Νέγαμος πα πάγω (αυθεντικό)
Μίαν ο κύρη μ' επέγ'νεν 'ς ση στράταν κέσ'. Έρθεν ατον ιρά̤στα έναν παιδίν τη χωρί' 'μουν αρκιάνκον, θα 'υναικίζ' καινούρι͜α. Λέει ατό τον κύρη μ': Ταή Παναέτα, εγώ θα 'υναικίζω. Ντο λές; 'κ̆ι θα πάς κουμπάρος;
Πρώτη ιστορία - αφήγηση:
Ο πατέρα μ΄εποίν'νε ΄ς σην Ρουσία, ΄ς σην Κούμα Σοχούμ καπνά και εκεί επήρε Τούρκους εργάτες να δουλεύουν ατόνα. Απ' ατεινούς ας σοι εργάτες, ένας, ο Χασάν, έτουνε ελίγο έθωγος.
Χουτούρ Άϊος
'Σ σο Παζάρ'- Σουϊν τη Κερασούντας, τα ταφία τα παλαιά, τ' έλεγαν Βυζαντινά έταν, έταν θαματουργά. Εκεικά έτονε εγκλεσία τ' Ά-Γιαννί' και ήνταν χαϊβάν έδεναν απέσ' 'ς σα ταφία, κάποιος και εκοιμούτουν εκεικά, Ά-Γιάννες έρχουτουν 'ς σον ύπνον ατ' και έλεεν ατόν «σούκ έπαρ' το χαϊβάνι σ' κι οφύγον, εσέν πα 'ά χάνω και το χαϊβάνι σ' πα».
Σατυρικά στιχουργήματα:
Ανάθεμα το Γιάχουσην, τη Λίανας τον Γιάνν', Εποίκεν το ποπά-Γέρ' και πάει απάν' 'ς γιάν'. Επήγα 'ς σο Βερισάν, όλ' έσανε περισάν' Επήγα και 'ς σ' Αρταχάν, το βρακίν ατ'ς ταρταγάν'. Επήγα και 'ς σο Παρτούζ', είδα γάϊδαρον κουτούζ.
Μιχ. Γιακουστίδης, γενν 1889, - Δάσκαλος, αξιωμ. Ρωσικού στρατού - Παρτούζ - Λευκώνας, Σερρών
Το εξωπάτ'
Η μάνα μ' Πουλαντζαχλούσα έτον και έλεεν: «Ας σο στεφάνωμα κ' ύστερα οι γειτονάδες εποίν'ναν το εξωπάτ' 'ς σην νύφεν και ΄ς σόν γαμπρόν. 'Σ σην εξώπορταν κεικά της αυλής, απάν' 'ς σην στράταν, έστεναν τραπέζ' με το ούζον και τα μεζέδες κ' εκέραζαν τον κόσμον π' έρχουνταν 'ς σην χαράν. Μετ' ατό εποίν'ναν τιμήν 'ς σοί νεόνυφους.
