Στο δρόμο για το παρχάρι Λειβαδία της Κρώμνης του Πόντου
Ήταν κάτι το πολύ συνηθισμένο για τους Κρωμναίους ν’ ανεβαίνουν ομαδικώς στην Κρώμνη το καλοκαίρι μαζί με άλλους παραθεριστές εν χορδαίς και οργάνοις. Στο ψηλότερο και βορειότερο μέρος της Κρώμνης υπάρχουν τα παρχάρια. Το δυτικότερο είναι το Μαντακέν και το Σοανορίμ, ανατολικότερα δε τα Λειβαδία και τα Αλεπογιανέσ͜ια και ακόμη ανατολικότερα το Μετζίτ. Στο δρόμο για το παρχάρι Λειβαδία της Κρώμνης του Πόντου
Τα παρχάρια της Κρώμνης είχαν πολύ μεγάλη σημασία για την βοσκή των ζωντανών (αγελάδων και ποιμνίων αιγοπροβάτων) των γηγενών Κρωμναίων. Επειδή στο παρχάρι των Λειβαδίων υπήρχε άφθονο χόρτο προς θερισμό και φύλαξη, οι Κρωμναίοι αρχικά φύλαγαν τα ζωντανά τους στο Μετζίτ και μετά την εορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος θέριζαν τα χόρτα των Λειβαδίων και κατέβαιναν στα Λειβαδία τα οποία αποτελούν τόπο θερμότερο και αφθονότερο σε χόρτο. Ρωμάνα (Μαρούλα) επαρχάρευεν. Βουκολικό άσμα Πόντου - Στάθης Ευσταθιάδης
"Στο δρόμο για το παρχάρι Λειβαδία της Κρώμνης του Πόντου". Πηγή: Ποντιακή Εστία τεύχος 42, Θεσσαλονίκη Ιούνιος 1953.
Ποντιακή Ιστορία & Λαογραφία – Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com
