• Home
  • Γλώσσα
  • Δίστιχα περιοχής Σταυρίν. Συλλογή του κ. Δ. Κ. Π. Σταυριώτη. Χρονικά του Πόντου - Τεύχος 9ον

Δίστιχα περιοχής Σταυρίν. Συλλογή του κ. Δ. Κ. Π. Σταυριώτη. Χρονικά του Πόντου - Τεύχος 9ον

Ενορία Μονοβάντων Σταυρίν Χαλδίας ΠόντουΑνάθεμα αοίκ’ς γονέοις και άρ’ αοίκ’ς μαννάδες,
που ‘κ̆ι’ παντρεύ’ν τα κορτσόπα, να χ̆αίρουν οι γιοσμάδες.

Ανάθεμα, ανάθεμα, ανάθεμα σε μάϊσσα,
τρία λιρόπα για τ’ εσέν’ την μουφρεζέν εφάϊσα.

Δίστιχα Σταυρίν Χρονικά του Πόντου 1943 Συλλογή Δ. Κ. Π. Σταυριώτη Δ' Μέρος

Ανάθεμα, ανάθεμα, και τη Σταυρί τ’ αγάδες,
εχάλασαν κι ερήμαξαν τα δύο μαχαλάδας.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κορτσόπον το ινά̤τι σ’,
κάθαν ημέραν ξύλον τρώς, πως ΄κ̆ι γιλεύ’ τ’ ομμάτι σ’.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη ντο θα εποίν’νες,
όνταν θ’ επαίρ΄νες τον αγάν εμέν’ πελά̤ν ντ’ εφήν΄νες;

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τα φαντασίας,
ευτάγ’νε μας κι εβγαίνομε μικροί σα ξενιτείας.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τ’ εσά τ’ αδέλφι͜α,
‘κ̆’ αφήν’νε μας να χ̆αίρουμες και να ευτάμε κέϊφα̤.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τ’ εσόν την ζήση,
καμίαν ‘κ̆’ είδα να γελά τ’ έμορφον το κατσί σ’-ι.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τ’ εσόν η θείαν,
‘κ̆’ εφέκε σε να έρχ̆εσαι να ‘λέπω σ’ α̤λλομίαν.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τ’ εσόν τον πάππον,
εμέν’ εντώκεν σο πλακίν, κι εδέκε ‘σε σον Πλάκον.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τ’ εσόν τον πόνον,
ατό λαρωμονήν ‘κ̆ι παίρ’ εγέντον έναν χρόνον.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τη Βαρενού-ι,
και ο Δεσπότη’ς ας ξ̆ύν’ και γράν’ πασ̆κεί είν’ τ’ εκεινού-ι;

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τη γειτονία σ’,
ήντσαν έρται σο παρακάδ’ ευτάν ατόν μαείας.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη τη δα̤ρμενεία σ’,
έρθα κι εγένουμνε ρεζίλτς απέσ’ ‘ς ση γειτονία σ’.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη την καλομάνα σ’,
να θάφ’ν ατέν χωρίς ποπάν χωρίς να κρούν καμπάνας.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη την ποπαδίαν,
εκαλοπέρεν τον παιδάν κι εποίκε σ’ α̤δικίαν.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη το κατωθύρι σ’,
η μάνα σ’ ‘κ̆’ εκανείτονε, ερχίνεσεν κι ο κύρη σ’.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη το μαξιλάρι σ’
σ’κώσον και θέκον εκειαπάν’ τ’ έρημον το κιφάλι σ’.

Ανάθεμα, ανάθεμα, κόρη το χωραφόπο σ’,
ατό αιτία ‘γέντονε κι εφέκε ‘σε σον τόπο σ’.

Ανάθεμα, ανάθεμα, ντο θα ‘φτάς το καλόν-ι,
ατό το τσ̆αλιμόπο σου εμέν’ θα παλαλώνει.

Ανάθεμα, ανάθεμα, ντο θ’ ευτάς την δουλείαν,
έκαψες το καρδόπο μου και με τη μαχαρίαν.

Ανάθεμα, ανάθεμα, τριπλά αναθεμά ‘σε,
ντ’ εποίκαμε το σεβταλούκ’ εσύ πως ‘κ’ ενθυμάσαι.

Ανάθεμα, ανάθεμα, το περαγκιάν τ’ οξέας,
ατά πά εγροικούν ατο ντο είμαι ξενιτέας.

Ανάθεμα αν θ’ έκλαιγα κι έτρωγα την καρδία μ’,
αν έξερα μικρόν αρνί μ’ θα ‘λέπω σ’ αλλομίαν.

Ανάθεμα θειϊτσα μου αοίκον μασχαρίαν,
εποίκες ‘με κι ερρώστεσα ασ’ σην στενοχωρίαν.

Ανάθεμα και τα μακρά αν είν’ και πολιτείας,
όνταν ακούς κουρφίζ’ν ατά, εσύ τσούπα τ’ ωτία σ’.

Ανάθεμα και τα μακρά όθεν θα πάς γονεύεις,
να παίρ’ ατά η θάλασσα κι εσύ πα να πατεύεις.

Ανάθεμα και την σεβτάν ασ’ όλεν το καλλίον
που ‘κ̆’ εγροικά ν’ ευτάει ατό τρώει οξ̆ωκά τον κρύον.

Ανάθεμα και την σεβτάν κι αφήν’ κάν’ναν ραχάτα̤,
κλώθ’ απαδά, κλώθ’ απακεί, ρούζ’ α̤τον σα κρεββάτα̤.

Ανάθεμα και τη χωρί σ’ την μαχαλάν το κάθεν,
η εντροπή και το ναμούσ’ επεκειαπέσ’ εχάθεν.

Ανάθεμα και το Πατόμ’, το Σοχούμ και την Κάκραν,
ατά τα τσ̆όλα̤ έφααν τη Κερεκής τον άντραν.

Ανάθεμα και το Γουλάτ’ ασ’ σ’ Εξ̆εκόκ’ και άνθεν,
επιδέβεν τ’ αρνόπο μου και άλλο πα ‘κ̆’ εφάνθεν.

Ανάθεμα και το Γουλάτ’ ας έν και κουρφισμένον,
έφαεν την τρυγόνα μου να έν’ αφωρισμένον.

Ανάθεμα και το Γουλάτ, τη Γουλατί τα στράτας,
‘ποίκανε μ’ εροθύμεσα τα πλουμιστά τ’ ομμάτα̤ σ’.

Δίστιχα περιοχής Σταυρίν / Συλλογή του κ. Δ. Κ. Π. Σταυριώτη. Πηγή: Χρονικά του Πόντου - Τεύχος 9ον. 

Ποντιακή Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης - www.kotsari.com 

Pin It

Print

Add comment


Security code
Refresh

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ