαλίζ’, απελεκώ κι’ έρχουμαι βοηθώ σας. Το χτήνον καταπατεί μίαν αδακά μίαν εκεικά και φάνθεται πολλά ανήσυχον τ’ ευλοημένον. «Ας πάω απές κι’ εφτάγω ένα-δύο δουλείας αλήγορα και ατέ πα ας ετοιμάεται να γεννά, το πρώτον το μωρόν πάντα δύσκολον εν’» είπεν σην κεντίν-ατ’ς και έτρεξεν να φτάει τα δουλείας. Έρθεν να τερεί και ντο ελέπ! Η πρωτάρα την κεμεντζέν-ατ’ς έπαιζεν, καταπατεί αδακά, εκεικά και μουσκάρ’ ‘κ̆ι φάνθεται. Έφυεν απές, έρθεν οπίς και το χτήνον εκαταπάτνεν. «Αν γεννάς, γέννα, εγώ δουλείας έχω!» ετσ̆άιξεν θυμωμέντσα και όλον η ‘ειτονία έκ’σεν την γαυγάν
(προφορική μαρτυρία από πρόσφυγες του χωριού Ποπαεράντων της Σαμψούντας)
Πηγή : Βασίλειος Γιορανίδης
