Το Ατουρασάν ήταν ένα αμιγώς Ελληνικό χωριό με 70 ελληνικές οικογένειες το οποίο υπαγόταν στην επαρχία Γαύζας του νομού Αμάσειας. Είχε μια εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και ένα παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στα οποία λειτουργούσε ο μοναδικός ιερέας του χωριού, ο παπα-Χαράλαμπος.
Κιθάραινα και Αργαλή (Αργαλί) τα Σιμοχώρια της Τραπεζούντας - Οικόσιτη αγελαδοτροφία – Βοσκές, βοσκοτόπια και μάντρες. Δεν είμαι από τους μύστες της λαογραφίας, ωστόσο μια που ακόμα και η παραμικρή συμβολή στο λαογραφικό έργο των «Χρονικών του Πόντου» μπορεί να παίξει το ρόλο ψηφίδας στο μεγάλο ποντιακό ψηφιδωτό, δεν διστάζω να του προσφέρω το μικρό αυτό λαογραφικό σημείωμα.
Η Ριζούς ως Κοινότης - Τοπογραφία 1885. Η κοινότητα της Ριζούντας περιλαμβάνει τις ενορίες Ρωμανού, Πασαγιάννη, Ρόση, Αργαλιά και Λαζούς. Τα σύνορα της κοινότητας Ριζούντας ήταν απ' τα ρωσικά σύνορα μέχρι του ποταμού Καλοπόταμου.
Το χωριό Ρυάκ ή Ρυάκιο ανήκε στην επαρχία Τορούλ (Άρδασσας) του νομού Τραπεζούντας. Ήταν χωριό αμιγώς ελληνικό και είχε 100 περίπου κατοίκους που επιμερίζονταν σε 15 με 20 οικογένειες όλες ελληνικές. Ήταν ορεινό χωριό σε υψόμετρο 1500 μέτρα που περιβαλλόταν από ψηλά βουνά κατάφυτα από έλατα, πεύκα και βελανιδιές. Μεταξύ των γύρω βουνών ξεχώριζε το όρος Γκάγκανα στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένας θεόρατος και επιβλητικός ογκόλιθος που δέσποζε στο γύρω τοπίο, πίσω απ τον οποίο βρίσκονταν τα χωριά Τσίτη και Κορόνιξα. Στην κοινότητα Ρυακίου υπάγονταν κι άλλα δύο πιο μικρά χωριά, το Μουρτσανή και το Παξόπον.
Ο κ. Αντώνιος Παπαδόπουλος, δημοδιδάσκαλος Χορτοκοπίου, ο άλλοτε προϊστάμενος του Γραφείου της Επιτροπής Προσφύγων Τραπεζούντος συνέγραψε μια περισπούδαστη Ιστορική Μελέτη για την ιδιαίτερη του πατρίδα το Χορτοκόπ’ της περιφέρειας Ματσούκας.
