Αβαράς πάντα λάσ̆κουμαι και για τ’ εσέν’ νουνίζω,
κάθουμαι σ’κούμαι πορπατώ την κάρδα̤ μ’ τυραννίζω.

Τη Δρουβανή το τραγώδ’ (Ευτυχίας Δ. Σωτηριάδου, Παρχαρί τραγωδίας)
Ντο θέλ΄τς Δρουβάν να γίνεσαι, ντο θέλ’τς να κατενίζεις;
Θέλω τη Ταύρ’ -ιμ’ το νερόν, τη Κασκαμπά το χ̆ιόνιν,

Η Σουμελά η Παναγιά έχει μακρέα σκάλας,
η κόρ’ τίναν εγάπανα έχει μακρέα τσάμα̤ς.

‘Σ ση Σουμελά την Παναγιά εχάσα την κλειδίτσα μ’,
μάννα, ρούξον κι αράεψον ε’ εμέν’ κιορέν νυφίτσαν.

 Κρωμέτ΄κα Τραγωδίας 3ο - Για την Παναγία Σουμελά - Δημοτικά Τραγούδια Πόντου

Φύλλα ντο κιτρινίζετεν και ρούζετ’ έναν έναν;
τα δέντρ’ αφίνετεν γδυτά και παραπονεμένα.

Ραχ̆ά ντο κλαίτε θλιβερά και δίχως παρ’γορίαν;
κι όνταν τερώ σας ‘κ̆ι επορεί να χ̆αίρετ’ η καρδία μ’