Όφεως Λαογραφικά (γλωσσικά) Σύμμεικτα (Παλιές ιστορίες). Ο πατέρα μ΄εποίν'νε ΄ς σην Ρουσία, ΄ς σην Κούμα Σοχούμ καπνά και εκεί επήρε Τούρκους εργάτες να δουλεύουν ατόνα. Απ' ατεινούς ας σοι εργάτες, ένας, ο Χασάν, έτουνε ελίγο έθωγος.
Σάββα Πορφυρίου Παπαδοπούλου, Σύμμεικτα λαογραφικά περιοχής Φάτσας / Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί θησαυρό του λαογραφικού πλούτου της περιοχής της Φάτσας και αναφέρεται στη γυναικεία ενδυμασία μέσα απ' το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα.
"Η εξορία"
Με τοι Τούρκους έστεκαμ' καλά, φόβο πα ΄κ̌' εβοφούμουνεστιν. Οι Τούρκοι έλεγαν εμασε: "α!! ... οσήμερο θα φτάμε εσάς εξορία, α..!! αύρι'". Οι Τούρκοι έλεγαν εμασε "κιαούρ". Κ' επεκεί επήρε η Ρουσία την Τραπεζούντα κ' επεκεί έρθεν ΄ς σην Ελεού (εννοεί Ελεβή), κ' επεκεί ΄ς σην Χαρκάβαλα ΄ς σο ποτάμ' αφκά.
Αγροτικά τραγούδια
Κατά το μάζεμα του βίκου τραγουδούσαν: "Βίκιν βίκιν πρασινίζ' κι' η καρδία μ' γαλενίζ', κι' εγώ τίναν αγαπώ βράδο πουρνόν χτουπίζ'" & "Το βίκιν ας' τ' ασπρίζ' το κριθάριν κιτρινίζ', το κοκκίν σύρ' το φκάλιν τ' εμόν χορτάζ' το μάτιν". Λαογραφικά Μπάλτζανας Νικοπόλεως Πόντου
Εμείς είχαμεν εκεί ΄ς σο ΄Σοπίν-Γαραϊσάρ, τη σ̌οχμπανάν. Εβγάλναμε θάρα̤. Μίαν φοράν έκαφταμ' ατα ΄ς σο φούρνεν και ύστερα εβγάλναμε, ετσάκωναμ' ατα 'ς έναν λάκκον απέσ' και έστεκαν-ε έναν χρόνον εκεί, ελύγουτουνεν-ι και ύστερα έσκαφαμεν-ι και εκουβαλούσαμεν-ι 'ς σην σ̌οχμπανάν απέσ' και ΄ς σο χαλκόν έψεναμ' α κ' επεκεί ευκαίρωναμ' α 'ς σα χαβόζα και έστεκαν εκεί δέκα ημέρας και ίνουτουνεν-ι σ̌όμπι.
