Το χωρίον Ευκαρπία (Γραμμάτινα ή Γραμματίνα) του νομού Κιλκίς
Ο οικισμός Γραμματίνα βρισκόταν σε υψόμετρο 280 μέτρων και ήταν δυτικά του ποταμού Σπανού, 8 χιλιόμετρα βόρειο-ανατολικά του Κιλκίς και 58 χιλιόμετρα βόρειο-ανατολικά της Θεσσαλονίκης. Το 1914 εγκαταστάθηκαν στον οικισμό 42 οικογένειες προσφύγων (126 ψυχές) από την Κολωνία (SebinKarahisar-Nικόπολη-Γαράσαρη) του Πόντου, ενώ διέθετε και ελληνική δημοτική σχολή στοιχειώδους εκπαίδευσης.
Γραμμάτινα ή Γραμματίνα. Το χωριό μας Ευκαρπία του νομού Κιλκίς
Πηγή της πληροφορίας αυτής αποτελεί η έκδοση «Προσφυγικές εγκαταστάσεις στο Κιλκίς και την περιφέρεια του» από το Ιστορικό Αρχείον Μακεδονίας (Γενική Διοίκηση Μακεδονίας φάκελος 64) του κ Πασχάλη Βαλσαμίδη. Το 1919 ο οικισμός αναγνωρίζεται και προσαρτάται στην Κοινότητα Κιουρκιούτ (μετέπειτα κοινότητα Τερπύλλου). Με το Φ.Ε.Κ. 48 της 5ης Μαρτίου 1919 περί αναγνωρίσεως κοινοτήτων στην υποδιοίκηση Κιλκίς του νομού Θεσσαλονίκης αναγνωρίζεται ο συνοικισμός Κιουρκιούτ υπό το όνομα Κοινότης Κιουρκιούτ με έδρα τον ομώνυμο συνοικισμό και προς ταύτην ενούνται οι συνοικισμοί Τσομλεκτσή, Μουτόλοβον και Γραμμάτινα. Στην απογραφή του πληθυσμού του 1920 κατεγράφησαν 159 άνδρες και 113 γυναίκες σύνολο 272 κάτοικοι, ενώ στην απογραφή προσφύγων του 1923 βρέθηκαν στον οικισμό 385 πρόσφυγες, 205 άνδρες και 180 γυναίκες. Μετά το 1923 ήρθαν και εγκαταστάθηκαν και άλλες οικογένειες προσφύγων, με αποτέλεσμα το 1928 στον οικισμό να καταμετρηθούν 158 οικογένειες προσφύγων, δηλαδή 548 ψυχές, σύμφωνα με στοιχεία της Γ.Δ.Ε.Μ.-Ε.Α.Π. Η Γραμματίνα ήταν αμιγής προσφυγικός οικισμός. Ο Παναγιώτης Γ. Τανιμανίδης στην έκδοση του Σωματείου Παναγία Σουμελά Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ποντιακοί οικισμοί στην Ελλάδα» αναφέρει ότι οι κάτοικοι του οικισμού αυτού στην πλειοψηφία ήταν Ποντιακής καταγωγής, με ελάχιστους Βλάχους και Σαρακατσαναίους. Το 1927, ο οικισμός Γραμμάτινα μετονομάζεται σε Ευκαρπία και λίγους μήνες αργότερα γίνεται η αναγνώριση της Ευκαρπίας ως ξεχωριστής κοινότητας, με την απόσπαση του οικισμού Ευκαρπία από την Κοινότητα Τερπύλλου και τον ορισμό του ως έδρα της Κοινότητας με το ΦΕΚ 129 στις 13/10/1927. Στην απογραφή του 1928 εκ των 596 κατοίκων, οι 228 ήταν πρόσφυγες που ήρθαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Σύμφωνα με το ονομαστικό ευρετήριο αγροτών προσφύγων, στον οικισμό καταγράφηκαν το 1928, 220 «δικαιούχοι αρχηγοί οικογενειών αγροτικώς εγκατεστημένων και των μελών των οικογενειών δικαιούχων (κατά τους ισχυρισμούς των) αποζημιώσεως εξ’ ανταλλαγής» (Αρ. 133141 – 133360). Το 1934, η Κοινότητα και ο οικισμός Ευκαρπία αποσπώνται από το νομό Θεσσαλονίκης και προσαρτάται στο νέο νομό Κιλκίς με το ΦΕΚ 341 στις 8 Οκτωβρίου 1934. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το 1997 ο οικισμός Ευκαρπία με το πρόγραμμα Καποδίστριας αποσπάται από την Κοινότητα Ευκαρπίας, (καταργείται) και προσαρτάται στο δήμο Κρουσσών με το Φ.Ε.Κ. 244 της 4ης Δεκεμβρίου 1997 όπου και παραμένει μέχρι το 2010, οπότε και αποσπάται από το δήμο Κρουσσών, ο οποίος καταργήθηκε και προσαρτάται στο Δήμο Κιλκίς με το Φ.Ε.Κ. 87 της 07 Ιουνίου του 2010. Από το 2011 η Ευκαρπία αποτελεί την τοπική Κοινότητα Ευκαρπίας της δημοτικής ενότητας Κρουσσών του Δήμου Κιλκίς.
Απογραφές - Κάτοικοι:
596 κάτοικοι το 1928
842 κάτοικοι το 1940
879 κάτοικοι το 1951
797 κάτοικοι το 1961
639 κάτοικοι το 1971
651 κάτοικοι το 1981
539 κάτοικοι το 1991
514 κάτοικοι το 2011
Για το παρόν αφιέρωμα στο χωριό μου την Γραμμάτινα (Ευκαρπία) του νομού Κιλκίς χρησιμοποίησα τις σελ. 443 και 444 του 3τομου μνημειώδους έργου του εξαίρετου κ. Λουκά Χριστοδούλου με τίτλο «Οι προσφυγικοί Οικισμοί της Ε.ΑΠ. στη Μακεδονία, 1928 με στατιστικά στοιχεία απο το Γραφείο Εποικισμού του Κιλκίς. Το φωτογραφικό υλικό ανήκει στο προσωπικό μου αρχείο το οποίο έχω δημοσιεύσει κατά καιρούς στη δημόσια ομάδα του χωριού μας στο facebook. Αφιερώνεται σε όλους τους Ευκαρπιώτες. Σε όσους έφυγαν και σε όσους πρόκειται . . .
Ποντι(α)κή Ιστορία & Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com
