Ήταν κάτι το πολύ συνηθισμένο για τους Κρωμναίους ν’ ανεβαίνουν ομαδικώς στην Κρώμνη το καλοκαίρι μαζί με άλλους παραθεριστές εν χορδαίς και οργάνοις. Στο ψηλότερο και βορειότερο μέρος της Κρώμνης υπάρχουν τα παρχάρια.
Ένα από τα ολιγάριθμα χωριά της περιφέρειας του Ερζιγγιάν ήταν και το Αρμενόφωνο χωριό Χογούζ το οποίο βρισκόταν στα νοτιο-δυτικά του Ερζιγγιάν και σε απόσταση δεκαέξι (16) ωρών. Πλησιέστερη κωμόπολη ήταν το Καϊμακαμλίκι του Κεμάχ από το οποίο απείχε έξι (6) ώρες.
Η επαρχία Κολωνίας, μία από τις μεγαλύτερες επαρχίες του Πόντου, βρίσκεται εσωτερικά ακριβώς στο κέντρο των άλλων επαρχιών, νοτιο-ανατολικά της παραλιακής πόλεως της Κερασούντας η οποία χρησιμοποιείται ως επίνειο των κατοίκων της επαρχίας Κολωνίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.500 μέτρων από την θάλασσα και απέχει περί τα 120 χιλιόμετρα από την Κερασούντα.
Μία φωτογραφία χίλιες λέξεις. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε όταν συναντούμε μια παλιά φωτογραφία η οποία είναι ικανή να ανασύρει από τη μνήμη, από το παρελθόν και από το θυμικό μας ανθρώπους, εικόνες, μυρωδιές ακόμα ακόμα και αυτήν έννοια της πατρίδας.
Ο ξακουστός και χιλιοτραγουδισμένος για τη λεβεντιά και τον πατριωτισμό του Πόντος, αν και από τότε που πρωτοφάνηκε στην Ιστορία, άλλαξε πολλές φορές κυρίαρχους, εξακολουθητικά δε από το 1461 μέχρι του τελευταίου ξεριζωμού του, έμεινε στη μαύρη δουλεία, εν τούτοις στο πέρασμα τόσων αιώνων διατήρησε την Ελληνικότητά του, τα ήθη και έθιμα, την θρησκεία του, και κατόρθωσε να φυλάξει αμόλυντη μέσα στην ψυχή του την ιδέα του Έθνους, της Ελλάδος.
