Πάς Σουρμενίτες ψάλτης. Ανέκδοτο Σουρμένων Πόντου
Σην Τραπεζούντα σον Άη-Βασίλ’ την Εγκλησία, απ’ αδά’ κι εξήντα χρόνα̤ πρωτοψάλτες έτονε ο Γιορδάνη’ς ο Κωνσταντινάντες ο Σουρμενίτες. Ένα Κερεκή σην Εγκλησία εγίνοντονε Δεσποτιακό λειτουργία. Ο Γιορδάνης αρχίνεσε να δεβάζ’.
Πρίν να φτάν’ σα Καταβασία εστοχάστεν πως ο αριστερόν ο ψάλτες ακόμαν ‘κ̆’ έρθε. Στέλλει ένα κανονάρχη να πάει ρωτά ντ΄εγέντονε. Έρται ο επίτροπος και λέει ατόν: Αριστερόν, ερρώστησε. Εσύ κανείνα κι ξέρεις να λέπομε και φέρομ’ ατόνα; Ο Γιορδάνης νούνιξε ολίγο: Δεβάτε, είπε, στη Δαφούντα σου Σταύρη τη Κούσ̆’ την καβέν, ότινα Σουρμενίτε ελέπητε έπαρτ’ άτονα κι ελάτε. Έστειλαν αμάν είναν κι επήγε τρεχτά. Εμπαίν’ σην καβέ κι ερωτά. Ο Σταύρης έδειξεν ατόν είναν σην κιοσ̆έ κεκά. “Μόνο ατός έν Σουρμενίτες”, είπεν ατόν. Είπεν το παιδίν ντο θέλει ατόν ο Γιορδάνης, χωρίς να λέη και την αιτίαν. Εσκώθε ο Σταύρης και πάει ΄ς σον Άη – Βασίλ’. Σιμώνει από πίσ’ σο στασίδι τον Γιορδάνη και ουσούλι͜α - ουσούλι͜α ερωτά : Ντό θέλεις με; Ο Γιορδάνης ανάμεσα στο ψάλσιμο πουσ̆τουρίζει: Δέβα καρσ̆ί μ’! Να ψάλλωμε! Δά̤σκαλε, λέει ο Σταύρης, μουσική ‘κ̆’ εξέρω, να εντροπι͜άγουμαι. Δέβα είπα, όσο εξέρεις ψάλο, κι εγρίεψεν. Ντο ν’ εφτάει ο άκλερο. Επήγε σο στασίδ’ τ’ αριστερού κι άρχεψε να ψάλλ’ κι εκείνος. Όντα εκουσ̆έφτε ο Δεσπότης κι οι Αηβασιλέτ’ εσ̆άσεψαν. Ασ’ σον δεξ̆ιόν καλλίο έψαλε. Αρ’ ατότε είπεν ίναν Κιμισχαναλής: “Ο πάς ένας Σουρμενίτες, ψάλτες έν”.
Πηγή: Ποντιακή Εστία Τεύχος 2ο, Θεσσαλονίκη Φεβρουάριος 1950
Ποντιακή Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com
