Αδά σον κόσμον αγαπώ ίναν θεόν κι εσένα,
αν θέλ’τς δέβα σον ανοιχτήν και ρώτα για τ' εμένα.

Ε παιδία ντο λέτε ; πάμε ΄ς ση χαμαιλέτε;
κλέφτομαι έναν κορίτσ’ κάναν τιδέν μη λέτε.

Τη πόρτας-ισ’ τα ξύλα έτερα είν’ έτερα,
τον Θεό σ’ αν αγαπάς κόρ’ έλα σ’ εμέτερα.

Ν’ αηλί π’ ορφανί(ου)μαι για ‘σόν κύρ’ για τη μάνα μ’,
για τ’ ατόν χάται η χαρά και απομέν’ το κλάμαν.