Χωριό γεωργοκτηνοτροφικό το Παντζάρ, βρισκόταν στον Καύκασο και υπαγόταν στην επαρχία του Όλτη του νομού του Κάρς. Είχε 75 ελληνικές οικογένειες, μια εκκλησία (ναό) προς τιμή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου με εφημέριο τον παπα Γεώργη Μιχαηλίδη καθώς και ένα τετρατάξιο σχολείο με 80 μαθητές και έναν δάσκαλο τον Τεμουρτζέν.
Το Πελκιπάς ήταν αμιγώς Ελληνικό χωριό με τριακόσιες οικογένειες και υπαγόταν στην επαρχία Κάρς του νομού Κάρς. Στο χωριό υπήρχαν τρία μπακάλικα τα οποία τα χρησιμοποιούσαν και ως καφενεία και τα οποία ανήκαν στους Χαρπαντίδη Εμμανουήλ, Ασλανίδη Κωνσταντίνο και Μαυρόπουλο Πέτρο.
Η Γαλλίανα ήταν μια περιοχή του Νομού Τραπεζούντας, στην επαρχία Ροδοπόλεως, με 18 χωριά από τα οποία τα 14 ήταν ελληνικά και 4 τουρκικά. Τα ελληνικά χωριά που βρίσκονταν στ’ αριστερά του ποταμού Γαλανού (παραποτάμου του Πυξίτη) ήταν Του Τσαγκάρ ή Ρωμανού, Του Μαντρανού, Του Μισαηλάντων, Η Ζαβρία, Του Αρμενή, Του Σεϊτανάντων, Τα Κοτύλια, Τα Λιβάδια, ενώ στα δεξιά του ποταμού κείτονταν τα χωριά Κουταλά, Τεμιρτζάντων, Βάλαινα, Ζίλμα και Τσουπανού.
Αγαπητή Εστία. Είμαι κι εγώ Πόντιος, γέρος στο σώμα, νέος όμως στην καρδιά και στους πατριωτικούς μου πόθους. Τα 74 χρόνια της ζωής μου τα επέρασα ως εξής : Τα 11 πρώτα παιδικά μου χρόνια τα επέρασα εις το χωρίον Σεμέν της περιφέρειας Κερασούντος.
Ήταν κάτι συνηθισμένο στα χωριά του Πόντου να περιγράφουν με στίχους πάντοτε με σατυρική διάθεση τις ιδιότητες προσώπων και πραγμάτων.
