Δίστιχα περιοχής Σταυρίν. Συλλογή του κ. Δ. Κ. Π. Σταυριώτη. Χρονικά του Πόντου - Τεύχος 8ον
Ακεί σο πέραν το ραχ̆ίν, ψηλά ‘πάν’ σην πιδέβαν,
εχάθανε τα πρόατα μ’ ‘κ̆ι ξέρω που εδέβαν.
Ακεί σο πέραν το ραχ̆ίν, ψηλά ‘πάν’ σην τα̤πά̤ν-ι,
τη σ̆κύλ’ ο υιέν ο γουρουχτζ̆ής επέρεν το δρεπάνι μ’.
Δίστιχα Σταυρίν Χρονικά του Πόντου 1943 Συλλογή Δ. Κ. Π. Σταυριώτη Γ' Μέρος
Ακόμαν καλά ‘κ̆ι είδε ‘με η θεατέρα σ’, θεία,
κι εγόμωσεν αδά κι ακεί πως έχω αρρωστίαν.
Ακόμαν ‘κ̆’ εγαζάνεψα να φτάω ‘ναν σιλάν-ι,
μοθοπωρί π’ αν ‘κ̆’ επορώ, τα χάνω τη σειρά μ’-ι.
Ακούω το λαλόπο σου στέκω και αφουκρούμαι,
‘νεγκάσκουμαι κάθουμαι κά, ‘κ̆ι θέλω άλλο να σ’κούμαι.
Ακρίτας παίρ’ τον μαύρον ατ’ θα πάει στην στρατείαν,
πέντε κρατούν τον μαύρον ατ’ κι η κάλ’ α̤τ’ το σπαθίν ατ’.
Ακρίτας σείτα̤ έλαμνεν σην Μακρυχωραφέαν,
αφήν και πάει σον πόλεμον στην Μεσοποταμέαν.
Ακρίτας σείτα̤ πορπατεί, ο Χάρον π’ ακ’λοθά ‘τον,
εστάθεν κι εναστέναξεν, φοάται γιάμ νικά ‘τον.
Ακράνοιξον το παραθύρ’ τσ’ να ελέπω σε ολίγον,
και για τ’ εσέναν σ̆κύλ’ κουτάβ, θα δίγ’ όλεν το βίο μ’.
Άκ’σον εγώ ντο λέγω ‘σε, ίσαξον την καρδία σ’,
να συντερείς τον εαυτό σ’, πάντα να έεις την υ’εία σ’.
Αλλάζ’ και δίει και παίρ’ η χρά σ’ όνταν θα καλατσ̆εύ’ς ‘με,
τ’ ομμάτα̤ σ’ γίν΄νταν μαγικά, μετ’ εκείνα μαεύ’ς ‘με.
Αλέθω και σακκιάζω ‘σε, έλα φορτού και δέβα,
άλλ’ είν’ που έχ’νε ‘σε και στέκ’ν, εμέναν απιδέβα.
Άλλεν κόρην εγάπεσα εκείνε π’ αγαπά ‘με,
θα παίρ’ ατεν Καλομηνά και σον Παρχάρ’ θα πάμε.
Άλλεν κόρην εγάπεσα ‘κ̆ι ξέρ’ αν θέλ’ κι η μάνα τ’ς,
αν κ̆ι θέλ’ πα θα παίρ’ ατέν, για θα ‘βρίκ’ την πελά̤ν ατ’ς.
Άλλο ‘κ̆ι καλατσ̆εύω ΄σε, άλλο μη καλατσ̆εύ’ς ‘με,
εγ’ άλλο κι κομπίουμαι, μη θέλ’τς να γαντουρεύ’ς ‘με.
Άλλο ‘κ̆ι καλατσ̆εύω ΄σε, εγροίκ’σα το νιά̤τι σ’,
σα καν’νάν πρόφασιν μ’ ευρήκ’ς, εχώρ’ σο καπαάτι σ’.
Άλλο ‘κ̆ι καλατσ̆εύω ‘σε, την καλατσ̆ή σ’ ‘κ̆ι θέλω,
ιδέα σ’ πα φαρμεκερόν, ευτάει ‘με κι υποφέρω.
Άλλο ΄κ̆ι λέγω για τ’ εσέν’, άλλο στόμαν ‘κ̆’ ανοίγω,
κι αν αμαρτάνω στον Θεόν, εγώ τσ̆οάπ’ θα δίγω.
Άλλο ‘κ̆ι πάω στον περπέρ’ άσ̆κεμα ξυραφίζ’ ‘με,
κορίτσι͜α ΄κ̆ι φιλούνε ‘με, λέν: τα γένα̤ σ’ τσουμπίζ’νε ‘με.
Άλλο ‘κ̆ι πάω σον ποπάν’ άλλο κ̆ι κοινωνίζω,
εποίκε μ’ α̤θεόφοβον, καίουμαι και βρουλίζω.
Άλλο ΄κ̆ι πάω σο Σταυρίν, φοούμαι ασ’ σα αγάδας,
πιάν’νε φυλακών’νε ‘με απέσ’ σα μαγαράδας.
Άλλο ποπάς ‘κ̆ι γίνουμαι ευχ̆ία ‘κ̆ι δεβάζω,
ο νούς -ιμ’ σα κορίτσ͜ια έν’ την ψ̆ή μ’ πα ντο κολάζω ;
Άλλο που θα ευρήκω ‘σε, να δείκνω ‘σε το χάλι μ’;
να ‘λέπ’ς για τ’ εσέν’ ντ’ έσυρα κι έσπρυνεν το κιφάλι μ’.
Άλλο που θ’ ανταμώνω ‘σε να λες με τα χαπάρα̤ ;
αν θέλτς έλα σ’ εμέτερα, δίγω ‘σε τ’ ανοιγάρα̤.
Άλλο σ’ οσπίτι σ’ ‘κ̆’ έρχουμαι κορτσόπον μη θυμώντς-ι,
ντο λές μ’ είν’ όλα̤ ψέματα, εσύ εμέν’ κομπώντς-ι.
Άλλου πας και κατηγορείς κι αλλού πας και κουρφίεις ‘με,
η δικλοπία ΄κ̆’ έν’ καλόν τέρεν μη τυρα̤ννίεις ‘με.
Άμον εμέναν παλληκάρ’ κάθεσαι καταράσαι,
ασ’ σ’ ανθρώπ’ς αν ‘κ̆’ εντρέπεσαι, Θεόν πα ‘κ̆ι φοάσαι ;
Άμε μάνα σο χωρίον πούλτσον τη κυρού μ’ το βίον,
και φέρο με τα παράδας θ’ αγοράζω ματαράδας,
ζινιχ̆όπα, βιρβιλίτσ̆α̤ για τη χώρας τα κορίτσ͜ια.
Άμον εσέν’ γιαβρόπο μου σον κόσμον άλλο ‘κ̆’ έν-ι,
έλα αγκάλα̤ μ’ ανοιχτόν εσέναν αναμένει.
Άμον εσέν’ μικρίτσ̆ικον και έμορφον κορ’τσόπον
πως στείλ’ τσ’ η μάνα σ’ μοναχόν σ’ αοίκον άγρεν τόπον;
Άμον εσέν’ παντέμορφος σον ήλεν ‘κ̆ι κοιμάται,
καίει ‘σε ο ήλεν και μαυρύντς, η εμορφάδα σ’ χάται.
Άμον το χτήνον κ̆είσαι κά’ θέλτς πάντα να κοιμάσαι,
κι άμον το μικροπέντικον, την κάτα πα φοάσαι.
Δίστιχα περιοχής Σταυρίν / Συλλογή του κ. Δ. Κ. Π. Σταυριώτη / Χρονικά του Πόντου - Τεύχος 8ον.
Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com
