Αν αποθάνω. Δίστιχα περιφέρειας Σταυρίν. Χρονικά Πόντου - Τεύχος 10ο,- 1945 - Συλλογή Δ. Κ. Π. Σταυριώτη.
Αν αποθάν’ αρνόπο μου πίασον σο κανόνι μ’
παίρ’νε και πάνε θάφτ’νε ‘με, θ’ απομέντς μαναχόν-ι.
Αν αποθάν’ αρνόπο μου πίασον σο κανόνι μ’
παίρ’νε και πάνε θάφτ’νε ‘με, θ’ απομέντς μαναχόν-ι.
Το Νυφέπαρμαν
Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρ’ ημέρα,
σήμερον θα χωρίεται μάνα και θυα̤γατέρα,
οσήμερον το κόρασ̆ον δύο καρδόπα έχει,
Αητένς επεριπέτανεν ψηλά ‘ς σα ηπουράνα̤,
με τα τσαγγία τ’ κόκκινα και το τσ̆α̤ρκούλν ατ’ μαύρον,
εκράτεινεν ‘ς σα κάρτζια σ’ ατ’ πολληκαρί βραχ̆ό͜ναν
Ο θάνατον τη ξενιτέα (Δημοτικό)
Ξένος ‘ς τα ξένα ερώστεσεν, αρωστικά ψαλάφνεν,
αρωστικά ψαλάφανεν ντο ‘κ̆ είν’ ντο ‘κ̆ ευρισκούνταν
Η κόρ’ και το καράβ’ (δημοτικό τραγούδι)
Κάπου ΄ς στην άσπρη θάλασσαν καράβ’ αρματωμένον,
καράβιν χ̆ιλιαρμάτωτον, εχπάστεν ΄ς σην Φραγκίαν.
Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου, πάντα κάλαντα πάντα του χρόνου.
Αρχή μήλον έν’ κι αρχή κυδών’ έν’ κι αρχή σύκον έν’ το μυριγμένον.